چگونه ذهنمان ما را فریب می دهد

بنام خداوند بخشنده مهربان

سلام به دوستان خوبم و اساتید عزیزم

ماجرای ایلان ماسک من رو یاد الرژی شدیدی که بعد از خوردن میگو در سفر بهم دست داد انداخت ، که خداشکر من اون زمان با برنامه های شما اشنا بودم وکنترل ذهن داشتم و به نکات مثبت سفرم توجه کردم

اگرقبل اشنایی با برنامه های شما بود من هم واکنشی مشابه ایلان ماسک داشتم و تمام اتفاقات خوب سفرو نادیده میگرفتم و باهمون یه اتفاق احساس قربانی بودن بهم دست میداد و میگفتم چقدربدشانسم یا دیگه اصلا غذای جدید امتحان نمیکنم …ولی ازاونجایی که سفرو دوست دارم بیخیال سفر نمیشدم

یه مورد دیگه هم قبل اشنایی بابرنامه های شما بود که در زمان دوچرخه سواری محکم به دیوار برخورد کردم کمی به جلو پرتاب شدم وخوردم زمین، طوریکه اقایی که اون لحظه من رو دید گفت خدارحم کرد اگرنه سرم شکسته بود… تایمدت سوار دوچرخه نمیشدم تا اینکه یکی از دوستانم رو دیدم که دوچرخه خریده بود و باباش گروه دوچرخه سواری تشکیل داده بود و باطی تکامل …که اون زمان من چیزی از تکامل نمیدونستم خیلی از نقاط ایران و کشورهای همسایه ایران رو گروهی بادوچرخه گشتن …

منم علاقه م دوباره برترسم غلبه کرد و یک جلسه باهاشون به مکانی که دوستم گفت تقریبا نزدیکه رفتم و از اونجایی که تقریبا نزدیک واسه اون که تکاملش رو طی کرده بود خوب بود نه من که مدتی بود دوچرخه سواری رو رها کرده بود و ورزشی هم نداشتم … نتیجه مشخصه دیگه کلا احساس میکردم کنترل پاهام از دستم خارج شده موقع پیاده شدن از دوچرخه زانوهام خم میشد و پاهام انگار واسه خودش میرفت… تادوروز هم که له وداغون بودم …هرچندانصافا خوش گذشت خاطره ی خوبی بودو لذت بردم ولی همه چی باطی تکامل آسونترو لذت بخشتر رخ میده

درباره تجربیاتی بنویسید که بخاطر باورهای محدود کننده ای که داشتید، مدتها یک روند ناخواسته را تجربه می کردید اما به محض ایجاد تغییرات اساسی در باورهای خود، در همان مسیر، نتایج متفاوت و خوشایندی گرفتید؛

اوایل اشنایی با قانون یکی از دوستانم که دیگه خیییلی اهل غرو گله شکایت و درددل بود حذف شد البته من هم در اون زمان فقط یه چندپله کم غرتر ازدوستم بودم ولی همون مدلیا واهل غرودرددل بودم ودل به دل اون هم میدادم

مداوم از شوهرش و خونواده شوهرش بد میگفت منم دل به دلش میدادم وااای وااای چ کاری چ حرفی چ بدجنس

عه واااخواهر خدایاور :)

ولی بعداشنایی باقوانین …شکرگزاری میکردم و به نکات مثبت توجه میکردم ، اون دوستم میومد درد دل کنه ، سریع من به نکته مثبتی اشاره میکردم،دیگه طوری صحبت نمیکردم که حق باتوئه و چقدر درحقت ظلم میشه ..ورفتارم هم باهاش سردشده بود، ازنظرم مشخص بود که دیگه دوست ندارم باهاش ارتباط داشته باشم و اون هم بعد یه مدت خداروشکر دیگه پیداش نشد

اون اوایل واسه یکی دیگه از دوستام همین روش رو پیاده کردم و اون هم فهمید که نمیخوام باهاش ارتباط داشته باشم وحتی دلیلش رو هم فهمیده بود ..‌. مستقیم بهم گفت من درحدخودم دارم برای رشد وپیشرفت تلاش میکنم چرا میخوای بامن قطع رابطه کنی …منم مستقیم بهش گفتم دیگه نمیخوام هیچ شکایت و دردودلی بشنوم … انصافا این دوستم خوب عمل کرد تا یمدت هیچ درددل و شکایتی نمیکرد، یروز وقتی اومد سرقرار نمیدونم چه اتفاقی افتاده بود که چهره ش ناراحت بود منم حواسم نبود ازش پرسیدم چراناراحتی؟ گفت بیخیال مهم نیست گفتم نه خب اخه چرا ناراحتی گفت ولش کن مهم نیست گفتم نمیشه که بگو اخه چرا ناراحتی خب:) یه نگاه خصمانه انداخت گفت یعنی دلم میخواد بزنمت گفتم وااا چرا :)، گفت خودت گفته بودی درددل نکن حالا اصرار میکنی چراناراحتم الان دهنم رو باز کنم ؟ به خودم اومدم دیدم چ خبطی کردم عجب سوال نامناسبی میپرسیدم ،گفتم شکرخوردم ببندش:) اونم گفت دفعه ی آخر باشه، سری دیگه از این سوالا بپرسی اگه درددل شنیدی مقصرش خودتی…گفتم باشه دیگه نمیپرسم…واون دیگه میدونه که بامن شکایت ودرددل نداشته باشه و انصافا به عهدش پایبند مونده … درددلاوشکایتا رو میبره پیش دوستان دیگه ش… بامن اتفاقات خوب رو به اشتراک میگذاره

رابطه م با یکی از اعضای خونواده م هم خیلی بهترشد ، وجوهات مثبتی ازش برانگیخته شد که قبلا نبود …

چندوقت پیشا هم مهمونی دعوت شدم … قلبم گفت برم … من همیشه زمانهایی که حوصله مهمونی نداشتم یا بنظرم مهمونی بهم خوش نمیگذشت نمیرفتم …خونواده م میرفتن ولی من نمیرفتم حتی باوجود دلخوریهایی که ازسمت فامیل پیش میومد و میگفتن بی معرفتی و چرا نمیای..‌. گاهی تماس میگرفتن خونواده رو دعوت کنن،پیشبینی میکردن احتمالا من نمیرم بامن تلفنی جدا صحبت میکردن که حتما بیای ،منم نمیرفتم ناراحت میشدن

قبلترا یکی ازدخترای فامیل بود که احساس میکردم نادیده م میگیره… میرفتم مینشستم کنارش باهم گپ بزنیم زود بلندمیشدمیرفت بامن رفتار سردی داشت

مهمونی اینبارکه احساسم گفت برم قبلش به خدا گفتم بخاطر هدایت تو میرم میخوام بهم خوش بگذره،

وهمون ادمی که همیشه حسم اینطوری بود که من رو نادیده گرفته …وقتی من رفتم سمت دیگه، صدام زد که بیا کنارمن بشین باهم گپ بزنیم و ایندفعه کلی از حضورم استقبال کرد و گرم رفتار کرد و زمان خدافظی هم بغلم کردو میگفت دوباره هم بیا قول بده زود میای…بعد دوباره گفت بذار یکبار دیگه بغلت کنم دوباره من رو درآغوش گرفت

با توجه به آگاهی های این فایل، بنویسید در موارد مشابه آینده:

چه راهکارها یا نگرشی به شما کمک می کند که حتی با وجود یک تجربه ناخوشایند، افسار ذهن را در دست بگیرید به گونه ای که: نه تنها خوشبینی و امیدواری شما نسبت به آینده حفظ  شود، نه تنها از قدم برداشتن نترسید، بلکه آن تجربه باعث شود ایراد کار را پیدا کنید و با حل آن، بارها رشد کنید.

هرزمان که درلحظه زندگی کردم از لحظه م لذت بردم ، نکات مثبت رو دیدم وتحسین کردم ، شکرگزار بودم ، از زاویه ای نگاه کردم که به احساس بهتر برسم ، دراتفاقات به ظاهرناجالب خیروخوبی دیدم، همچنین تمرکزم رو گذاشتم روی ایجاد بهبودهایی که ازدستم برمی اومد خداوند مسائلم رو حل میکرد…

گاهی هم مسائلی بودن که احساس میکردم من نمیدونم چطوری حلش کنم ولی احساسم میگفت فلان بهبود رو در زمینه ای که خیلی ربطی به مسئله ی اصلیم نداشت انجام بدم و خداوند بعد ایجاد این بهبود اون مسئله م رو حل میکنه ووقتی من اون بهبود رو ایجاد میکردم راه حل مسئله ی اصلیم هم پدیدار میشد

بخوام مثال بزنم … مثلا به ذهنم میومد که برم گواهینامه بگیرم یه نجوایی میومد که الان گواهینامه به کارت نمیاد ، ماشین نیست تمرین کنی ، فراموشت میشه ، فعلا هزینه های دیگه م نسبت به هزینه ی گواهینامه اولویت داره …

این ترمزا همچنان بود ولی من گفتم خدا هرزمان که وقتش بشه اکی میکنه و در دفتراهدافم نوشتم اخذ گواهینامه

و مشغول بهبود زبانم شدم تو ذهنم این بود که موفقیت موفقیت میاره بهبود بهبودهای بیشتر میاره ،

رشدکردن رشدبیشتر میاره…زبانم رو تمرین میکردم ، میرفتم پیاده روی از زیباییهای مسیرم لذت میبردم

یه روز عموم اومد تفریح رفتیم بیرون شهر… درمسیرعموم گفت فائزه گواهینامه گرفتی ؟ منم گفتم نه

گفت چرا برو گواهیت رو بگیر…منم همون دلایلی که برای نگرفتن گواهینامه تو ذهنم بود رو گفتم، عموم گفت اینا همه ش بهانه س… همین الان سرچ کن ببین واسه گواهینامه چی لازم هست به من بگو، منم سرچ کردم وگفتم…گفت فردامیری عکاسی ومیری ثبت نامت رو انجام میدی، تماس میگیرم ازت میپرسم انجام دادی یانه …من انجام ندادم فکرهم نمیکردم عموم تماس بگیره و پیگیربشه…

تماس گرفت وقتی فهمید نرفتم، گفت حاضرشو بیا دم در من منتظرتم باورم نمیشد واقعا اومده بود …رفتم من رو برد عکاسی وهمه ی کارهای ثبت نامم رو انجام داد

کلاس که رفتم جالب بود که مربیم هم اشاره ای به قانون جذب داشت … بهم گفت که جاهایی که باید احساس خطرکنی ، احساس خطرنداری… از یه لحاظ این خوبه که ذهن مثبتی داری چون ذهن هم روی رفتارو اتفاقات پیرامون تاثیرگزاره … فردی که ذهن منفی داره ومیترسه ،خطرات بیشتری جذب میکنه ، ازترس اینکه به فلان ماشین برخورد نکنه یهویی فرمون رو به سمتی که خطربیشتری ایجاد میشه میبره …

مثبت بودن تو خوبه اماباید جانب احتیاط رو هم داشته باشی…عابرردمیشه یا ماشین جلوییت داره اهسته میره ،توازسرعتت کم نمیکنی …درحالیکه اون ماشین ممکنه بزنه رو ترمز ومتوقف بشه وتو بااین سرعت فرصت فکرکردن وواکنش مناسب رو نداری…

درواقع مشابه مطلبی که خانوم شایسته گفتن در یکی از قسمتهای زندگی دربهشت …یادم هست واسه ترسها میگفتن محتواش این بود که وقتی از پاگذاشتن روی ترسهای کوچیک شروع کنی میتونی وارد ترسهای بزرگترت بشی… مشابه همون مطلبی که اقای عطارروشن گفتن که اومدن از ایجادبهبودهایی که به ذهنشون میرسید شروع کردن مثل پوشیدن کت وشلوار، مثل مرتب کردن قفسه های مغازه …

و اعتمادبه خدا که کارها رو در زمان مناسب درست میکنه، راه حلها رو میگه، نگران نباش، رها باش خودش درست میکنه …

سلام اقای بردبار عزیز

خیلی متوجه منظورتون وبرداشتی که از نظرم داشتید نشدم

منظورم از عبادت ریشه عبد و کسی هست که بندگی خدا رو انجام میده ایاک نعبد وایاک نستعین

کسی که تقوا و کنترل ذهن انجام میده

و به نظرم در این عبادت عبد بودن تقوا کنترل ذهن و ایمان هم تکامل وجود داره

اتفاقا بنظر من شاخص جالبی اومد چرا که حتی کسانیکه از سر ترس کنترل ذهن انجام میدن بندگی میکنن وباخدا صحبت میکنند هم برچسب ایمان دارند …

مثلا کنترل ذهن انجام میشه از ترس اینکه الان با عدم کنترل ذهن و احساس بد درگیر اتفاق بد نشی

یوقت کنترل ذهن انجام میشه بشوق یک اتفاق خوب یوقتی باخدا معامله میشه من قول میدم فلان کارو انجام بدم تو هم بهمان کارو واسم اکی کن

و یوقتایی با خدا صحبت میکنی ستایشش میکنی نسبت بهش ذوق وشوق داری فارغ از دنیای پیرامونت ، بدون توقع وانتظاری ازش … خیلی تسلیمتر رهاتر بی هیچ گله شکایتی با جریان الهی پیش میری …

من بعنوان قضاوت به ماجرا نگاه نکردم، من بیشتر شاخص ومیزان و تکامل دیدم …فعلا که من در این طرز فکر ومدار بسرمیبرم :) به امید خدا که رشد مداری شامل حالم بشه :)

در پناه الله یکتا بهترینها نصیبتون درآخرت و دنیا…همواره پیروز،شادو موفق و توانا:)