راهکاری برای ایجاد باور قدرتمندکننده‌ی «فراوانی» - صفحه 11

به نام خدای بخشنده مهربان

سلام استاد گرامی و مریم جان و دوستان عزیزم .

من فکر میکنم تحسین کردن دیگران یعنی

شکر گزاری کردن.وقتی موفقیت و داشته های

دیگران رو تحسین میکنیم یعنی از خدای آنها تشکر و قدردانی میکنیم .پس تحسین همان تشکر کردن است.

شکر نعمت نعمتت افزون کند…

آیه 7 سوره ی ابراهیم در مورد شکر و کفران نعمت سخن گفته شده است.

بدون شک خداوند در برابر نعمت هایی که به ما می بخشد، نیازی به شکر ما ندارد، و اگر به شکرگزاری دستور داده، برای باز افزایی آن نعمت هاست. مهم این است که ببینیم حقیقت شکر چیست تا بفهمیم که رابطه آن با افزونی نعمت چیست و چگونه می تواند خود یک عامل تربیتی باشد.

حقیقت شکر، تنها تشکر زبانی مانند گفتن “الحمدلله” و مانند آن نیست بلکه شکر دارای سه مرحله است:

اول آن که به دقت بیندیشیم که بخشنده ی نعمت کیست و به او توجه کنیم. دومین مرحله، شکر زبانی است.

مرحله ی سوم که از همه مهم تر است، شکر عملی است، یعنی اینکه درست بیندیشیم که هر نعمتی برای چه هدفی به ما داده شده است و آن را در مورد خودش به کار گیریم که اگر چنین نکنیم، کفران نعمت کرده ایم.

اگر نعمت چشم را در راه دیدن نشانه های الهی، نعمت گوش را در راه شنیدن آیات خدا، نعمت عقل را در راه شناخت آفریدگار هستی و به طور کلی هر نعمتی را در مسیر خود مصرف کردیم، خداوند را شکر کرده ایم، اما اگر همین نعمت ها وسیله ای برای طغیان و خودپرستی و غرور و غفلت و بیگانگی از خدا شد، مسلماً کفران نعمت کرده ایم، اگرچه همواره با زبان، خدا را شکر کنیم

از این جا روشن می شود که شیوه ی شکر کردن برای قدرت و علم و نیروی فکر و اندیشه و نفوذ اجتماعی و مال و ثروت و سلامت و تندرستی کدام است و کفران آن چگونه است.

در روایتی از امام صادق (علیه السلام) می خوانیم : ” شکر نعمت، پرهیز از گناهان است” همچنین از ایجاد رابطه ی میان شکر و فزونی نعمت روشن می شود که هر گاه انسان ها نعمت های خدا را درست در همان هدف های واقعی نعمت صرف کنند، در عمل ثابت می کنند که لیاقت و شایستگی سبب فیض بیشتر و موهبت افزون تر می گردد. در برابر این گروه، افراد نالایق و ناشایستی هستند که حتی نعمتی که در اختیار دارند، برای آنان اضافی است، تا چه رسد به فزونی نعمت.

کسی از امام صادق علیه السلام پرسید: آیا شکر پروردگار حدی دارد که اگر انسان به آن حد برسد شاکر محسوب شود؟” فرمود: “آری” پرسید: “چگونه؟” فرمود: “خدا را بر تمام نعمت‌هایش چه در خانواده و چه در اموال حمد و ستایش کند .

ای کریمی که از خزانه غیب گبـر و ترسا وظیفه‌خور داری

دوستان را کجا کنی محروم تو که با دشمن این نظر داری

 فراش باد صبا را گفته تا فرش زمردی بگسترد و دایه ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات در مهد زمین بپرورد

درختان را به خلعت نوروزی قبای سبز وردق در برگرفته و اطفال شاخ را به قدوم موسم ربیع کلاه شکوفه بر سر نهاده

عصاره نالی به قدرت او شهد فایق شده و تخم خرمایی به تربیتش نخل باسق گشته.

  ابر و باد و مه و خورشید و فلک درکارند تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری

   همه از بحر تو سرگشته و فرمانبردار شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری

 انسان باید غافل از گذشته و حال نباشد وهمواره به شرایط، آگاهی خویش را توسعه بده وهمواره فضا را بسته نبیند و دید وسیعی داشته باشد.

قرآن کریم می‌فرماید: “اعْمَلُوَّاْ ءَال‌َ دَاوُدَ شُکْرًا; (سبا، 13) ای آل داود، شکر [این همه نعمت را ] به‌جای آورید.”

شکر بیشتر از مقوله “عمل” است و باید آن را در لابه ‌لای اعمال انسان دریافت و شاید به همین علت، قرآن کریم تعداد شکرگزاران واقعی را اندک شمرده است: “قَلِیلاً مَّا تَشْکُرُون‌َ; (ملک، 24) کم‌تر شکر او را به‌جای می‌آورید.”; “وَ قَلِیل‌ٌ مِّن‌ْ عِبَادِی‌َ الشَّکُورُ; (سبا، 13) اما عده کمی از بندگان من شکر گذارند.” و در آیه 73 سوره نمل نیز می‌فرماید: ” وَ لَـَکِن‌َّ أَکْثَرَهُم‌ْ لاَ یَشْکُرُون‌َ; (نمل، 73) بیشتر آن‌ها شکرگزاری نمی‌کنند.”

از طرف دیگر، با توجه به این نکته که نعمت‌های خداوند که سر تا پای وجود انسان را احاطه کرده، آن‌قدر زیاد است که قابل شماره نیست، روشن است که چرا شکر به مفهوم واقعی‌اش در برابر تمام نعمت‌ها به گونه‌ای که همه را بدون استثنا در طریق بندگی خدا ـ که نعمت‌ها برای آن آفریده شده است ـ به کار گیرد کم‌تر یافت می‌شود.

توجه به این نکته نیز ضروری است که تشکر و قدردانی از کسانی که وسیله نعمتی برای انسان هستند نیز شعبه‌ای از شکر خداست. (ر.ک: تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 18، ص 51)

تحسین کردن دیگران مسیر دریافت نعمتها و ثروتها رو به زندگی انسان باز میکنه .

استاد همیشه وقتی آسمان ,ابرها,درختان و تما م هر آنچه که تو طبیعت و اطراف زندگیش هست که طوری تحسین و شکر گزاری میکنه که آدم فکر میکنه اولین بار که دیده .هیجان و خوشحالی قلبیش عالیه .

ما هم باید از استاد یاد بگیریم که درست تحسین کردن ,شکرگزاری قلبی نه فقط زبانی .

استادجان مهنم این اخلاق خوب رو از شما یاد گرفتم و خیلی وقته که از هیچ کس ایراد نمیگیرم و هر کس رو ببینم که موفقیتی ,یا رفتاری خوبی داره تحسینش میکنم .اگر کسی ثروتمند باشه تحسینش میکنم .خلاصه رو باور تحسین و تبریک گفتنم به دیگران خیلی کار میکنم .

و صحبت دیگه استاد در مورد دروغ گفتن که ریشش ترس هست رو کاملا قبول دارن .و این باور رو هم برای خودم ساختم که اگر دروغ بگم انسان ترسو و بدبختی هستم .

گاهی وقتها بعضی ها به من میگن تو هم زیادی صادقی .اینقدر ساده نباش و……

ولی من به این باور رسیدم که دروغ نه تنها گناه و کلی هم به ضرر آدم تموم میشه .

بلکه راه ورود خیلی نعمتها رو برای زندگیم میبنده .پس صداقت راحترین مسیر برای رسیدن به خواستم هست .

وقتی یه دروغ میگی مجبوری برای ثابت کردنش دروغ های زیاد دیکه بگی .ولی وقتی راست میگی احساس شجاعت میکنی حتی اگر به ضررت تموم بشه .

استاد همیشه میشه اگر از راه درست به خواسته هات برسی لذتش رو هم میبری ولی اگر از مسیر غلط بری اون نعمتها برات دردسر ساز میشه و لذتی برات نداره .

پس مسیر توحید مسیر صداقت و راستی .

استاد در آخر ازتون سپاسگزارم که مناظر زیبای پارادایس این بهشت زیبا رو بهمون نشون دادی .و همچنین داخل آروی رو و دیدن این فراوانیها باور ثروت رو در وجودمون صدبرابر بیشتر میکنه .

آرزو میکنم همیشه شاد باشید و از بهترین نعمتها در صحت و سلامت استفاده کنید .

برای مریم جان عزیزم هم همین آرزو را دارم .عاشقتونم .❤❤