راهکاری برای ایجاد باور قدرتمندکننده‌ی «فراوانی» - صفحه 22 (به ترتیب امتیاز)

قسمتی از آیه 143 سوره ی بقره:

وَکَذَلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّهً وَسَطًا لِّتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَیَکُونَ الرَّسُـولُ عَلَیْکُمْ شَهِیدًا….

و بدین‌سان شما را اُمتی میانه قرار دادیم تا الگویی برای مردم باشید و رسول نیز الگویی برای شما باشد…

دیگه خداوند چجوری باید هدایتمون کنه تا باور کنیم؟تا باور کنیم که نعمت ها و فراوانی ها هستن تا باور کنیم که راه رسیدن به نعمت ها همین مسیر اجرای این آگاهی ها در عمل هست.

یکی از محبوب ترین بنده هاش رو به اسم سید حسین عباسمنش فرستاده، داره ثروت هایی که داره رو با دست و دلبازی نشون میده بهمون و با زبان خودش شده زبان خداوند و شهادت میده که من هیچی نداشتم از اونجا به اینجا رسیدم اینم راهش… دیگه خدا باید چجوری هدایت بکنه که نکرده؟

خداوند حجت رو تموم کرده با این هدایت، اگر ماهایی که اینجا هستیم نخواییم باور کنیم و نخواییم تغییر بدیم زندگیمون رو اون دنیا هیچی نداریم برای دفاع از خودمون در برابر خداوند.

درک من از بعد از دیدن فایل:

نعمت ها و فراوانی ها هستن و جهان مملو و سرشار از نعمت هست اگر توی زندگی ما کمه نه به دلیل کمبود در جهان بلکه به دلیل باورهای ما و اندازه ی ظرف ماست و راه افزایش اندازه ی ظرف اینه که به جای حسادت و برچسب زدن و قضاوت کردن ثروتمندان اونها رو شاهدی بر وجود ثروت در جهان بدونیم و تحسین کنیم و تایید کنیم و بگیم پس میشود پس هست پس خداوند میدهد پس امکان پذیر است پس شدنی است اگر افرادی با همین خدا از همین دنیا با همین سیستم عصبی تونستن پس منم میتونم فرقی بین ما نیست خدای ما که یکیه جهانم که همون جهانه سیستم عصبی هم همون سیستم، این دیگه ته عدالت خداونده، اما من وقتی میام میگم خب فلانی توی فامیلم آره شاسی داره اما اون که شوهرش پولدار بوده، اون یکی ام ماشین شاسی داره انا اون شوهرش شغلش فلانه، بهمانی هم تو فامیلم ماشینش خارجیه چند تا خونه داره اما اونکه همش با وام و تسهیلات به اینجا رسیده، اون یکی ام که خانواده اش پولدار بوده از اول باورای مناسبی داشته، اون یکی فلان اون یکی بهمان اونی بیسان…

شاید نگم طرف دزده شاید نگم کلاه برداره شاید نگم دروغگوئه ولی حواسم نیست که دارم برجسب میزنم حواسم نیست که بعد از کلی کار کردن روی جلسات مربوط به بی تاثیر بودن عوامل بیرونی توی دوره ی ثروت هنوز ذهنم همون واگویه های سابق خودش رو داره و مرغش یه پا داره و انگار نه انگار که من این همه براش الگو و مثال آوردم از آدمایی که فارغ از شرایط بیرونی موفق شدن و فقط و فقط به خاطر افکار و باوراشون موفق شدن.

چطور میشه که این ذهن ما بعد از این همه الگو و مثال باز برمیگرده سر جای اول و میگرده چند تا مثال نامناسب پیدا میکنه تا از زیرش در بره؟

چه ذهن چموشی، اما من سمج ترم، یادمه مامانم بچه بودم صدام میزد (چِرِت) توی فارسی معادلش میشه جیرجیرک، اولش خوشم نمیومد از اینکه بهم لقب دادن و گریه میکردم بعدش یه بار پرسیدم چرا بهم میگین چِرِت؟ اونم گفت چون خیلی سمج هستی، اگر چیزی بخوای ول کن نیستی تا به دستش نیاری، ما محلی ها جیرجیرک رو به عنوان یه حشره ی سمج میشناسیم، از بچگی همین بودم یه هدفی رو انتخاب میکردم راه های مختلف رو امتحان میکردم تا به دستش بیارم کلا نمیشه و اینا تو کتم نمیرفت برام تعریف نشده بود، خیلی پشتکار داشتم توی رسیدن به خواسته هام، الانم همینه اینقدر میمونم سر این داستان تغییر ذهنم تا بالاخره ذهنم با من همراه بشه چون فقط یه راه دارم یا موفق میشم یا میمیرم راه سومی وجود نداره