راهکاری برای ایجاد باور قدرتمندکننده‌ی «فراوانی» - صفحه 8

سلام من به استاد عباس منش عزیزم، خانم شایسته عزیز و تمامی دوستان هم مسیرم در این مسیر مقدس

مسیرِ مقدسِ شناخت و درک قوانین کیهانی که هیچ پایانی براس قابل تصور نیست و مثل همون کسی که این قوانین رو وضع کرده، از جنس خودش نامحدوده و بینهایت!

مسیری که هر چه بیشتر داخلش حرکت می کنیم، به “درک” بیشتر و بهتر قوانین میرسیم و هرچه این درک مون بالاتر میره، لاجرم قوانین رو بهتر و با نقص کمتری اجرا میکنیم.

و هرچه این قوانین رو بی نقص تر اجرا می کنیم، به همون اندازه نتایج بی نقض تری هم وارد زندگی مون میشه.

خدارو بینهایت شاکرم که وقتی خواسته ای دارم، وقتی ابهامی توی ذهنم شکل میگیره، به هزارااااان طریق هدایتم میکنه!

تمام نیروهاشو بسیج میکنه برام که هرکدوم با زمان بندی خاصی منو هدایت کنن!

تمام دستان نازنینش رو بسیج میکنه تا هرکدوم ، هربار، یک قدم به خواستم نزدیک تر بشم.

همینجا بابت تک به تک دستان گرانقدرش سپاسگزارم. هم از خودشون و هم از خدای درونشون.

نمیدونین چقدر خوشحال شدم وقتی دیدم فایل جدید روی سایت اومده …

چون هربار که فایل جدیدی از شما روی سایت میاد، بدون شک کلید جدید برام داره و منو هدایت میکنه.

فایلو باز کردم …

نه نه ..

بذارین از اول بگم قبلش چی شد! ساعت ده صبح بود که طبق معمول، با ایمیلی که صداش همیشه حالمو خوبمو می کنه، متوجه فایل جدید شدم. خیلی دوست داشتم بلافاصله بیام و مشتاقانه گوش دل بسپارم به آگاهی های جدیدی که خداوندم در قالب استاد عزیزم میخواد بهم هدیه کنه!

اما متاسفانه دقیقا همون ساعت کلاس داشتم و نمیتونستم فایل رو ببینم. ولی ولی ولی …

یه اتفاق قشنگ افتاد …

کلاس اون تایم کنسل شد!!!!

همه غر غر کنان و ناراضی از کنسلی کلاس اما من در اوج شادی و بال بال زنان و شکر کنان اومدم و فایل جدید رو باز کردم.

بله میگفتم …با حالی خوش فیلم رو پلی کردم…

منظره ی جنگل ساکت و آروم اونجا چقدر منو به فکر برد … نمیدونم چرا ولی تازگیا یه احساس نزدیکی و خودمونی خاصی با مکان های استاد دارم. از خونه ی تمپا گرفته تا پارادایس و اتوبوس آر وی … . اصن نقشه خونه و محله شون رو توی ذهنم حفظ شدم! به قدری احساس راحتی و خودمونی داشتم که انگار قبلا اونجا بودم! خداروشکر میکنم از تک تک نشانه هاش و الهاماتش به قلبم که درست در درست ترین لحظات بهم میرسن.

کامل میتونم اینو حس کنم که کفشام شاخه و برگای زمین پارادیس رو لمس میکنه و در اوج آرامش در حال قدم زدن هستم! صدای خش خش و شکستن اون شاخه ها زیر پاهام کاملا برام آشناس… هرچه میگذره، این احساس آشنایی و نزدیکی، قانع ترم میکنه و برام باور پذیر تر میکنه که یه روزی قراره روی همین زمین قدم بزنم! بگذریم …

عاشق اون موتور زیبای پشت ماشین شدم … انگار نوعه و تازه خریدنش! قبل اینکه استاد بگه، با دیدن “پلاک سید” کلی ذوق کردم وخندیدم! و چقدر تحسین میکنم این حرکت قشنگ شما رو که امکان شارژ آر وی دوستان رو فراهم کردین. باید صادقانه بگم که فکری بینظر و عالی بود!

وارد آروی که شدین، اون پنکه کوچولوی گوشه سقف رو خیلی خوشم اومد. همینطور صندلی بینظیر راننده رو … فکرشو بکن … پشت فرمون آر وی … صندلی فنری و آهنگای اندی استاد :))

جالبه برام یخچالش از یخچال های خونگی هم بزرگتر و قوی تره و حتی فریزر هم داره!!!! اون شومینه زیر تلویزیون اتاق نشیمن بماند که چقدر برام جالب توجه بود. یعنی سازنده این ماشین تلاش کرده که تماممم امکانات خونه رو وارد ماشین کنه! با تمام تجهیزات بدون کم کسر! یعنی هدفش این بوده هرجا میره؛ خونه شو با خودش ببره! تا این طالب آسایش بوده ها! لباسشویی رو در کمال تعجب میپذیرم ولی خشک کنش رو کجای دلم بزارم آخه!؟ حتی خونه ها خشک کن ندارن! یعنی من قربون اون کاپشن چرم موتور سواری تون برم که آویزون بود … قربون اون کمد لباس بشم که همه شون از دم بک گراند ارتشی و نظامی بود!!! راستی اون کلاه کرم رنگه که روی صندلی شاگرد بود رو چرا تا حالا نپوشیدین؟! حس میکنم خیلی بهتون میادا …

تلویزیون بزرگ اتاق خواب، با اون سایز حتی تو خونه ها هم نیست! ینی میشه؟! جلوی تخت، عین سینما در دل جنگل ..؟! یعنی سینما رو ببری دل جنگل :)

یه چیزی هم خیلی برام جالب بود … استاد گفتن منبع آب آر وی تا یک هفته ….. ! مگه میشه خدای من؟! منبع آب خونه های عادی نصف روزه تموم میشه! یعنی این چیزام هست؟! امکانات تا این حد؟!

بیرون از آر وی که به سمت خونه که میرفتین، آرامش آب و سکوت اونجا منو محو خودش کرد! انعکاس کامل زنجیره درختا داخل آب بماند، همون لحظات صدای یه پرنده خوش صدا اومد که همه چیو تکمیل کرد!

فکرشو بکن … آدم فقط بشینه کنار دریاچه … به هیچی فکر نکنه! به هیچی … ! نه گذشته و نه آینده! فقط سکوت ذهن و سکوت زبان! بعد اجازه بده که گوشش و چشماش خودنمایی کنن و یه لذت ناب و خالص بدون هیچ مزاحمتی رو براش ایجاد کنن!

چقدر ذوق کردم وقتی شنیدم که گفتین شمال فلوریدا آب و هوای سرد سیر داره و در عوض، جنوب فلوریدا، همیشه بهاره! اخه مگه میشه؟! باید اعتراف کنم اصلا فکرشو نمیکردم اینطوری باشه… فکرشو بکن توی یک ایالت، چند ساعت اون طرف تر کلا آب و هوا عوض میشه. و چه میشه اگه یه خونه شمال فلوریدا داشته باشی و یه خونه جنوب فلوریدا! هر موقع دلت سرما خواست میری شمال و هر موقع خسته شدی میری جنوب! و این ممحشره! از این بهتر نمیشه! شخصا خیلی خوشم اومد از این .

راستی اون موتوره …

چیزی از اون موتور خوشگل که توجهم رو جلب کرد این بود که، هم سواری راحتی داره، هم اتوماته، هم هونداست و مهم تر از همه، صندوق دار هم هست:) یعنی میتونی قشنگ باهاش بری خرید و بیای. خدایا شکرت از این همه فراوانی.

از خوده بگم … اول از همه خوده استاد، با تی شرت سفید و سرشار از انرژیش در عین حال با کلاه خوشرنگ ” تسلا” توجهم رو جلب کرد. بعدشم که اون میز کوچولوی گوشه سمت راست تصویر بدجوری دلمو برد! سبکش کاملا شبیه سبک وسترن قدیم امریکا بود با اون شیشه های چهارگوش دکور داخلش و ظرفاش و گلدون سفید و ساده ی روش هم همینطور! تازه چهارتا چرخ کوچولو زیرش داشت که به راحتی بشه جابجاش کرد! یعنی عالی بود. شخصا عاشق وسایل نوستالژی و قدیمی هستم.

غیر اون میز، از اون کاناپه های چرم مشکی پشت سرتون خیلی خوشم اومد. به خاطر طراحی خاصش آدم هم میتونه روش بشینه، هم میتونه لم بده و هم میتونه بخوابه! آخ این جون میده برای ریلکسیشن! عالیه! اصن من باشم اینو میذارم رو تراس و فقط منظره بیرونو میبینم.

این فایل به قدری حالمو دگرگون کرد که انگار عنوان فیلم، سریال توجه به نکات مثبت باشه! بینهایت سپاسگزارم بابت این زیبایی ها و بینهایت خداروشاکرم بابت این همه فراوانی!

آره …

موضوع فایل فراوانی بود …

راستی باور فراوانی یعنی چی؟!

قانون فراوانی چی میگه؟!

یعنی هرجا هرررر نعمتی دیدی، از هر بخش از زندگی، هر جنبه ای از زندگی … اصلا هر چیزی که دیدی و خوشت اومد، دلت خواست … فقط کافیه کیف کنی! حال کنی! لذت ببری و تحسین کنی و تبریک بگی به کسی که این نعمت رو دریافت کرده و باور داشته باشی که خداوند خیر مطلقه و چون خیره، پس هرچه خوبه از خوده خداست! هرچه خوبه از خدا رسیده و تمام این نعمتهایی که دیدی و خوشت اومد هم از خدا رسیده. پس خدا رو شکر کن که فرصتی پیش اومده ببینی چقددددرررر “مِنوی خداوند ” متفاوته! چقدر متنوعه و چه چیزایی هست و خبر نداری. خداروشکر کن که این افتخارو داری که ببینی بلکه باورت بشه که هست! فقط تو فیلما نیست … فقط تو رویاها نیست … اینا همه سر سوزنی از نعمت های خدای تبارک و تعالی ست. چون به قول قرآن اگه قرار باشه همه نعمتاشو بنوسیم، قلم و کاغذ کم میاد!

فرض کن برخلاف رستوران های شهر که منو رو به همه نشون میدن، خداوند هم برای سلف سرویس گسترده نعمتاش، یه منو داره. تفاوتش با منو های عادی اینه که داخل منو های عادی، به یکباره ” اسم همه ی غذاها و سرویس هارو ” ذکر کردن …

اما خداوند متعال یه استراتژی قشنگی به کار برده … هر عنوان از منوی نعماتش رو عینا بهت نشون میده! نمیاد بگه فلان چیزو دارم بهمان چیزو دارم… اسمشونو نمیاره ! ما وقتی یه رستوران میریم حتی نمیدونیم اونایی که اسم میارن چی هستن! اما خدا میاد و خوده خوده نعمت رو عینا بهت نشون میده … تا از نزدیک ببینیش!

و خدا نمیاد همه نعمتا رو به یکباره نشونت بده … یواش یواش … آسته آسته طوری نشونت میده که قشنگ نگاش کنیو لذت ببری!

با این اوضاع خوشبخت کسیه که افتخار اینو داشته باشه که خداوند نعمت های بیشتری رو بهش نشون داده باشه!!! درسته؟!

پس هر آدم عاقل و بالغی با عقل سلیمی که این قانون رو میدونه، بااااید با دیدن نعمات بیشتری از منوی خداوند، خوشحال تر بشه! کیف کنه! ذوق کنه! به وجد بیاد که خدا یه عنوان جدید از منو رو بهش نشون میده! به همون اندازه که از انتشار فلان فیلم یا کتاب خوشحال میشه، از دیدن نعمت های جدید خدا هم خوشحال بشه و تبریک بگه به کسی که اینو داره! چرا تبریک بگه؟! چون اون شخص به عنوان دستی از دستان خدا، به عنوان نماینده خدا، به عنوان گارسون سلف سرویس خدا نماینده شده تا این نعمت رو بهت نشون بده!!!

اون وقت تو چیکار میکنی؟! پیکی که از طرف خدا اومده رو عزیز میدونی و ازش استقبال و تشکر میکنی یا اینکه اونو پس میزنی؟! حالا فهمیدی چرا استاد میگن کسی که تحسین نکنه و حسادت کنه، اون نعمت رو از خودش دور کرده؟! چون پیک و فرستاده خدا رو که وظیفه ی معرفی اون نعمت جدید رو داشت پس زده! نعمتی رو پس زده که اون شخص، نوید بودنش و قابل دسترسی بودنش رو برات آورده بود!! اون وقت ما کفران میکنیم و با احساس و فرکانس نا مناسبمون اون تا میتونیم از زندگی مون پرتاب میکنیم تا دیگه دور و بر ما پیداش نشه!

این تحسین و تبریک، در قدم اول باید آگاهانه انجام بشه که یواش یواش به صورت عادت در بیاد. بعد اینکه عادت شد، باید به صورت جزئی از شخصیتت در بیاد!

یاد حرف استاد افتادم که تو فایل قبلی گفتن تمرکز بر نکات مثبت بااااید جزئی از “شخصیت” شما بشه!

جالبه اینجام باز بحث “شخصیت” شد!

اصلا مگه شخصیت چیه؟! مگه شخصیت ما رو، افکار و باورامون نمیسازه؟! خب همین شخصیته که بهمون میگه چیکار کنیم و چیکار نکینم! به همین خاطر ارزش آدم به شخصیتشه!

یادمه قبلا هم گفته بودن که سپاسگزاری باید جزئی از “شخصیت” شما بشه !!!

میبینی دوست من؟! عین تکه های پازل میمونه که بااااید کنار هم قرار بگیرن !

هر کدوم اینا، قطعاتی از یک ماشین هستن که با هماهنگی و همکاری هم دارن کار میکنن. هرکدوم وظیفه خاصی دارن و هر کدوم یک کار مشخص انجام میدن. خراب شدن یکی از این قطعات سبب نقص در بروز نتیجه نهایی میشه و باید همه قطعات با هماهنگی با هم مدااااام کار کنن تا نتیجه ی دلخواه رخ بده.

مگه میشه یه پازل، یکی از قطعاتش نباشه؟!

به همین خاطره که باااااید شخصیتی بسازیم، خودساخته! یعنی چی؟! یعنی تک تک آپشن ها ( پلاگین ) رو خودمون روی شخصیت مون نصب کنیم تا به صورت خودکار همه شون هماهنک با هم به صورت مداوم کارشون رو انجام بدن!

+ باید آپشن “توانایی دیدن نکات مثبت” رو روی شخصیت خودت نصب کنی تا بتونی با دیدن نکات مثبت و زیبایی های درونت و بیرونت در هرلحظه،، فرکانس خوبی رو با احساس خوبت در هر لحظه به جهان ارسال کنی و جهان همون اتفاقات خوب رو بیشتر وارد زندگیت کنه. تا جایی که به قدری زیاد بشن که ظرفت، ظرفیت وجودیت توانایی دریافت این همه رو نداشته باشه و سرریز بشه از نعمت! و لاجرم یه ظرف خیلی بزرگتر بهت بدن تا جمع شون کنی! پس آپشن اول احساس لیاقت رو برات گسترده میکنه چون میبنی که نعمات ورودیت بیشتر و بیشتر میشن تا جایی که باور میکنی لیاقت دریافت بیشتر از اینا رو هم داری!

+ باید آپشن “سپاسگزاری” رو روی شخصیت خودت نصب کنی تا بتونی تک تک اون نکات مثبت و نعماتی که دریافت میکنی رو سپاس بگی و با این سپاسگزاری، بتونی در هرلحظه بالاترین فرکانس موجود در جهان رو ارسال میکنی! این فرکانس والا اتفاقات ورودی رو هی بهتر و بهتر میکنه! پس آپشن سپاسگزاری، نعمات ورودیت رو ارتقاء میده چون فرکانس احساس سپاسگزاری، از هررر فرکانسی در جهان بالاتره و به میزانی که لذت ببری از زیبایی های اطرافت، به همون اندازه فرکانس سپاسگزاری بهتری ارسال کردی و به جهان گفتی که بهترش!

+ باید آپشن “تحسین کردن” رو روی شخصیت خودت نصب کنی تا بتونی هرجا ردی از خدا میبینی، هرجا نعمتی از نعمات بی انتهای خداوند میبنی، به گستردکی و تنوع بینهایت “منوی نعمت ها” پی ببری! باور کنی که “منوی نعمات خداوند” خیلی بیشتر و گسترده تر از اونیه که فکرشو میکنی! خب عزیزم تویی که میبینی منوی خدا اینقدر متنوعه، باید خوشحال بشی و سپاسگزاری کنی و تحسین کنی یا اینکه حالت گرفته بشه از این همه نعمتی که وجود داره و هست و شده و میشه؟! پس آپشن سوم باور فروانی رو برات ایجاد میکنه تا چشمت رو محدود نکنی به منوی پیش غذا! بلکه غذاهای اصلی و بهتر صفحات بعدی منوی سلف سرویس خداونده!

فقط با داشتن شخصیتی ارتقاء یافته ست که میتونی مدارت رو اتقاء بدی! و تا مدارت ارتقاء پیدا نکنه، هیچی در زندگیت ارتقاء پیدا نمیکنه! چون شخصیت ماست که در هرلحظه وادارمون میکنه چه طور عمل کنیم و در کل چه طور زندگی کنیم! بااااید جزئی از شخصیت بشه تا بتونی تمام اون قوانین و تیکه های پازل رو به طور همزمان اما دائمی و به طور خودکار در زندگیت اجرا کنی تا نتایج دلخواه وارد زندگیت بشن!

تا شخصیتی مثبت بین، سپاسگزار و درعین حال تحسین کننده نداشته باشیم، هر نعمتی نزدیکمون بیاد رو با پس گردنی پس میزنیم! هر سه باید نصب باشن وگرنه یه جای کار میلنگه و از آخر نتایج هم معیوب میشن!

دوست من بهت افتخار میکنم که اینجایی تا شخصیتت رو خودت بسازی که با همون شخصیت، زندگیت رو اون طور که میخوای بسازی!

جالبه …

اتفاقا همین دیشب بود که با دوست عزیزم – کسی که به طرز محشری قوانین رو درک کرده و داره اجرا میکنه – تکرار کردیم. آره تکرار … تکراره باعث میشه آموزه ها و قوانین تبدیل به عادت و در نهایت شخصیت ما بشه! ایشون هم به طرز قشنگی عادت به تحسین کردن داره و اون طور که خودش میگه عاشق تحسین کردنه و همیشه تاکید داره که باید تحسین کنه! جالبه برام که دستان خداوند چقدر میتونن متنوع باشن! و جالبترش اینجاس به همون اندازه که مدارت بالاتر میره، دستان خداوند هم ارتقاء یافته تر هستن! بینهایت سپاسگزارم

الان هم که استاد عباس منش عزیزم، به عنوان دست دیگری، همین موضوع رو بهم گوشزد کردن.

میخوام بی درنگ همینجا، تا میتونم تحسین کنم …

اول از همه تحسین میکنم خدای درون دستان خداوند رو که اینقدر بی نقص در بهترین زمان ممکن ماموریت قلبی شون رو انجام میدن.

دوم از خوده خوده دستان اطرافم سپاسگزارم که به قدری با خودشون در صلح هستن و به قدری به رابطه ی شفافی با منبع رسیدن که به واضحی الهامات رو دریافت میکنن و با ایمان به الهامات، بهشون عمل میکنن.

راستی راستی …

شاید جالب باشه بدونین جبرانی کلاس ما به ساعت دو بعد از ظهر امروز موکول شد و من وقتی متوجه شدم که مشغول نوشتن همین کامنت بودم… گرم نوشتن بودم که دیدم ساعت دو شده …

کامنتو نبستم یه سر به سایت زدم … دیدم کلاس ساعت دو هم کنسل شده!!!!

با خوشحالی تمام برگشتم به ادامه نوشتن …

الان ساعت سه و متنم کامل شد.

خدای بینهایتم رو بینهایت سپاسگزارم بابت تک تک آگاهی هاش و امیدارم من و شما همه بتونیم شخصیتی مثبت بین، شاکر و تحسین کننده بسازیم.