مصاحبه با استاد | نحوه برخورد با تهمت - قسمت 2

بنام خداوند بخشنده و مهربان و هدایتگر و روزی دهنده

سلام به استاد عزیزم و مریم خانم نازنین و دوستان عزیزم

این کامنت رو برای خودم می‌نویسم چون قبل از آشنایی با استاد و قوانین خدای مهربونم ،متاسفانه به غیبتها گوش میدادم و گاهی ادامه دادم و تهمت هایی که در مورد دیگران می‌شنیدم رو براحتی باور میکردم و همانطور که استاد گفتن ذهنیتم رو خراب میکردم خداوند من رو بیامرزه

نکاتی که بارها بارها باید تکرار کنم تا رفتارم بهتر بشه:

خدا توی قرآن واضح و روشن درباره گناه تهمت توضیح داده اینکه تهمت نزنم،اگر کسی به من تهمت زد خودم رو ناراحت نکنم

دنبال زندگی مردم نباشم و در زندگی مردم تجسس نکنم

غیبت نکنم چون غیبت کردن مثل خوردن گوشت برادر مرده است

دیگران رو قضاوت نکنم چون من جای اونا نیستم و نبودم و ممکنه اگه در شرایط اونا بودم همون رفتاری رو میکردم که الان بنظرم ناشایسته میاد

وقتی تهمت نزنم ،غیبت نکنم،قضاوت نکنم و ادامه دهنده تهمت و غیبت نباشم از مدار این موضوعات خارج میشم و زندگی متفاوت و بهتری رو تجربه میکنم

چون بهر چی توجه کنم از همون جنس تو زندگیم بیشتر میبینم پس آگاهانه به موارد مثبت و دلخواهم توجه میکنم تا هر روز اتفاقات زیبا ،صحبتهای قشنگ ،معجزه های زیبا و باور نکردنی رو تجربه کنم

اگر مراقب افکارم باشم و فقط روی پرورش نکات مثبت خودم کار کنم و نکات مثبت دیگران رو ببینم اون وقته که آدم‌هایی که با من برخورد میکنن جنبه خوب خودشون رو به من نشون میدن

استاد تو این مدت که با شما و آموزشهای شما آشنا شدم و خدا رو بهتر شناختم و سعی کردم این موارد را رعایت کنم( البته که هنوز خیلی خیلی باید کار کنم و ادامه بدم) دنیام با دنیای اطرافیانم عوض شده ،روابطم کم و کم رنگ شده که البته بعضی وقتا دلتنگشون میشم ولی خوشحالم که شرایط غیبت کردن و غیبت شنیدن رو فراهم نکردم و آگاهانه خودم رو در این شرایط قرار ندادم

همچنان دارم روی خودم کار میکنم که دیگران رو قضاوت نکنم و راجب بقیه نظر ندیم

تمرین سکوت میکنم و بعضی روزا روزه سکوت میگیرم

ازبعضی از کسانی که در موردشون حرفی زدم یا قضاوتی کردم عذرخواهی کردم و تصمیم گرفتم کسانی که در مورد من تهمتی زدن یا غیبت کردن ببخشم و به خودم گفتم اگه اونا در مورد من حرف زدن منم در مورد اونا حرف زدم پس دلخوری معنایی نداره ،بگذرم و ببخشم و از خدا طلب ببخش کنم

اتفاقاً یه مدتی بود به همین موارد فکر میکردم و سوالی تو ذهنم پر رنگ شده بود که چرا روابط با اقوام و آشناها مثل قبل نیست چرا نمیتونم اونا رو درک کنم و اونا هم نمیتونن مثل قبل با من ارتباط بگیرن به چنتا جواب رسیدم یکیش این بود که احتمالا من نسبت به قبل تغییر کردم که بخاطر این تغییر خوشحالم اگر چه باعث شده روابط فامیلیم کمتر بشه

یکی از جوابهام این بود:وقتی نتونی خودت رو کنترل کنی و در مورد بقیه ندانسته و نسنجیده نظر بدی نتیجه اش ناراحتی خودت و بقیه میشه هر چقدر هم از روی دلسوزی نظر بدی و بقول معروف نیت خیر داشته باشی فرقی نمیکنه در هر صورت در مسأله ای که به تو ربطی نداشته دخالت کردی

جواب دیگه ای به خودم دادم این بود :اینکه به نکات منفی اطرافیانم زوم کردم و اونا رو مقصر این اتفاقات می‌دونم

تا اینکه یه شب خواب زیبا و باورنکردنی دیدم توی خوابم همش این سوال رو می‌پرسیدم که چکار کنم روابطم قشنگتر بشه،چطور میتونم به آرامش برسم و خودم رو قبول داشته باشم و شادتر بشم و چطور عشق و علاقه ام رو بقیه نشون بدم چون قلبا همه رو دوست دارم ولی ظاهراً بخاطر منطقی بودن بیش از حدم بیشتر جدی و ایرادگیر به نظر میام

تا اینکه تو خواب احساس کردم کسی با من حرف میزنه اطرافما که نگاه میکردم کسی رو نمی‌دیدم فقط صدا می‌شنیدم به من گفت سعی کن نکات مثبت خودت رو حتی نکات کوچیکه مثبتت رو ببینی و نکات مثبت بقیه رو حتی نکاتی که سعی میکنن پنهان کن رو هم ببینی

بعد بیدار شدم حس عجیبی داشتم انگار واقعا خدا داشت باهام حرف میزد خوشحال و هیجان زده بودم سعی کردم برای اینکه فراموش نکنم چند بار تکرار کنم صبح زود وقتی همسرم بیدار شد براش تعریف کردم فقط میتونم بگم خدارا شکر و با یادآوری این خواب به خودم میگم ببین خدا همیشه کنارته،جواب سوالاتت رو می‌دونه و به تو میگه حالا اگه راست میگی و بندگی می‌کنی عمل کن

به امید یاری خدا و ایمان روز افزون برای خودم و همه انسانهای اطرافم

شب و روزتون خوش