نحوه به حقیقت رساندنِ خواسته‌ها | قسمت 2 - صفحه 15 (به ترتیب امتیاز)

سلام به همه دوستای عزیز سایت. سلام به استاد عزیز و مریم بانوی شایسته عزیزم

روز ۶۳ از سفرنامه

اول از همه بگم که استاد، منم شما رو خیلی دوست دارم و چقد بابت وجودتون و محبت های بی منت و بسیارتون سپاسگذار خداوند هستم.

حدود ۲ ماهی هستش که فایل ۱۲ قدم رو خریدم و دارم گوش میدم و بعد از حدود دوماه اومدم و قراره سفرنامه رو از سر بگیرم و یه چیز خیلی جالبی که من پی بردم این بود که واقعا این فایلای رایگان اصلا رایگان نیستن و هدیه ای از طرف خدا و از دستان پر مهر شما استاد عزیز هستش که خالصانه برای ما آموزش هایی ارائه میدید که وقتی یکی از محصولات شما رو میخریم، ارزش این فایلا رو بیشتر از قبل میدونیم.

فایل نحوه به حقیقت رساندن خواسته ها ۲ آموزشی که برام داشت، نشون دادن این موضوع مهم بود که خواسته اون چیزی هست که میتونیم واقعا تجربش کنیم و برای ذهنمون دور از دسترس نیست. در کل تمام خواسته ها دور از دسترس و دست نیافتنی نیست ولی انسان برای خواسته ای قدم برمیداره که در اون شرایطش برای ذهن باورپذیرتر و دست یافتنی تره. مثل لمس و تجربه ماشین دنده اتوماتیک که استاد تجربش کردن و لذت بردن و فهمیدن میخوانش. بعد به زندگی خودم فک کردم و به خواسته هایی فکر کردم که خواستمشون و بهشون رسیدم. خواسته هایی که یادمه اولش با پول کمی خواستم و شرو کردم و خدا راه معجزه واری به روم باز کرد و مابقی هزینه هاش که تقریبا سه برابر هزینه اولیه که داشتم بود رو برام آورد. یا داشتن یه میز تحریر که فقط ۵۰۰ هزار تومن داشتم و من فقط حسم بهم گفت که از بابام بخوام یه نجار برام پیدا کنه که بعدا همه هزینشو بابام داد!! و خیلی خواسته های اینچنینی ولی یه باوری که ترمز وارانه سر راه خواسته های بزرگتر مثل داشتن ماشین ۲۰۶ حتی دست دومش وایمیساد، عدم لیاقت و یا باور کمبود پول و… بود که وقتی این فایل رو گوش دادم و به اون قسمتی رسیدم که استاد میگه همه ما دارای یک سیستم مشابه مغزی هستیم و هر کی به هرچی رسیده از همون سیستمی استفاده کرده که خدا به منم داده، یه جرقه کوچیکی تو ذهنم خورده شد که چرا پس من ندارمشون! کجای کار من ایراد داره. چرا میتونم به خواسته های کوچیک تر برسم ولی برای خواسته های حتی یکم بزرگتر سالهاس دارم درجا میزنم!!

من متوجه شدم که در تمام این سالها فقط خودمو گول زدم. میدونستم مسیر چیه ولی عمل نکرده بودم. من میدونستم باید باور ایجاد کنم. میدونستم نشونه باور ایجاد شده حرکت کردنه و چون حرکتی نکرده بودم، هیچ باوری تو من نهادینه نشده بود. در تمام خواسته های قبلیم، من قدم اول رو حداقل برداشته بودم و خودم رو در جریان دست یابی بهش قرار داده بودم. و تهش بهش رسیده بودم. فهمیدم من باید قدم های ابتدایی که وقتی باور اینکه من هم میتونم داشته باشم، من هم مثل اونا انسان هستم و به یک اندازه به نعمت های خداوند دسترسی دارم، ثروت و نعمت خدا بی انتها و بیکرانه رو در ذهنم تکرار میکنم و بهم الهام میشه رو بردارم و ادامه بدم تا این قدم ها با طی تکاملشون منو به خواسته ام برسونه. وقتی وسط این فایل بودم سری رفتم قیمت ۲۰۶ دست دوم رو نگا کردم. میدونم مطمئنم که یه روزی ماشین صفر کارکرد میگیرم ولی در حال حاضر احساس میکنم تکاملم میگه باید اول داشتن یک ماشین رو لمس کنم و کم کم به ماشین صفر فکر کنم. این فایل انگار روزنه ای امید به من باز کرد. حس داشتن یک ماشین رو در من زنده کرد. منی که در حال حاضر تنها یک دهم هزینه حتی اون ماشین دست دوم رو دارم رو امیدوار کرد که میتونم داشته باشمش و تنها کاری که باید انجام بدم، تکرار باور رسیدن و لیاقت داشتنش صرفا به خاطر بنده خدا بودنه و حرکت به الهامات درونیم. و اینکه نذارم تو مسیر شیطان منو گول بزنه و ذره ای تسلیم حرفای نا امید کنندش بشم. یه باور محدود کننده ای که دارم و فک میکنم اکثر افرادی که کاراشونو به عقب میندازن هم دارن، کج فهمی این موضوع هستش که همیشه فرصت هست. اره همیشه فرصت برای پیشرفت هست ولی اینکه فرصت برداشتن قدم اول رو تنها کسی که به ما میده خودمونیم. من شاهد این موضوع بودم که با این باور که حالا فردا انجام میدم رو پیش رو گرفتم و تو یه چشم بهم زدن دیدم ۲ سال از عمرم که میخواستم یه کاری انجام بدم و انجام ندادم به هدر رفته، صرفا به این خاطر که این نعمت ها همیشه هست و حالا فردا انجام بدم میتونم بهش برسم و اینجوری خودم رو از حس داشتن و لذت بردن از اون نعمت ها منع کرده بودم. موضوع بودن فرصت، برای دست یابی به پله های بیشتر و بیشتر و بی انتها بودن نعمت هاست نه باوری برای تنبل بودن!

همین دیشب با دوست یکی از دوستام که ماشین ۲۰۶ دست دوم داشت رفتیم بیرون و دور زدیم و خیلی به من خوش گذشت. تو شهر خونه هایی رو دیدیم که تازه ساخته شده بودن و معماری فوق العاده ای داشتن. یجورایی از زیبایی اون خونه ها واقعا لذت بردم و تحسین کردم. دوستم حس حسرت و حسادت بهش دست داده بود و وقتی از حسش تعریف میکرد، با خودم میگفتم نه… نباید گوش بدی و فقط باید زرنگ باشی و بدونی که این خونه های خوشگل قبلا نبودن واگه بودن کم بودن پس ثروت داره زیادتر میشه و انسان های پولدار بیشتر، پس منم میتونم برسم چون هر چه فراوانی بیشتر باشه منم میتونم از اون فراوانی سهیم باشم.

یاد گرفتم که موضوع باورها رو با جدیدت تمام پیش ببرم و با جدیت باور سازی کنم. و از همه مهمتر برای برداشتن قدم های اولیه برای رسیدن به خواسته هام، افسار ذهنم رو با غلبه به تنبلی خودم، دستم بگیرم و با سرعت به سمت خواسته هام پیش برم و از مسیر لذت ببرم.

خداروشکر میکنم که مثل همیشه دستان منو گرفت و به سمت دریایی از آگاهی هدایت کرد و امروز این آگاهی های قشنگ رو بهم یاد داد. بینهایت دوستتون دارم. اینجا منزل دوم من هستش. جایی که احساس راحتی میکنم و شما همگی خانواده من هستید. افرادی که باهاشون احساس راحتی میکنم. خداروشکر میکنم که منو به همچین منزلی هدایت کرد.