نحوه به حقیقت رساندنِ خواسته‌ها | قسمت 2 - صفحه 36

روز 63 ام سفر تحول فردی

از وقتی اومدم سایت خواسته هام خیلی واضح تر شدنو شاید جسته گریخته و به صورت مبهم تصاویری در ذهنم بود مثلا تو دوران راهنمایی همیشه عشق کارمند ناسا بودن داشتیم اما خودمون هم نمی دونستیم چرا یه چیزایی تصوراتی کوچیکی تو ذهنمون نقش بسته بود و وقتی رفتم دبیرستان و تو یکی از کلاس های زبان استاد زبانمون نیومد و به جاش پدرش اومد که چندسالی در امریکا زندگی کرده بود و عکسی از ناسا را و پر از کامپیوتر بهم نشون داد و خیلی دلم خواست منم اونجا کار کنم ولی به عنوان هدف نبود یک خیال و تصور بود گاهی جسته گریخته دنبال بورسیه تحصیلی بودم اما خودم هم نمی دونستم چرا همه چیز مثل حرکت کردن تو یک خواب بودو خیلی اگاهانه و هدفمند نبود. گذشت تا من ارشد هم گرفتم با فایل های که دیدم شناختم خیلی بیشتر شد و دلم خواست جدی به مهاجرت فکر کنم اما تضادهایی جلوم اومد. اینکه من متوجه شدم بشدت وابستگی دارم مخصوصا به خانوادم و اون ها هم به من وابسته هستند اما بعدها متوجه شدم وابستگی خانودم ارتباط مستقیمی با ترس ها و وابستگی ها خودم داره و من باید روی قانع کردن خودم کار کنم. و به ترمز دیگه که پیدا کردم این بود که من از اینکه برم امریکا اون رو یک سفر بی بازگشت می دونم به خاطر اختلافات دو کشور و تصور می کنم که وای دیگه هرگز نمی تونم خانواده م را ببینم یا هیچ وقت ایران برگردم و….. یک مورد ترمز دیگه بهش برخوردم اینه و هنوز باید درباره ش به وضوح بیشتری برسم اینه من تا ارشد خوندم و طبق الگوهایی که اطرافم دیدم تنها و راحت ترین راه مهاجرت تحصیلی هست و رشته من هم خیلی طرفدار داره اما متاسفانه من اصلا علاقه ای به رشته م ندارم و علاقه اصلیم که برعکس مهندسی نقاشی و هنر هست رو دوست دارم و ذهنم میگه یا نمیشه یا سالیان سال طول خواهد کشید که از مسیر موردعلاقه ت بخوای به خواسته ت برسی و آسان و با عزت مهاجرت کنی و تنها راه اینه که تقلا کنی درس بخونی و تو یه شرکت معتبر کارمند شی.

این کامنت را نوشتم اگرچه ظاهرا پر از ترمز و محدودیت ذهنی هست اما دوست دارم حالا که می خوام رو باورهام کار کنم و باورهای هم جهت با خواستم بسازم یه روزی که دوباره برمیگردم به این فایل تفاوت باورهای قبل و بعد خودم و البته تفاوت نتایج را ببینم. من با دیدن این فایل شروع کردم و به خودم گفتم که خواسته های من دستیافتنی هستند و اولش ذهنم مقاومت می کرد و میخواست مسخره کنه و یا هرکاری تا مانع من در تکرار و زمزمه این جمله بشه اما من به نجواهای ذهنم اهمیت ندادم و قشنگ احساس می کردم اون یخ تو ذهنم داره اب میشه یا اون زنگار داره برداشته میشه و فکر من داره باز تر میشه و دیگه اون مقاومت را حتی کمتر از چندثانیه قبل حس می کردم. راستی موقع دیدن این فایل یک ایده بهم رسید اینکه از همین جایی که هستم هرجا منظره زیبایی دیدم عکس بگیرم و نقاشی کنم تا به سمت زیبایی های بیشتر هدایت بشم. البته فعلا فقط یک ایده است و من به نقاشی معماری های زیبا هم علاقه دارم و باید کمی صبر کنم تا اون هیجانه بشینه و هدف رو به درستی تشخیص بدم و در مسیر درست و رسالتم حرکت کنم و البته چه رسالتی بالاتر از تحسین زیبایی ها و سپاسگزاری و من با نقاشی این رسالت را انجام میدم و اگر این رسالت خودم را معنوی ترین کار دنیا بدون چه ها که نمیکنه. من در این فایل یاد گرفتم کار من در این مرحله ساختن باورهای هم جهت با خواسته م و قدم برداشتن هست.