نحوه به حقیقت رساندنِ خواسته‌ها | قسمت 2 - صفحه 4 (به ترتیب امتیاز)

سلام استاد عزیزم، مریم مهربونم و هم فرکانسی های گلم

روزشمار تحول زندگی ام برگ شصت و سوم

استاد جانم در رابطه با اینکه گفتین خواسته رو باید اول ببینی اش، تا در وجودت شکل بگیره، بشدت باهاتون موافقم.

قصد دارم تجربه خودمو بازگو کنم.

چندین سال قبل من به یک تضاد برخورد کردم که نمیدونستم راه حل داره. اون زمان با قانون آشنا نبودم.

و بابت این تضاد ام خیلی غصه میخوردم.

چند سال بعدش خواهرم با همون تضاد شبیه من، برخورد کرد و راه حلش رو پیدا کرد.

من وقتی متوجه شدم که خواهرم تونسته اون تضاد رو حل کنه و خواسته اش برآورده شده، بشددددت هیجان زده شدم.

یادمه رفتم خونشون و از نزدیک همه چیز بررسی کردم.

با چشم خودم دیدم که مساله اش حل شده بود و ایشون بشدت خوشحال بود.

وقتی خواسته اش حل شد، باور کردم که منم میتونم

فقط هزینه اش رو اون زمان نداشتم.

فکر کنم دانشجو بودم اون زمان.

وقتی فارغ التحصیل شدم و رفتم سرکار و دیگه درآمدی داشتم برای خودم، ذوق و شوق ام برای بدست آوردن اون خواسته، دوباره زنده شد.

چون دیگه میتونستم پول هام جمع کنم و اون چیزی که میخوام رو بدست بیارم.

باورتون میشه استاد با حقوق اون زمان ام، باید 1 سال پول هام جمع میکردم تا بتونم خواسته ام رو محقق کنم.

من با قانون آشنایی نداشتم.

اما بشدت برای خواسته ام ذوق و شوق داشتم.

هر حقوقی که میگرفتم، پس انداز میکردم.

یادمه یه قرونی هم خرج نمیکردم، انقدر که ذوق داشتم سریع پول هام جمع بشه.

سر شش ماه که شد، با خودم گفتم ای بابا بزار یه وام بگیرم. با خواهرم مشورت کردیم قرار شد با هم وام بگیریم.

من تا اون موقع نصف هزینه ام جمع کرده بودم. یادمه هر حقوقی که میگرفتم، با ذوق میرفتم سراغ ماشین حساب و با خودم میگفتم n تومن دیگه جمع کنم حله.

خلاصه آخر هفته روز 5 شنبه بود گمونم، با خواهرم قرار وام رو برای روز شنبه یعنی دو روز بعدش گذاشتم.

همون روز وقتی تعطیل شدم، صاحبکارم اومد بهم گفت که شما از شنبه دیگه نیا.

من نیرو فعلا لازم ندارم و همون یک نفر کافیه.

و منی که با قانون آشنا نبودم، بهش اصرار کردم اما ایشون قبول نکرد.

من با چشم گریان به خواهرم تماس گرفتم و گفتم که چون فعلا کار ندارم، از پسِ قسط های وام بر نمیام.

و ایشون مجبور شد تنهایی وام بگیره.

من نگران شغل ام نبودم ، نگران اون همه ذوق و شوقی که برای خواسته ام داشتم، بودم.

و این منو بشدت رنجور میکرد.

با خودم گفتم نگاه کن عاطفه، حالا که وام میخواستی بگیری که خواسته ات بجای 1 سال تو 6 ماه اوکی بشه، اینطوری شد.

اما غافل از اینکه، جهان نقشه بهتری برای من داشت.

جهان اون همه شور و اشتیاق و تلاش من رو دیده بود.

اون همه ذوق و تصویر سازی هام رو دریافت کرده بود

و دلش نمیخواست من درگیر وام و قرض و بدهی بشم.

جهان راه بهتری برام سراغ داشت.

منو از اون شغل سخت که روز و شبم بهم دوخته بود، بیرون آورد. شغلی که بابتش بشدت خسته میشدم.

وقتی مادرم، ماجرای منو فهمید

ایشون بعنوان هدیه، بقیه پول منو پرداخت کرد، حتی بیشتر بهم داد

و بهم گفت این هدیه ست و نمیخوام هرگز بهم برگردونی.

و همون روزی که پول بهم داد رفتم و خواسته ام رو که مدتها منتظرش بودم رو اجابت کردم.

البته من که نه، اون نیرو این کار برام انجام داد.

این داستان چند تا نکته داشت :

1. این خواسته بار اول تو دست خواهرم دیدم و خواسته در من شکل گرفت

2. وقتی خواسته رو تو دست آبجی دیدم، حسرت نداشتم، گفتم منم میخوام و میتونم

3. ذوق و شوقی که برای خواسته ام داشتم و باعث شد زمان تکامل ام کوتاه تر بشه و مقاومت هامو بشکنه

4. نگرفتن وام و ننداختن خودت تو بدهی (چون وام، خلاف قوانین کیهانی هست) هر خواسته ای باید با امکانات کنونی ات محقق بشه

5. اعتماد به نیرویی که چیزی ازت میگیره و چیزی بهتر برات در نظر داره . اگر ناراحتی ام بعد جواب کردن صاحبکارم ادامه پیدا میکرد، جهان خواسته ام اجابت نمیکرد

6. بعلت ناآشنا بودنم با قوانین، تلاش هام فیزیکی بودند، اگر ذهنی می بود، یعنی علاوه بر ذوق و شوق، باورهای درستی داشتم حتی از شش ماه هم تکامل کمتری رو زمان می برد.

اینم بگم اگر با قانون آشنا بودم، علاوه بر باورسازی، هرگز به وام فکر نمیکردم و وقتی صاحبکارم بهم میگفت دیگه نیا، ناراحت نمیشدم.

بعلاوه نیاز نبود که هیییچ پولی خرج نکنم. اگر انسان باورهای درستی داشته باشه، میتونه هم خرج کنه و هم پس انداز کنه

خدایا شکرت. اصلا ایده ای برای نوشتن این داستان نداشتم، وسط فایل یادش افتادم و چشمام پر اشک شدند.

گفتم نگاه کن عاطفه، تو این خواسته اول تو دست آبجی دیدی، بعد اش در تو هم شکل گرفت. و انقدر ذوق و شوق براش داشتی که مقاومت هاتو جهان شکست و هر طور شده اونو بهت داد.

اگر ذوق و شوق و انگیزه نبود، ذهن من خلق نمیکرد.

اگر ذوق و شوق نبود، با جواب کردن صاحبکارم، انگیزه ام از دست میرفت و جهان مادرم رو سر راهم قرار نمیداد.

ذوق و شوق یک خواسته ، بشدت مهم و حیاتی هست. ذوق و شوق ما هرگز نباید از بین بره.

اگر برای خواسته هامون ذوق نداریم، یعنی ذهن مون پر از محدودیت هست.

یادآوری این داستان، برای خودمم درس داشت، که اجابت یک خواسته، به ذوق شوق هست. ذوق و شوق هست که تجسم رو میسازه، ذوق و شوق هست که بر انگیخته ات میکنه برای باورسازی.

من فکرم نمیکردم مادرم این پول بمن هدیه بده.

تا جایی که یادمه از این پول ها بمن نداده بود.

غیر از اینه که این نقشه جهان برای من بود ؟

استاد شما گفتین اون بنده خدا، باورهای درستی نداشت ولی ذوق و شوق امریکا داشت، با هر سختی که بود : از مرز عبور کرد و بدستش آورد. همین دوست مون اگر با قانون آشنا بود، باورسازی های هیولایی انجام میداد و راحت کسب اش میکرد. اما با تلاش فیزیکی تونست چون ذوق و شوق اش سر جاش بود.

حالا که خدا بهمون لطف کرده و دفترچه راهنما داریم و اهمیت باورسازی فهمیدیم ، ذوق و شوق مون رو زنده کنیم و بچسبیم به باور سازی که مسیر تکامل رو لذت بخش تر میکنه.

استاد جانم، در رابطه با اینکه گفتین : باید اول ببینید که این خواسته هست و سپس در شما شکل میگیره، قصد دارم ماجرای امروز صبح هم تعریف کنم

قبلش اینو بگم ، حدود 1 سال و نیم قبل، من دندان های عقب فک پایین ام سمت راست رو عصب کشی کردم و بشدت برام دردناک بود.

فردای اون روز به دکتر گفتم : چرا دیروز که عصب کشی فک بالا انجام دادین ، درد نداشتم ولی امروز بشدت دردناک هست

ایشون گفتند : چون دیروز دندان های فک بالا ات رو کار کردم. امروز فک پایین. فک بالا راحت بی حس میشه، اما فک پایین، سخت بی حس میشه.

خلاصه ایشون گفت تقریبا 2 سال دیگه، دندان های فک پایین ات سمت چپ هم باید عصب کشی کنی، چون در شرف پوسیدگی اند.

همون موقع تو دلم گفتم ای داد بیداد یعنی یک همچین دردی رو باید یکبار دیگه برای طرف چپ فک ام متحمل بشم.

و هر وقت طی این دو سال یادم میفتاد ، میرفتم تو فکر ، که : فک پایین درست بی حس نمیشه و حالا چکار کنم.

خلاصه هفته قبل نوبت گرفتم و امروز صبح داشتم آماده میشدم که برم دندان پزشکی.

همونطور که داشتم آماده میشدم، ستاره قطبی رو هم همزمان انجام میدادم.

معبود جونم :

_ بهم بگو امروز حتی چه لباسی تنم کنم

_ تو رانندگی کمربندی مراقبم باش

_ جای پارک خوب بهم بده، چون امروز دیرتر راه میفتم، خیابانِ دندان پزشکی ممکنه شلوغ تر باشه

_ راحت نوبتم بشه

_ حتی بهم بگو کی راه بیفتم

و…

بعد یه لحظه اومدم با خودم بگم، درد هم نداشته باشم در عصب کشی ام

بعد ذهنم گفت : اینو دیگه بیخیال شو . درد رو که صد در صد داری اش.

گفتم نه، اتفاقا اینو نه تنها لفظی درخواست میکنم ، بلکه مینویسم اش هم.

جمله ای که تو دفترم نوشتم از این قرار بود :

رفتم دفترم آوردم که جمله ها رو دقیق براتون بنویسم که چی نوشتم :

” معبود جونم میخوام امروز به خیر و خوشی دندان 6،7 ام رو عصب کشی کنم و درد نداشته باشم. ( اینجا گفتم نه بزار جمله رو بصورت مثبت بنویسم، به جای درد، کلمه راحتی بنویسم )

ادامه جمله ام :

در کمال آسایش و راحتی و احساس خوب دندان 6،7 ام عصب کشی بشه.

میخواهم همه چیز را امروز عالی رقم بزنی

به تو توکل میکنم

جای پارک عالی هم بهم بده ”

وقتی به خیابان اصلی رسیدم، دوباره ذهنم گفت :

ولی درد ات میگیره.

انقدر هم این درد بعدش ادامه پیدا میکنه که، توان کامنت گذاشتن تو سایت هم نداری و از شدت درد یک کامنت بی کیفیت رو سایت میزاری

گفتم مهم نیست که این باور محدود : ‘ فک پایین درد داره ‘چند وقت همراه من بوده

الان میخوام عصب کشی ام رو بدون درد تصور کنم. و همین کار کردم.

دوباره ذهنم گفت : ولی تو خواسته ای رو میخوای که وجود ندارد

گفتم : نههههه، من میتونم بدون درد تصورش کنم. بعد تجسم کردم، دکتر بی حسی زده و داره کار میکنه و من هیچی نمیفهمم.

بعدش به سلول های لثه ام به دندان ام، شروع کردم بلند بلند حرف زدن :

من مطمعنم که شماها همکاری میکنید و درد مون نمیگیره.

سپس وارد دندان پزشکی شدم، و هر آنچه درخواست کردم اجابت شد !!!!

هررر چی نوشته بودم.

جلوی تصادفم گرفته شد

بهترین جای پارک روبروی ساختمان گیرم اومد

سریع نوبتم شد

ذره ای درد نداشتم

حتی صبح کارت بانکی ام داشت یادم میرفت، جهان هدایتم کرد به همون کیفی که کارت ام داخلش بود، اصلااا خبر نداشتم بدون کارت داشتم میرفتم مطب

و….

خب اینهایی که نوشتم، اگر معجزه نیست پس چی هستند.

در حین برگشت توی راه حین رانندگی به معجزات ام فکر میکردم و صورتم پر از اشک شده بود.

اشک شوق از اینکه :

چطور همه چیز انقدر عالی انجام شدش.

حتی نوافن که برام نوشته بود هم نیاز نشد بخورم.

حتی بعدش راحت غذامو خوردم.

این معجزه قانون هست.

معجزه همراه شدن با رب هست.

اصلا کارت بانکی ام براتون بگم چیشد که یادم اومد.

مادرم صبح گفت، عاطفه کارت بانکی ام رو ندیدی ؟

اینو گفت من یادم به کارت افتاد.

اگر نمیگفت یادم نمیومد که کارت نبردم.

مسافت مطب هم دور بود و نمیشد بعدا برگردم خانه. و نوبت ها هم رو حساب و کتابه.

دقیقا روزهایی که همگام با قانون جلو میرم همه جا جفت شش میاد.

الله اکبر از این قوانین.

نکته زیبای داستان دندان پزشکی این بود که :

1. ورودی قبلی رو نپذیرفتم اینکه : ” فک پایین سخت بی حس میشه و یا اصلا بی حس نمیشه ”

2. وقتی تونستم بدون درد بودنش رو تصور کنم، ذهنم بالاخره تسلیم شد که بله میشود

وقتی باورپذیر بشه برای ذهن، ذهن چاره ای جز ارسال فرکانس خواسته ندارد

3. هر چی از الله میخوایم ، با قدرت ازش بخوایم و باور کنیم که جواب میدهد

4. در مسیر همسویی با جهان، حتی درخواست هایی هم که به زبان نیاوردی، اجابت میشود.

( ماجرای کارت بانکی ام )

یک جمله زیبایی هم در کپشن درج کردین که توجه ام به خودش جلب کرد، بطور خلاصه مینویسم اش :

موهبت خواسته انقدر در ذهنت پررنگ باشد که هر محدودیتی را مغلوب میکند.

یعنی انقدر ذوق و شوق خواسته ات داشته باش، انقدر اهرم لذت اش در ذهنت غالب باشه که به محدودیت هات فکر هم نکنی.

و در پایان این عبارت زیبای کپشن :

فرکانس حسرت را به فرکانس تحسین تبدیل کنیم

فرکانس نیازمندی را به فرکانس سپاسگزاری تبدیل کنیم

در یک کلام :

ترمز را به گاز تبدیل کنیم.

استاد عزیزم ، مریم مهربونم ، بابت تهیه ، تدوین و کپشن این فایل توحیدی ازتون سپاسگزارم

از خداوند مهربونم هم سپاسگزارم که از زبان شما با من صحبت کرد و بر من جاری شدش تا این کامنت زیبا نوشته بشه.

ایمان دارم که خود اون نیرو این کامنت هام رو مینویسه. من هرگز ایده ای نداشتم که این داستان ها قراره نوشته بشه.

از عزیزانی هم که کامنت بنده مطالعه کردند، کمال تشکر را دارم.

آگاهانه و عاشقانه دوستتون دارم.

همگی در پناه الله یکتا باشیم.