نحوه به حقیقت رساندنِ خواسته‌ها | قسمت 3 - صفحه 21

سلام خدمت استاد و دوستان عزیزم.

من یک مطلبی رو میخواستم بگم تا درک هممون از روش کار این جهان بهتر بشه و درک این موضوع که ما قدرت مطلق دنیای بی نهایت خودمون هستیم ، بهتر بشود.

من خودم به شخصه هر چی دارم جلو تر میرم ،می بینم که هیچ فرقی بین توحید و فیزیک و عزت نفس و شیمی و روابط و ریاضیات و الکترونیک و هر چیزی که شما فکرش را میکنید نیست و همه ی اینها یک چیز هستند و یکی هستند.

ببینید دوستان عزیزم شما برای اینکه فضای کلی یا به قول استاد big picture این جهان و فضای کلی زندگی خودتان و اینکه زندگی تون چطوری داره بوجود میاد را خوب درک کنید، نگاه کردن به جهان باید مانند دنیای مجازی باشه، یعنی چی؟ ببینید مثلا من یک اکانت تلگرام دارم با آیدی فلان.این آیدی من رو فرض می کنیم که 100 نفر دارند، درسته که من یک اکانت تلگرام دارم با یک آیدی اما 100 نفر میتوانند به طور همزمان با من در ارتباط باشند ، مثل این میماند که انگار 100 تا آقا محمدرضا وجود داره که داره با این 100 نفر ارتباط برقرار میکند. خب ، حالا کدومش درسته اینکه من همین یک نفر با یک اکانت هستم یا اینکه من 100 نفر جدا از هم با ظاهرهای متشابه، با 100 اکانت جدا از هم با ظاهر های متشابه هستم، کدومش درسته بچه ها ؟!!! یک نکته ی جالبتر این است که هیچ کدام از کسانی که به من پیام میدهند از پاسخهای همدیگر مطلع نمیشوند؛ یعنی اینطور نیست که نفر دوم از پاسخی که نفر اول به من داده است مطلع شود و در یک محیط کاملا جدا اما یکسان این اتفاقها می افتد.

?یک مثال دیگه میزنم؛ همه ی ما این رو میدونیم که مثلا 100 نفر میتونند همزمان از دیجی کالا یک کالای مشخص را از یک صفحه ی مشخص خرید کنند، حالا سؤال: دیجی کالا مگر یک سایت مشخص نیست؟!!! دیجی کالا 100 تا سایت که نیست! پس چطور100 نفر میتونند همزمان از سایت خرید کنند؟!!!

?یک مثال دیگر میزنم؛فرض می کنیم که فرد مهربانی یک صفحه ی اینستاگرام دارد با 100 نفر فالوور. حالا این ف.میم.(فرد مهربان:) ) ساعت 10 شب یک لایو میخواهد بگذارد و همه ی فالوورها هم میدانند و منتظرند و در ساعت 10 شروع میشود،حالا سؤال؛ این ف.میم. مگر یک صفحه ی اینستاگرام مشخص ندارد؟! مگر یک نفر نیست؟! پس چطور همزمان 100 نفر میتوانند ایشان را ببینند و ارتباط برقرار کنند.

?یک مثال دیگرمیزنم تا از دید بزرگتری به موضوع نگاه کنیم؛ یک برنامه ی مستند، با موضوع گسترش کیهان در تلویزیون در حال پخش است و فیلمها و تصاویری که نشان داده میشود مربوط به فضا و کهکشانهاست واتفاق جالبی که می افتد این است که گوینده یک خبری میدهد که هم اکنون شما در حال مشاهده فضا از طریق تلسکوپ هابل هستید آن هم بصورت زنده!!بر فرض مثالخب دوباره یک سؤال؛ مگر یک تلسکوپ نیست که تصویر میگیرد!؟مگر یک فضا نیست!؟مگر یک تصویر نیست!؟ پس چطور همزمان آن تصاویر از میلیونها گیرنده ی متفاوت، بصورت کاملاً مجزا اما متشابه دریافت میشود!!؟

?یک مثال دیگرمیزنم؛یانی در چند سال پیش در سالن نوکیای نیویورکاگر اشتباه نکنم یک کنسرت برگزار کرد، اما تفاوتش این بود که کنسرت هیچ تماشاچی حضوری ای نداشت بلکه تمام تماشاچی ها اینترنتی بودند و کنسرت بصورت زنده بر روی وب برگزار شد. بـــــله، بازهم سؤال؛ یانی که یک نفر بیشتر نیست!یک سالن که بیشتر نیست! یک صفحه ی وب که بیشتر نیست! یک گروه فیلمبرداری که بیشتر نیستند! از دوربینها یک تصویر که بیشتر گرفته نمیشود! پس چطور چندین هزار/میلیون نفر از سرتاسر جهان،همزمان داشتند این کنسرت را از طریق گیرنده ی شخصی خودشان، به صورت زنده و مجزا اما کاملا متشابه، تماشا میکردند!!؟

فکر کنم سؤالتان این باشه که اینها چه ارتباطی داره با ساز وکار این جهان؟ خب اینها بخاطر دنیای مجازیه و روش کارش اینطوریه دیگه!!

میرم سر اصل مطلبی که میخواستم بگم؛دوستان عزیزممن از خودم میگم، شما روی خودتان تطبیقش بدهید اون سیب،اون خورشید، اون تصاویر و فیلمهای زنده از فضا، اون کنسرت زنده ی یانی که من دارم می بینم با اون سیب،اون خورشید، اون تصاویر و فیلمهای زنده از فضا، اون کنسرت زنده ی یانی که مادرممنظورم از مادر نزدیکترین فرد فیزیکی است داره همزمان با من می بینه درسته شبیه به هم هستند اما به هیچ عنوان یکی نیستند.

اون اکانت تلگرامی که مادرم از من داره با اون اکانت تلگرامی که خواهرم از من داره درسته شبیه به هم هستند اما به هیچ عنوان یکی نیستند.

اون صفحه ای از دیجی کالا که من دارم ازش خرید میکنم با اون صفحه ای از دیجی کالا که خواهرم داره همزمان با من ازش خرید میکنه درسته شبیه به هم هستند اما به هیچ عنوان یکی نیستند.

اون لایوی که من دارم از ف.میم. در دستگاه خودم می بینم با اون لایوی که خواهرم داره همزمان با من از ف.میم. در دستگاه خودش می بینه درسته شبیه به هم هستند اما به هیچ عنوان یکی نیستد.

اون خونه ای که من دارم توش زندگی میکنم با اون خونه ای که مادرم داره توش زندگی میکنه درسته که کنار همدیگه هستیم درسته که شبیه به هم هست اما به هیچ عنوان یکی نیستند.

تمام آنچه که من از خودم میدانم و تجربه اش میکنم،تمام آنچه که من می بینم ، احساسش می کنم، درکش می کنم، لمس اش میکنم، میچشم اش، متوجه اش میشوم، استشمامش می کنم، میشنوم اش، تمام اوضاع هر لحظه ی زندگی ام، تمام نگاههایی که به من در خیابان میشود یا نمیشود ، تمام حرفها و خبرهایی که از اطرافیانم میشنوم، تمام اتفاقاتی که در هر لحظه از زندگی ام تجربه اش می کنم، مورچه هایی که میبینم، گربه ای که در خیابان به من نگاه می کند یا صدایش را می شنوم، تمام افرادی که در تاکسی یا مترو یا اتوبوس یا هر جای دیگری در کنار من می نشینند، تمام عطر ادکلن هایی که استشمام می کنم در خیابان، تمام افکار و ایده هایم ، تمام نورهایی که به چشم من بازتاب میشود تا من اجسام را ببینم،فقط و فقط وفقط ، بخاطر ارتعاش من است ونه بخاطر هیچ چیزی دیگری در زندگی من حتی اگر به اندازه ی یک خردل دانه ی باشد.

آن پدر و مادری که در زندگی من هستند با آن پدر و مادری که در زندگی خواهرم هستند به هیچ عنوان عین همدیگر نیستند و دو پدر و مادر جدا از هم هستند در دو دنیای متفاوت و این موضوع را در همه چیز باید سوغ داد ،درهمه چیزِهمه چیز(مثل همان اکانت تلگرام).

زاویه ی نگاه من و نوع افکار من و اون چیزی که بهش میگم من ،اون اصل من اون ذات من اون حقیقت من ، مثل اکانت تلگرام است مثل اون صفحه ی اینستاگرامم است،مثل اون صفحه ی دیجی کالا برای من است،مثل اون گیرنده ی تلویزیون من است و در یک کلام هر آنچه که هست فقط و فقط در دنیای بی نهایت من است و من به هیچ وجه و تحت هیچ شرایطی و هیچ وقت، هیچگونه دسترسی ای به دنیای دیگران ندارم و اینکه بخواهم دنیا را از دیدگاه دیگران ببینم و بگویم که پس اون چی میشه و از اینجور حرفها، باعث میشه که راه رو اشتباه برم، چون من هیچ دسترسی ای ندارم که بخواهم از نگاه اون نگاه کنم، من فقط مسئول زندگی خودم هستم و بس و این یعنی کوانتوم ،یعنی فیزیک ، یعنی ریاضیات، یعنی توحید، یعنی اعتماد به نفس ،یعنی…آن چیزی که هست که هیچ اسمی برایش ندارم.

خیلی دوستتون دارم، این آگاهی های از این جنس خیلی من رو میبره توی خودم و از جهان اطرافم کاملا جدام میکنه و یک احساس خلوت وسکوت عجیبی به من دست میده و انگار که با کل این جهان یکی میشم و اون سکوت محضی رو که در طبیعت و فضا هست رو در درونم احساس میکنم و پر میشم از اون سکوت و چشمهامو میبندم و فقط اشک میریزم و خیلی آرامش بخشه برای من، خواستم که با شما عزیزانم هم تقسیمش کنم.بچه ها واقعا دوستتون دارم.

(بهتون پیشنهاد می کنم که برید در یوتیوب و اون فیلمبرداری های زنده ای که از بیرون زمین توسط ماهواره ها گرفته میشود را نگاه کنیدمخصوصاً اونهایی که نگاه نکرده اند و بار اولشان است، مطمئن هستم که چند لحظه اول خشکتان میزند و تعجب میکنید، مخصوصا وقتی اون بَک تاریک و سیاه پشت کره زمین و تصویر که همان فضا است را می بینید،احتمالا به خودتون میگید که بابا!!! ، راسته!! خیلی به طرز نگاهتان کمک میکند و باعث میشود که همه چیز را خیلی راحتتر بگیرید و باعث میشه که به قدرت خداوند و به اون قدرتی که در وجود ما هست بیشتر ایمان بیاریم و کلی اتفاقات خوب دیگه…)