نحوه به حقیقت رساندنِ خواسته‌ها | قسمت 3 - صفحه 57

به نام خداوند هدایتگرم به مسیرهای لذت بخش.

سلاممم و صدسلامممم به استاد عزیزو مریم جونممم و دوستای قشنگم

اول از همه تشمر میکنمم از مریم جون عزیزم کهه مارو شریک این صحنه های زیبا کردننن، عاشقانه فیلم گرفتند و ما هم به شدت لذت بردیم. با اینکه سخت بود تو این شرایط اما شما اینقدر مهربونید که مارو هم شریک این لحظات کردید.

نکاتی که از این فایل یاد گرفتم و چقدر یاداوری و تاکید بیشتر روی یکی از نکات که همیشه توی همه ی فایل ها میگید بنظرم نیازه امروز منم بتونم واقعا هر دقیقه توجه بیشتری بهش بکنم:

1. کنترل ذهننن؛ خدای من این معجزست بارها وقتی تمرکز کردم و معجزش رو دیدم و الان گاهی اوقات پیش میاد وقتی میخوام بنویسم یهو ناخوداگاه جمله رو اشتباه مینویسم خیلب از میشم یعنی ناخوداگاه میبینم یچیز دیگه نوشته‌‌. و خداوندا من از همین الان میخوام کنترل ذهن رو لیزری روش فوکوس کنم و ازت میخوام مثل همیشه هدایتگر من در این مسیر لذت بخش و زیبا باشی.

تمرین دیگه ای هم که میکنم در کنارش تصویر سازیه؛ مثلا تصور کردم چقدر کیف میده اینجا وقتی با ماشین مورد علاقم اسپورت اینجا میاییم از خیابوناس رد میشیم با عزیز دلم، یا باهمدیگه دوتایی میاییم قایق سواری و شجریان گوش میدیم خیلییی کیف میکنم چقدر رویایی احساسمون، حالمون کیف میکنیم از زندگی و تمام لحطاتمون. تصور میکردم که با عزیزدلم وقتی تو بغلشم اینجا داریم لذت میبریم و موسیقی طبیعی برای ما مینوازه و ما حیرت میکنیم از این همه زیبایی.

مخصوصا اونجاایی که اولین بار وارد فضایی شدین که درخت ها به سمت و داخل اب کشیده شده بودن اه اصلاااا دیوونه کرد منو واقعا حیرت کردم از این صحنه و تصور کردم اگر تو بغل عزیز دلم و با یه موسیقی از استاد شجریان اینجا اروم قایقمون حرکت میکرد چه لذتیییی داشتتت قطعا.

2. تحسین کردنننن جای حسرت؛ خدایا شکرت خداوند این ردزها به من توانایی تحسین رو داده و من هم از خداوند بیشتر از این توانایی میخدام تا این الودگی از بدنم بیرون بره.

3. بدانیم که میشود رسیددد، اون اشتیاقی که از دیدن خواسته ای برای بقیه که رخ داده دارن از موقعیت مورد علاقه ما استفاده میکنن رو در جهت درست استفاده کنیم و بداینم که میشوددد، میشوددد رسید. و میشود چون تو فرکانس و در مدارش هستی و پس میشود. قابل تحقق دونستن این خواسته ها و… یعنی باور به اینکه میشود.

حالا از این صحنه های قشنگ بگم:

خدایا تو چی افریدی؟ و باورم نمیشه این فقط یه ذره و یدونه از سفرهایی که تفریحاتیه که استاد عزیز رفتن و انقدر حیرت انگیز بود. خداوندا این فقط کمتر از یه اپسیلون نعمت های تو بوداااا

نمیدونم چطور از این همه زیبایی بگم.

اول از همه به زیبایی به در صلح بودن همیشه ی مردم امریکا توجه کنم همشون دست تکون میدادن، تنها چیزی که برای اونها اهمیت داره فکر کنم زندگی سر عشق و لذت و انتقال این هستش.

بعد از ثروت این کشور بگم که تونیته اینقدر از این فضا خوب استفاده کنه و به همچین محیط زیبایی تبدیل بشه که ادم هروز و هر لحظه از دیدنش کیف کنه. چقدر ساختمون های قشنگییی چه اسمون خراش هایییی چقدر همشون با معماری قشنگ و خفن ساخته شده. چقدر جالبن خونه هایی که به این رودخونه منتهی شه تو هروز با چایی بیای و اینجا بنشینی و لذت ببری.

چقدر حیرت انگیزههههه. یه جا گفتم یعنی اینجا واقعیه و اونجا بود که درخت ها تو اب بودن و گفتممم من اینجارو میخاممم من میخاممممممم و میشود و خواهم رسیددددد.

چه اسمان قشنگی چه صورتی شد این تیکه های اخر عجب همه چیز در زیبایی و حیرت انگیزی عجین شده بود همه چیز با خدا یکی شده بود همه چیز خدایی شده بود.

و خدا همه چیز هست و همه جا هست. خدایا صدهزاربار شکرت.

و استاد اینقدر نکته دارههههه که اصلا نگم و ترمزهایی که در خودم یافتم:

اینکه من میگم من نمیتونم از جت سواری لذت ببرم از اینکه بتونم کنترلش کنم و سخته اگر بریم و میوفتیم. و باید یه قایقی باشه که اروم حرکت کنه بخاطر همین تجسمام خیلی قوی نبود یعنی این احساس بود و نمیذاشت توی تجسم بمونم.

و خدایا شکرت که تنها تو را میپرستم و تنها از تو یاری میجویم.

که تنها تو مالک و پروردگار منی.

استاد امروز خیلی بهم خوش گذشت و حالا که میرم مدرسه برای معلمی امروز اصلا خسته نشدم با اینکه دوستام میگفتن خیلی خسته شدم ‌… اما من خیلی کیف داد و از اینکه قلق بعضی از دانش اموز هارو که معلم اصلیشون توجهی نکرده بود یادگرفتم کلییی کیف کردم و لذت بردم از اینکه اینقدر دوسم دارن و بهم میگفتن چقدر مهربونی و بوسم میکردن.

و خدایا شکرت برای این نعمت ها.

و یه موزد بدی که دارم یکی از ترمز هامه اینه:

من ترس دارم یا بهتره بگم مثل اضطراب میمونه که دوستام بفهمن من میام هروز با یسری اموزه هایی که الان با زندگیم عجین شده دارم کار میکنم و اون هام بیان استفاده کنن یعنی بعدش من باز احساس پایین بودن داشته باشم احساس اینکه اون ها رشد میکنن من میمونم من بی ارزش میشم چون دیگه هرکار کنم اون ها از من بالاترن و هیچوقت به اینکه من چقدر شخصبت قشنگی دارم پی نمیبرن.

و ترس از اینکه تو دانشگاهم بخوان اذیتم کنن.

و از خداوند میخوام من رو به سمت مسیر درست هدایت کنه

و ترمز بعذی عجلست با عجله تمرینات رو مینویسم و نوشته هام تکراریه. یعنی توی شکرگذاری از افراد نزدیگم یه ویژگی همیشگی رو میفرستم انکاری که فقط همین هست دوست دارم با جزئیات تر بنویسم بارعشق تر اما عجله است مخصوصا این مورد توی خوابگاه که هستم و دیدن فایل ها با سرعت بیشتر و زودی فایل ها و تمرین هارو نوشتن و تموم شد این عجله اذیتم میکنه و میخوام بیشتر لذت ببرم.

خیلی دوستتون دارم و سپاسگذارم ازتون.

خداوندا تو مالک منی و تنها تورا میپرستم و تنها از تو یاری میجویم.

عاشقتم و هدایتم کن