شیوه مدیریت انتقادات

سلامی گرم همراه با عشق به استاد عزیز و دوستان گرامی ام

خواستم چرت چند دقیقه ای روزانه ام رو بزنم ولی با قطره اشکی ک از چشمم پایین اومد بیدار شدم گفتم وقتش عه ک بنویسی از انتقادهایی ک از تو شد و پروردگارت دلت را آنچنان قرص کرد ک نلرزیدی و ادامه دادی. الان ک فکر میکنم ب اون کارهایی ک کردم میگم سبحان الله من بدون تو نمیتونستم تو بوی ک دلهارو نرم کردی تو بودی ک توان شدی در پاهایم، کلام قدرتمند شدی در زبانم، ایمان شدی در پاهایم برای ادامه دادن، مینویسم از تجربه هایم و افتخار میدانم شان افتخار میکنم ب تک تک تصمیماتم و خلاف جهت رودخانه و خلاف عقاید خوانواده ام حرکت کردن را.

من از نوجوانی میدانستم ک نباید روی کسی حساب کنم،برخلاف خواهرهایم از هیچ کس توقع مالی نداشتم حتی پدرم، از هیچ کس توقع عشق نداشتم حتی مادرم چه برسد ب دوستی با پسرها.یک شخصیت محکم ساخته بودم حتی همان بچگی ام بیشتر دوست داشتم با خودم بازی کنم حتی در دوران مدرسه من تنها یک دوست داشتم.همیشه عاشق تنهایی ام بودم.حتی همان موقع ها ب من انگ افسرده، انگ خجالتی، انگ بی اجتماع بودن میزدن ولی من دوست داشتم تنها باشم.از تظاهر ب عشق و محبت متنفر بودم از بحث های بیهوده حرف های بیهوده منتفر بودم.خودم بودم همانطور ک میخواستم رفتار میکردم.اتفاقا من شاد بودن را در درون خودم داشتم.و از خیلی از آن آدمهای به اصطلاح اجتماعی اطرافم حالم بهتر بود.

تصمیماتی ک گرفته ام تاکنون مینویسم تا کم ارزش ندانم و باعث افتخارم باشد :

اولین برای ثبت نام کلاس کنکور و خواندن زیاد و کتابخونه رفتن و مهمانی نرفتن بود. چون من اولین دختر فامیل بودم ک میخواست برای کنکور بخواند و عزمم را جزم کرده بودم. میگفتن مگه تاحالا کسی تونسته از قوم ما ؟ این همه دختر تو طایفه ما هست مگر کسی درس خونده دانشگاه رفته (حتی خواهرهای بزرگ من هم نرفته بودن)آخرش ک چی میخوای ازدواج کنی چرا انقدر رنج میدی خودتو؟ ما اینجا غریب ایم کشور خودمون ک نیست( اهل افغانستان هستم).ولی بی توجه ب حرف هایشان و بدون ذره ای ذره ای حتی تشویق و چکار میکنی خسته نباشی عزیزم من ادامه میدادم درس های مدرسه و کلاس های کنکور را عالی میخواندم کل آن 9 ماه را بکوب خواندم خودم دنبال کتاب های دست دوم میرفتم.از این کتابخانه به آن یکی ک شاید تایم بیشتری بتوانم بمانم.حتی بعد از کتابخانه میومدم خونه و با ظرف شویی پر از ظرف روبرو میشدم.و آن سال من کنکور را رتبه 3 هزار گرفتم و به دلیل اینکه بلد نبودم انتخاب رشته کنم و خودم به تنهایی انجامش دادم اولیت دانشگاه آزاد تهران کامیپوتر قبول شدم.باز انتقادات این همه خوندی و آخرش دانشگاه آزاد ولی من می دونستم من تلاشم رو کرده بودم و ب خودم افتخار میکردم.باز بعد از یک ترم خوندن انصراف دادم چرا ک برام اتلاف وقت و اتلاف هزینه بود.باز انتقادات ک چرا .الان همه ب اون دانشگاه رفتن کلاس میزارن . کار بهت نمیدن با دیپلم.الان دیپلم حساب میشی. ولی برام مهم نبود.میخواستن ارزش وجودی من را ب مدرکم بدهند. از بچگی ارزوم بود ک روی پای خودم وایسم و خودم پول دربیارم به همین خاطر از سن 19 سالگی وارد حوزه کاری شدم با وجود ترس هایم از جامعه از رئیس از اینکه ب پدرم بگویم ولی بازهم سنت شکن شدم و محکم پای تصمیمم ماندم. و با اینکه تا چند ماه خانواده ام از عموهایم مخفی میکردن و خجالت می کشیدن و باعث شرمساری شان بود ک بگویند دخترشان سرکار میرود. ولی من ادامه میدادم من نیازی ب هیچ تشویق کننده ای نداشته ام و نخواهم داشت.

وارد شغل های مختلف شدم.خواستم برای خودم کار کنم. بعد از کار اداری ب بازار مولوی میرفتم و از این پاساژ ب آن پاساژ بدنبال جنس های عمده.پیچ کاری زدم پیج فروش لباس.خودم وخواهرم مدل شدیم.عکاسی و ادیت را در حد مبتدی یاد گرفتم. باز انتقادات و تمسخرها.

تصمیم گرفتم لباس ها رو در مترو بفروشم. ایده ای بود ک فقط باید انجامش میدادم.برای من سخت ترین کار دنیا این بود ک ب پدرم اعلام کنم.اصلا این ایده برای این بود ک من بتی ک از پدرم ساخته بودم را بشکنم. باید قدرت را از حرف های عمه و عمو و پدر میگرفتم و به رابطه ام با پروردگارم میدادم. هرگز اون لحظه ای ک میخواستم تصمیم ام رو اعلام کنم یادم نمیره. خدا دلهارا برای من نرم کرد. گفت تو فقط قدم اول رو بردار تو فقط اعلام کن بقیه اش با من. از چی می ترسی؟ قدرت رو به کی میدی ؟ و من فقط توی 2 واگن اعلام کردم جنس هام رو و برگشتم و انگار یک حسی ب من گفت تو از آزمایش سربلند بیرون اومدی. میگفتم حتی اگر کسی هم منو ببینه برام مهم نیست. و این تصمیم انچنان ب من اعتمادبنفسی اعتماد ب ربی داد ک تونستم تمرین اگهی رو به نسبت راحت تر در مترو انجام دهم.

ایده بعدی فروش لباس هایم در غرفه های کارآفرینان به صورت دست فروشی. این ایده هم انجام شد ب راحتی و من چقدرررر بزرگ شدم. چقدر تجربه کسب کردم و چقدر ب خودم افتخار میکنم از ثروتی ک ساختم.و چقدر لذت بخش هست آن نعمتی ک خودت با ایمان ب خدایت خلقش کردی.

تصمیم بعدی بیرون آمدن به کلی از کار اداری بود، باز هم انتقاداتی ک میخواهند مرا از تصمیمم منصرف کنند ولی من دیگر دلم نمیرود. و به کل این زنجیر را قطع کرده ام مگر هدایتی واضح به من بشود. در حال حاضر درحال اقداماتی برای کار خودم هستم و خیلی ذوق دارم به زودی از نتایجش میگم.

اقدام بعدی. من به مدت 9 ماه طبق شیوه قانون سلامتی عمل کردم و با اینکه دوره رو نخریدم و منطقی نداشتم ک توضیح بدم ب اطرافیان ولی میدانستم آن چیزی ک استاد بگوید آن نتایجی ک با چشم می دیدم برای من کافی بود.و وقتی عمل کردم آن قدر شیرینی انرژی سلامتی سبک بالی و… چسبید ک گفتم درست است همین است و بس. ولی چون از کار اداری ام اومدم بیرون فعلا متوقف کردم این رژیم رو و اتفاقا یک اهرم رنج قوی ای در من ساخته میشه ک بعدها پرقدرت تر ادامه بدم. و االن میفهمم چرا قدرش را بیشتر ندانستم چرا بیشتر و هر روز و هر لحظه سپاسگزارش نبودم.

چه با شروع رژیم از من انتقاد کردن آن هم بسیاااار همه و همه .چون اضافه وزن نداشتم .و من با لبی خندان جواب همه شان را میدادم.و فقط توی دلم میگفتم کل اگر طبیب بودی سر خود دوا فکندی.من نتیجه در دستم داشتم. و چه با قطعش ک انتقادها شروع شد ک دیدی نمیشه ب این سبک ادامه داد و … و من به همه شون گفتم من فعلا استپ کردم برمیگردم پرقدرت تر.البته باز حد و حدودی گذاشتم برای خوردنم چون میدونم چه چیزهایی سم است. و عاشقانه درخواست برگشت ب این رژیم را دارم. و عاشق شیپ بدن شما و خانم شایسته عزیز هستم خیلی تحسین برانگیز هست.

سپاسگزارم از استاد عزیز و دوستانی ک پیام من رو خوندن