شیوه مدیریت انتقادات

سلام استاد عزیز

من هم در گذشته خیلی خیلی انتقاد بهمم میریخت البته هنوزم یک مقدار شاید بهم بریزم اما سریع همونجا کنترل میکنم و مثبت فکر میکنم…

اینطور به انتقادات نگاه میکنم که خدا میخواد چیزی رو به من یاد بده و بگه روی چه جنبه از شخصیتم کار کنم،حالا از طریق افراد مختلف.

اگر کسی انتقاد سازنده کنه که تشکر میکنم و استفاده میکنم و اگرم انتقاد غیرسازنده کنه درسته شاید تشکر نکنم اما واکنشی هم نشون نمیدم بجز اینکه ازاون فرد فاصله میگیرم.

همیشه اتفاقا باعث هل دادن من روبه جلو شدن و گفتم حالا که اینطور شد بهتر میشم…

قبلا اگر درباره ی کارم ازمن انتقاد میشد خیلی خیلی برانگیخته میشدم چون همیشه کارم رو عوض میکردم و توی یک کار ثابت نمیموندم چون علاقم رو پیدا نکرده بودم…

اون موقع خیلی از افراد سوالشون ازمن این بود که هنوووزم میری سرکار قبلیت؟؟

منتظر بودن که کارم عوض بشه و خودمم ناخداگاه منتظر بودم که کی کارم قراره عوض بشه چون الگوی تکرار شونده بود برام. همیشه یک چیزی مثل تغییر ساعت کاری و ندادن حقوق برام پیش میومد که باعث میشد بیام بیرون از کار.

چون خودم هم در ذهنم این رو مرور میکردم که تو سرهیچ کاری نمیمونی و از این شاخه به اون شاخه میپری بقول شما اگر کسی دیگه ام این حرف رو به من میزد دیگه کار تموم بود…

الان ارامشم بیشتره،توانایی های خودمو دست کم نمیگیرم،دنبال ثابت کردن خودم به دیگران نیستم و همیشه از اونجایی که افرادی از من انتقاد میکردن که خودشون در زندگیشون کاری نمیکردن اینو به خودم میگم که اگر اون فرد واقعا میدونست چیکار کنه،برای خودش کاری میکرد برای همین ناراحت نمیشم.

همین دو دیدگاه به من خیلی کمک کرد در کنترل این موضوع که :

1. اگر کسی انتقاد کرد فکر کنم که خدا میخواد من چی یاد بگیرم،میخواد بگه چیکار کنم روی چه جنبه از شخصیتم کار کنم…

2. بگم خوده این فرد چه نتایجی گرفته و به حرفی که به من میزنه،خودش عمل کرده یا نه…

سپاسگزارم استاد برای آگاهی هاتون که با ما به اشتراک میزارید.