نحوه برخورد با الگوهای تکرار شونده دیگران - صفحه 2

سلام به استاد عزیزم و همه دوستان

این صحبتا درست تر از درست هستند. تو دوران کارشناسی چند واحد پاس کردم به اسم یادگیری حرکتی و تو اون درس سیستم عصبی رو برای ما باز می‌کردند که چطوری میشه تو یه مهارتی حرفه ای بشیم و چرا وقتی یه مهارتیو غلط یاد گرفتیم تغییرش سخته…

سر درس شنا استادمون میگفت اگر شنا بلدین خوشحال نباشین چون پوستتون کنده میشه حرکت اصولی رو مجدد یاد بگیرین …

یادمه همین درس شنا برای من خیلی سخت بود خدا می دونه من جز ساعت کلاس چقدر تایم استراحتم می رفتم تمرین میکردم ما 8 واحد شنا داشتیم دیگه دو واحد آخر جلسات آخر بود استادم صدام زد گفت فرزانه چقدر تکنیکت تغییر کرده چقدر روان میری جلو…. یعنی میخوام بگم سیستم عصبی ما با دعا و درخواست و تصمیم جواب نمیده واقعا باید با تمام وجود یه چیزی رو در مغز و سیستم عصبی برنامه نویسی کرد.

تا الان چند بار پیش اومده تو موقعیت های آشنایی طرف مقابل ازم پرسیده آیا میتونین به من متعهد( تعهد یه ارتباط دو نفره) باشین گفتم نه! و با تعجب پرسیده چرا و منم جواب دادم چون تعهد استاندارد منه دلیلش نمیتونه شما و یا فرد خاصی باشه.

یادمه قبلا یه بنده خدایی یه جایی منو دید و همون اولم نگفت کیه با گوگل شجره نامش در میاد … خیلی رویایی از زندگی مورد علاقش گفت از الگوی رفتاری که داشته و تغییراتی که میخواد داشته باشه رفتم دانشگاه با استادم مشورت کردم ایشون گفت تو مگه اینجا درس نخوندی مگه تو 50 واحد درس عملی تجربه نکردی یادگیری و بازیادگیری یه حرکت بچه بازی نیست؟ طرف داره میگه سال ها فلان کارو کردم آیا میتونی ازش بپذیری که دیگه انجام نده؟ گفتم نه! گفت پاشو برو بگو نه و از این به بعد معیارت رفتار های تکرار شونده طرف باشه و هر زمان خط قرمزات و الگوهای تکراری اون فرد یکسان بود دیگه دنبال زیر بغل مار نگرد.

خودمم تا الان دو میلیون بار به خودم قول دادم از بوی سیگار عصبانی نشم اما تا الان مثقالی تغییر نکردم. بوی سیگار همسایه بالایی که یه آدم کم توان ذهنی هم هست کار منو کشوند به دکتر، دکتر گفت کمتر سیگار بکش گفتم من سیگاری نیستم در معرض سیگارم روزی 17 تا قرص برام نوشت خوب شدم. اما اینقدر حالم از بوی سیگار بد میشه و عصبانی میشم که خودم متحیرم. فعلا این موضوع را از ریشه حل نکردم از ساقه و برگ حل کردم با سقف کاذب جلوی دود سیگارش گرفته شده.

نسبت به سر و صدا خیلی تونستم بهتر بشم بخصوص که در قدم ششم استاد اینو توضیح دادن…. پارسال همسایه کناری ساخت و ساز داشت زنگ زدم پلیس اومد و کلی باهم دعوا کردیم اما الان اصلا متوجه نمیشم کی شروع می کنند کی تموم. یا نسبت به سر و صدای بچه ها حساسیتم کمتر شده کنترل توجه خیلی بهتری دارم.

و در مورد نه گفتن چقدر بهتر شدم …

شجاعت نه گفتن پیدا کردم خیلی خیلی خوب

در یکی دو ماه گذشته بیش از ده بار نه مودبانه گذاشتم کف دست افراد که خودم لذت بردم. و این برام نشونس که حرف بقیه داره برام کم اهمیت تر میشه چون منم نسبت به حرف بقیه استاد ناراحت شدن بودم اما دیگه وارد مسیر بهبود شدم. الان دوست صمیمیم میاد پیشم تمرین هزینه پرداخت میکنه اگر قبلا بود عمرا قبول میکردم پول بده و تغییرات مشابه….

در حال حاضر اون لیزر تمرکزم رو رها نکردن یه کارای ادامه دار مثل زبان و مثل نخوردن یه سری چیزا و …. هست.‌ خود همین که الان شش ماه هست توی این سایت و دوره ها هستم و دارم رو خودم کار میکنم جایزه نوبل باید بهم بدن قبلنا با یه کتابی یا فایلی کوتاه مدت جو گیر میشدم و رها می کردم. دلیلشم فکر میکنم اینکه استاد انگیزشی عملی آموزش میدن. وقتی آموزشا صرفا انگیزشی باشه مغز دوپامین تشرح میکنه و مغز معتاد به دوپامین اصلا صبر کردن و تو مسیر بودن متوجه نمیشه سریع میخواد به یه چیزی برسه و نمیرسه و اون دوپامین از سطح عادیش میاد پایین تر فرد نا امید میشه و رها میکنه.

جالبه داشتم در همین راستا نتایج مجموع تحقیقات روی هورمون ها رو مطالعه میکردم گفته بود آدمای دوپامینی میفتن تو چرخه عجله هیجان و نا امیدی و برعکس موقعی که تمرکز روی پیشرفت ها هست و شکرگزاری و … اینجا هورمون سروتونین رو داریم تو این مسیر صبر وجود داره! جفت اینا هورمونای شادی بخش هستند اما دوپامین یه سطح پایه داره که نباید بالا و پایین بشه و وقتی ماها دائم میخوایم به یه چیزی برسیم و حوصله تمرکز رو زمان حال و بهبود ها و شکر گزاری نداریم یعنی این تعادل هورمونی خورده به هم معتاد به دوپامین شدیم مثل اینایی که باید چایی و شیرینی بخورن تا حالشون وسط روز جا بیاد و هزار مثال دیگه . حالا من خبر ندارم استاد به حیطه ها وارد شدن یا خیر اما من متوجه شدم سبک آموزش استاد این تعادل رو داره که البته سعی کردم خیلی ساده و خلاصه بگم.

در مجموع تو دوره ها پاشنه های آشیلمو میدونم یه جاهایی تو این شش ماه موفق بودم یه جاهایی هم نه، یه جاهاییم اصلا هنوز ورود نکردم. اما می دونم ریشه ی همه ی ریشه ها تو مسیر بودن. دارم از تغییراتم لذت میبرم قصد ندارم با عجله خرابش کنم.

خدایا ما رو در تمام قدم هامون به راه راست هدایت کن

راهی که آسون تره و پر نعمته

راه پیشرفت و صعود و ترقی