مصاحبه با استاد | چگونه وارد مدار خواسته ام شوم

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«وَلَا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِیلًا إِنَّمَا عِندَ اللَّهِ هُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ»

(ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ ناچیز نفروشید؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ)

«مَا عِندَکُمْ یَنفَدُ وَمَا عِندَ اللَّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ»

(ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﻓﺎﻧﻲ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﺳﺖ ، ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻰﻣﺎﻧﺪ، ﻭ ﻗﻄﻌﺎً ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ، ﭘﺎﺩﺍﺷﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻋﻤﻠﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻰﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻣﻰﺩﻫﻴﻢ)

—————————————————————————

الهی روزگاری تو را می جستم خود را می یافتم، اکنون خود را می جویم، تو را می یابم؛ ای محب را یاد و انیس را یادگار، چون حاضری این جستن به چه کار ؟

الهی تو آنی که از بنده نا سزا بینی و به عقوبت نشتابی، از بنده کفر می شنوی و نعمت از او باز نگیری و توبت و انابت بر او عرضه کنی و به پیغام و خطاب خود او را باز خوانی و اگر باز آمد او را وعدهٔ مغفرت دهی پس چون با دشمن بد کردار چنینی با دوستان نیکو کار چونی ؟

الهی مران کسی را که تو خود خواندی و آشکار مکن گناهی را که تو خود پوشاندی، کریما خود بر گرفتی و کس نگفت که بردار، اکنون که بر گرفتی مگذار و در سایهٔ لطف خود میدار و جُز به فضل و رحمت خود مسپار.

الهی چون حاضری چه جویم و چون ناظری چه گویم؟

(مناجات های خواجه عبدالله انصاری)

—————————————————————————

سلام و درود فراوان به استاد عباس منش عزیز. و همچنین سلام و درود به استاد شایسته بزرگوار.

امیدوارم که حالتون عالی و مثبت باشه و همواره در مدار توحید و نور هدایت رب العالمین باشید.

سلام و درود به دوستان هم مدار و نازنین.

الهی صد هزار مرتبه شکر بخاطر این فایل و این آگاهی های توحیدی.

استاد بینهایت تحسینتون میکنم و خدا رو شاکرم بخاطر این کار ارزشمندتون. بینهایت برام شیرین و لذت‌بخش بود. واقعاً ازتون متشکرم. هم بخاطر باور پذیر شدن این باور که وقتی ما به آرزو هامون میرسیم به هزاران نفر خیر میرسونیم و هم بخاطر سخاوتمندی شما برای ضبط این فایل و به اشتراک گذاشتن این آگاهی ها.

—————————————————————————

دوتا موضوع خیلی توی فایل برام بولد بود. یکی اینکه اگه خواسته ای داریم باید باورهای مخربی که اون خواسته است رو حذف کنیم. من همیشه تشبیهش میکنم به پارازیت. مثل اینه که انرژی منفی ناشی از ناخواسته ها پارازیت میندازه روی فرکانس مثبت خواسته ها و نمیذاره ما در مدار آرامش و ایمان بمونیم. ایمان همون ایمنی و امنیت خاطره، اینکه خیالم راحت باشه خدا برام کافیه.

مورد بعدی که خیلی توی ذهنم نوتیس کرد موضوع تقوا و کنترل ذهن بود. این روزها توی محل کار اتفاقات مختلفی می‌افته و هر کدوم از همکاران به نوعی کنترل ذهنشون رو از دست میدن. هر بار به یه بهانه ای اعراض میکنم. یه تراک آتش‌نشانی داریم که کابینش برام شده حکایت شعر حافظ «منم که گوشهٔ میخانه خانقاهِ من است ؛ دعایِ پیرِ مغان وردِ صبحگاهِ من است»

حالا من باید بگم «منم که کنج فایرتراک خانقاه منست ؛ قرآن و فایلهای سایت ورد صبحگاه منست» (روحت شاد حافظ شیرازی؛ حلالم کن از شعر شما سواستفاده کردم)

حتی وقتی با دوستان میرم استندبای اونها از ناخواسته میگن، من دارم تنهایی یکی یکی تجهیزات رو چک میکنم که اگه اتفاقی افتاد خودم چطوری تنهایی جمعش کنم. (تجربه بهم ثابت کرده به هیچ کدومشون اعتماد و تکیه نکنم)

—————————————————————————

در پناه رب العالمین باشید.

«فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ»