مصاحبه با استاد | چگونه وارد مدار خواسته ام شوم

به نام یگانه فرمانروای هستی

سلام و درود خداوند بر استاد عباسمنش گرانقدر و همه عزیزانم

استاد این خاطره شما منو یاد بچگی های خودم انداخت. اونوقتها تصمیم گیرنده خانواده ما برادر بزرگترمون بود.

و ما هر خواسته ای رو که داشتیم باید اون هم اوکی می داد. این برادر من از آنجا که از ما بزرگتر بود و بیشتر بها بهش

داده میشد، از موقعیت خودش همواره سوء استفاده می کرد و خواسته های خودش رو تمام و کمال از درآمد خانواده

اوکی می کرد. و وقتی با اعتراض ما مواجه میشد (چون بقیه هم معترضش بودن) یه جواب به ما میگفت اونم این بود

که اگه مثلا ابتدائی بودیم میگفت هر وقت اومدی راهنمایی برات میخرم. یا اگه راهنمایی بود میگفت هر وقت اومدی

دبیرستان برات میخرم خخخ خلاصه درخواست حواله می کرد به چند سال دیگه. و چند سال دیگه هم به چند سال

بعدش و ما هی آرزو میکردیم زودتر بزرگ شیم. این تعارض سبب شده بود که ما از کودکی خودمون کار کنیم و درآمد

داشته باشیم.

یادم میاد تو دوران راهنمایی من خیلی دوست داشتم که دوچرخه داشته باشم. بعد از اتمام امتحانات شروع کردم به

فلافل فروختن و تا آخر تابستون تونستم 7 هزار تومن پس انداز کنم. و دیگه خوشحال بودم که میتونم دوچرخه ای رو که

همسایمون داشت رو ازش بخرم (دوچرخه دست دوم).

یه شب به اتفاق مادرم و برادر بزرگترم رفتیم خونه همسایه. اونوقت ها خونه ها ویلایی بود و تابستونها همه شب تو

حیاط می خوابیدن. ما رفتیم اونجا یه چایی خوردیم و بحث خرید دوچرخه رو پیش کشیدیم و منم پولهامو شمرده بودم

و همراه خودم داخل یه کیسه که خواهرم برام دوخته بود (شبیه همیان بود) گذاشته بودم.

انگار رفته بودیم خواستگاری خخخ خلاصه رو قیمت چونه زدیم و پسرش گفت که کمتر از 7 و پونصد نمی فروشم. مدارس

تازه داشتند باز میشدن و منم امکان اینو نداشتم که پونصد دیگه کسب درآمد کنم. برادرم گفت بریم و خبر میدیم.

من هم که این خواسته ام رو مثل بقیه خواسته هام نقش برآب میدیدم شروع به گریه و زاری کردم که بقیه اش رو

خودتون بزارید روش تا من دوچرخه رو بخرم. اما این گریه ها کارساز نشد و گفتند که مدارس شروع شده و دوچرخه

باعث میشه که از درسهات عقب بمونی و ممکنه ماشین بزنتت و …

اون خواسته در من بود و من هرگز موفق به داشتن دوچرخه نشدم. اما وقتی که بزرگ شدم باز از درآمد خودم به محض

اینکه شاغل شدم رفتم یه 206 خریدم که اون وقتها همه پیکان و آردی و پراید داشتن و 206 لاکچری حساب میشد.

و الان هم خدا رو شکر دوتا ماشین دارم و همیشه ماشینی که سوار شدم به خاطر اون تضادها نسبت به بقیه بهترین

بوده .

==================================================

1- وقتی که ما به خواسته هایمان، دیگران هم به خواسته هایشان میرسند. و این باعث رشد و گسترش جهان میشه. وقتی که یکنفر به موفقیتی میرسه، نه تنها الگو میشه برای دیگران، بلکه اطرافیان و خانواده اش هم از آن موفقیت بهره مند میشن و نیازهایشان را براورده می کنند. مثالش خود استاد هستند که با رسیدن به خواسته هاشون هزاران نفر به خواسته هاشون رسیدن یا مثل خانم زهرا رحیمی، قهرمان پارالمپیک که پاداش نقدی خودش رو صرف خرید تریلی برای پدرش کرد و پدرش رو به آرزویی که داشت رسوند.

2- رسیدن به خواسته ها یه امر مقدسه. فکر نکنیم یه کار خودخواهانه است. ما با رسیدن به خواسته هامون یه عالمه آدم رو تحت تاثیر خودمون قرار میدیم.

3- موفقیت تنها مرهون انجام کار درست نیست. بلکه مرهون انجام ندادن کارهای نادرست نیز هست! لذا به همان اندازه که باید به ذهنمون خوراک خوب بدیم؛ به همان اندازه هم باید یکسری چیزها رو از ذهنمان بریزیم بیرون و یکسری کارهای خطا رو در زندگیمون انجام ندیم.

4- تمام اتفاقات زندگی ما رو «توجه ما» بوجود میاره. داریم در طول شبانه روز به چه چیزهایی توجه می کنیم؛ به چه چیزهایی «فکر» می کنیم؛ از همان جنس رو داریم وارد زندگیمون می کنیم.

5- «تئوری مدارها» خیلی به ما کمک میکنه تا جهان رو بهتر درک کنیم. جهان را مدارهای متحد المرکزی ببینیم که بی انتها هستند و از تاریکی و جهنم تا روشنایی و بهشت درجه به درجه تغییر می کنند. و در هر مداری اتفاقات مشابه و یکسانی وجود دارد. که هر چقدر به مدارهای بالاتر میرویم اتفاقات و شرایط و نعمت های بهتر و بیشتری رو دریافت می کنیم و همه چیز بهتر از مدارهای پائینتر است.

6- با شکرگذاری کردن؛ با نگاه کردن و برشمردن نعمت هامون و با نگاه کردون و توجه به هر چیزی که بهمون احساس بهتری میده و کنترل ورودی ها، ما به مدارهای بالاتری ارتقا پیدا می کنیم. و اینکار یک شبه اتفاق نمی افتد و نیاز به استمرار و تکامل دارد. هر بار ما یه مدار بالاتر میریم مثل یک برج عظیم که هر بار که ما چند پله ازش رو طی کنیم بعد از گذشت مدتی به پشت بام اون برج میرسیم به شرطی که رها نکنیم و ناامید نشیم و مسیر رو اشتباه نریم.

7- آدمها با دویدن و جان کندن به آرزوها و خواسته هاشون نمی رسند؛ بلکه با تغییر باورها و فرکانسها و کنترل ذهن و ورودی ها و حرکت در مسیر درست و در مسیر علایقشون است که در مدار خواسته ها و آرزوها قرار می گیرند. هیچ آرزویی آنقدر بزرگ نیست که نتونیم بهش برسیم. وقتی که خداوند خواسته داشتنش را در ما بوجود آورده و قدرت تجسم کردنش را داده؛ قدرت خلق کردنش هم داده. ممنون و سپاسگزارم بابت آگاهی های این فایل زیبا و مهم. راستی استاد جالبه که خواهر بزرگ من همراه فامیل کاروانی رفتن حج و هفته آینده بر میگردن. یا حق