تشخیص کار مورد علاقه و رسالتم - صفحه 9

سلام و درود خدمت استاد گرامی و بانو شایسته عزیز.

من و همسرم دوره روانشناسی ثزوت یک رو خریداری کردیم و باهم هرشب گوش می‌کنیم و تمریناتش رو انجام میدیم.

امشب که به قسمت 9 ثروت یک رسیدیم استاد درباره علاقه صحبت کرد و من واقعاً گیج و سر در گمم.

همین باعث شد تو سایت سرچ کنم و این مطلب پیدا کردن علاقه و رسالت را ببینم و بخونم و حالا دیدگاهمو بذارم.

احساس میکنم مسیرم رو گم کردم و دیگه نمیدونم به چه چیزی علاقه دارم. خیلی بی‌حوصله و گیج شدم.

نمیدونم بگم متاسفانه یا خوشبختانه ولی من شخصیت کمالگرایی رو دارم و همیشه دوست دارم کارهام به بهترین نحو انجام بشه.

این کمالگرایی خیلی جاها کمکم بوده و باعث موفقیتم شده و خیلی جاها منو به عقب رونده و متوقفم کرده.

هرچقدر سنم بالاتر میره عملگراییم ضعیف‌تر میشه و کمالگراییم بیشتر.

من الان 29 سالمه و تازه متوجه شدم این کمالگرایی داره بهم آسیب میزنه و منو نشونده سرجام.

از آخرین علاقم میگم که بعدش دیگه مسیرو گم کردم.

من سال 97 احساس کردم به حرفه ناخن و خدمات ناخن علاقه زیادی دارم به همین دلیل بی‌درنگ استارت کارو زدم و شروع به آموزش کردم.

زمانی که اولین کارو اجرا کردم، مربیم متحیر شده بود و باورش نمیشد که بتونم برای اولین بار همچون کار تمیزیو ارائه بدم و همین باعث شد دوره آموزشی خیلی سریعتر تموم بشه

همهچیز اون زمان دست به دست هم داد و با یه شرایط عالی بدون هیچ پول پیشی یک مغازه‌ای رو در یک پاساژ اجاره کردم و خیلی سریع میز و صندلی و امکانات رو با حداقل هزینه جمع کردم و سالن ناخنم راه اندازی شد.

انقدر من عاشق این کار بودم که اصلاً آروم و قرار نداشتم.

تو یک جای دولتی بصورت شیفتی مشغول بودم و زمانی که صبح از کار میومدم بیرون فوری میرفتم دنبال کارهای سالن و تهیه ملزومات

همین حین که مشغول خرید ملزومات و مواد ناخن بودم دیدم یک مدرسی از آلمان اومده و شرایط عالی برای آموزش مربیگری گذاشته که این خودش یک سکوی پرتاب برای من بود.

منی که دوماه وارد حرفه ناخن شدم و حالا دوره مربیگری.

گفتم خودشه. من شرکت میکنم و حتی اگر قبول نشم کلی موارد جدید یاد میگیرم.

واقعاً هدایت خدا بود.

تو دوره ها شرکت کردم و حین تمرینات به مربیم گفته بودم که دوساله کار میکنم و اصلاً صداشو درنیوردم که من تازه کارم و فقط سه الی 4 بار دست کامل موادگذاری و ترمیم کردم.

تا روز امتحان مربیگری که یکساله قبول شدم و حقیقت رو گفتم.

استادم باورش نمیشد و فقط بهم میگفت تو خیلی با استعدادی.

خلاصه من سالن رو افتتاح کردم و همه زندگی و شغل و تفریح خواب و خوراکم شده بود ناخن. یادمه شبایی که ساعت 9 سالنو میبستم دل تو دلم نبود صبح شه و باز برگردم اونجا.

و چه شبایی که تا ساعت 1 شب تو سالن بودم.

حتی اگه مشتری‌ای نبود خودمو سرگرم میکردم، آموزش میدیدم، طرح میزدمو ….

تا اینکه جابجا شدم و رفتم تو سالن دیگه و هنرجو گرفتم و آموزش و ….. تا به کرونا رسیدیم.

روز به روز شرایط بدترشد که البته خودم اون شرایطو قبول کردم که بد شد و دیگه نتونستم کار کنم و همرو جمع کردم و ناخنو گذاشتم کنار

چندین بار میخواستم دوباره برگردم و سالن بزنم ولی همه گفتن نه، اشتباهه، دوباره ضرر و …. ولی من میخواستم.

خلاصه کلام که این علاقه تو دلم موند و بعد اون مشغول یک سایت محصولات آرایشی و بهداشتی شدم، کانال یوتیوب زدم که مدتی باهاش اوکی بودم ولی دلم کار ناخن رو میخواست.

حس سردرگمی دیوونم کردم و یه جدولی کشیدم که سایت چه مزایا و معایبی داره و دوباره سالن زدن چه مزایا و معایبی داره و سعی کردم منطقی جلو برم که دیدم سایت برام بهتره و تمرکزم رو صد در صد رو سایت گذاشتم ولی اون لذت و تب و تاب وتفریح کار سالن ناخن رو برام نداشت.

مدتی مدیر فروش یک شرکت شدم بعد سه ماه دیدم حالم خوب نیست و بعدش وارد املاک شدم.

این شخصیت کمالگرایی من باعث میشد تو هر شغلی موفق باشم ولی اصل مسئله این بود که حال خودم خوب نبود و همین باعث میشد از این شاخه به اون شاخه بپرم و حالا از اسفند 402 دوباره برگشتم رو سایت قدیمی و کار کردن رو اون.

مسئله مهم اینه که به زور کار انجام میدم. برنامه مینویسم ولی طبق برنامه پیش نمیرم و تا ظهر یا حتی بعد از ظهر خوابم.

اهرم رنج و لذت مینویسم ولی فرقی به حالم نمیکنه و تکونم نمیده.

دوره‌هارو گوش میکنم و تمریناشو انجام میدم ولی تاثیرش چند ساعت نهایت چند روزه.

نمیدونم الان علاقم چیه و چی میتونه منو حرکت بده. حتی دیگه مثل قبل عاشق ناخن نیستم و حاضر نیستم سراغ اونم برم.

سایتم الان خداروشکر رو به رشده و من بی‌تفاوتم

کانال یوتیوبم نزدیک به درآمده ولی اقدامی برای ضبط ویدیو جدید ندارم.

به همین دلیله که میگم مسیرمو گم کردم و سر در گم شدم.

بعضی مواقع احساس میکنم نیاز به یک روانشناس یا روانپزشک دارم ولی تو صحبتها و فایلهای دانلودی متوجه شدم هر شخص خودش روانشناس خودشه و کسی از بیرون نمیتونه کمکمون کنه.

و منی که نمیدونم چکاری باید انجام بدم و کل روزم با بیکاری و بازی و نشستن میگذره و روزهای عمرمو دارم از دست میدم.

این مسئله خیلی اذییتم میکنه و متاسفانه اقدام عملی هم در کار نیست چون حس میکنم به هیچی علاقه ندارم.

ممنون میشم کسی نظری، راه حلی داره بده یا استاد عزیز محبت کنن یه فایل در این خصوص انتشار بدن.

پیشاپیش ممنون از تمامی افرادی که این دیدگاهو جواب میدن و عزیزانی که وقت گذاشتن و این نظر رو تا آخر خوندن.