آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 1 - صفحه 36

بنام پروردگاری که هدایت من را بر خود واجب کرد

سلام به همپاره های نازنینم که این بهشت رو بهشتی تر میکنن و سلام به استاد عزیزم و مریم نازنینم

روز سی و‌سوم سفرم:آرامش در پرتو آگاهی

اومدم کامنتم رو بنویسم اما خواب بدجور چشمامو گرفته بود و هر چی زور زدم به ذهنم چیزی نرسید که بنویسم. به ناچار گوشی رو گذاشتم کنار و رفتم سراغ ظرفشویی تا ظرفهای شام رو بشوررم. یاد کامنت مرضیه جان افتادم و یاد کلمه نذر. و یادم اومد از نذری دادنها.

بعد همینجور که شیر آب باز بود یاد کامنت یکی از دوستان در مورد اسراف افتادم که چند روز پیش خونده بودم و اتفاقا همین امروز صبح با خواهرم در موردش صحبت کردیم. با خودم گفتم آره هر صرفه جویی کردنی از باور کمبود میاد. و هر بریز و بپاشی از باور به فراوانی. و باز یادم اومد آدمهایی که روز عاشورا نذریهای بزرگ میدادن با کلی بریز و بپاش.. میگفتن پول نذری رو امام حسین خودش میرسونه. گفتم ببین این امام حسین نبوده که میرسونده. این باور اون آدمهاست که طبق قانون جواب میداده براشون. وگرنه که امام حسین که نمیتونه روزی رسون کسی باشه و فهمیدم اینم یکی دیگه از شرکهای ما ملته.

که نذری میدیم که خونه بخریم. نذری میدیم که سالم بشیم. نذری میدیم که ……….

غافل از اینکه اون نذریه نیست که کار می کنه بلکه اون باوری که پشتشه داره جواب میده. اون امام نیست که پول نذری رو فراهم می کنه بلکه اون باوری که داری برات کارها رو آسون می کنه.

نمیدونم چرا با شنیدن این فایل امروز این چیزا اومد به ذهنم و گفت اینا رو بنویسم. با خودم گفتم خب اینا چه ربطی داره به این فایل که بنویسم. گفت مگه قرار نیست که تو هر روز آگاهی رو که دریافت می کنی بنویسی. خب اینا رو دریافت کردی دیگه.

منم تصمیم گرفتم به هدایتم عمل کنم و اینا رو بنویسم فارغ از اینکه دیگران با خوندن کامنت من چه فکری می کنن.

استاد من این فایلهای آرامش در پرتو آگاهی رو خیلی دوست دارم و چند وقتی بود هر روز گوش میکردمشون. ولی بعد باز ولشون کردم. راستش تصور این که هر موجود زنده ای رو که میبینم پاره ای از خودم ببینم خیلی سخته مخصوصا در مورد آدمهایی که خیلی ازشون خوشم نمیاد. ولی فکر کنم وقتی اونم قسمتی از خودم ببینم راحتتر میتونم بپذیرم که خودم با افکارم اون شخص رو به اون شکل و اون رفتار خلق کردم. راستش پذیرش اینکه قسمتهای خوب زندگیمو خودم خلق کردم کار راحتیه ولی تو پذیرش اون قسمتهایی که برامون ناگواره کار سخت میشه. و فکر کنم اینم از کمبود عزت نفسه و امیدوارم بتونم کم‌کم روی همه قسمتهای عزت نفسم کار کنم و خودمو ارتقا بدم. چون اگه بخوام نعمتهایی که دارم بهتر و بروز تر بشه باید نسخه بهتری از خودم ارائه بدم………

در پناه الله یکتا سعادتمند در دنیا و آخرت باشید