آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 1 - صفحه 46

🌼سی و سومین برگ از سفرنامه من

به نام یگانه قدرت مطلق هستی؛ سلام به تکاتک قطعات زیبا و منحصر به فرد پازل عظیم کیهانی.

ایده و تصویرسازی برای نوشتنِ این برگ از سفرنامه‌ام بعد از خواندن دیدگاه زیبای آقای کرم‌زاده به من داده شد…

پازل زندگی، بزرگ‌ترین، پیچیده‌ترین، هیجان‌انگیزترین و زیباترین پازلی است که می‌تواند وجود داشته باشد اما زمانی این قضیه قابل تأمل و حیرت‌انگیز می‌شود که در این پازل از جزء به کل و از کل به جزء می‌رسیم!

در زندگیِ هرکدام از ما قطعاتی وجود دارند از گذشته، حال و آینده که همگی آنها تنها زمانی معنا پیدا می‌کنند که در کنار یکدیگر قرار بگیرند. قطعات گذشته (آن خاطرات زیبا و نازیبا، آن خواب‌های با معنی و بی معنی، آن رویاهای کوچک و بزرگ، آن اتفاقات دلخواه و نادلخواه، آن انسان های آشنا و غریب و…) زمینه‌ای برای واضح شدنِ حال و آینده هستند؛

و قطعاتِ حالی که تکمیل کننده‌ی قطعات قبلی و واضح‌تر کردن قدمِ بعدی ما برای انتخاب و قرار دادن قطعه بعدی هستند تا به آینده‌ای رویایی و زیبا برسیم… :)

این نگاهِ پازلی در خانواده، محله، شهر، کشور و جامعه هم وجود داشته اگر که فقط با زاویه‌ای دیگر به آنها نگریست. همه مکمل یکدیگرند تا پازلی زیبا را تکمیل کنند اما نکته‌ای ظریف در این میان بوده که با کمی تأمل واضح می‌گردد… قطعات هرگز نمی‌توانند مثل هم باشند و نیستند! شاید تِم آنها کمی مشابه باشد اما هیچوقت مانند یکدیگر نیستند. و فرقی نمی‌کند تفاوت در ابعاد درشت باشد یا ریز، همین ها هستند که آن اثر نهایی را تبدیل به اثری واحد و چشم‌نواز می‌کنند!! چراکه همه آنها یکی شده و به اصل خود باز می‌گردند…

اما هیجان انگیزی ماجرا زمانی است که بتوان این اثر را در ابعادی وسیع تر یعنی در سطح جهان و کیهانی دید! این داستانِ هرکدام از ما انسان‌هاست با تمام خصوصیات ظاهری و باطنی، با تمام کارهایی که انجام دادیم و می‌دهیم، تمام آرزوها و رویاها، با همه تنوع و تفاوت هایی که وجود دارند اما همگی قطعات کامل کننده پازل هستیم. ما درکنار یکدیگر معنا پیدا می‌کنیم و می‌توانیم تنوع قطعات، و چگونگی اثرشان را در زیباتر کردن این پازل ببینیم و آن موقع است که به اثری واحد تبدیل می‌شویم چراکه از اول، در بطن وجودِ تک تک مان این شاهکار قرار داشته. واقعا تحسین برانگیز و خارق العادست!

این پارادوکسی زیبا را نشان می‌دهد از یونیک بودن هرکدام از ما و درعین حال واحد بودنمان. نشان‌دهنده خاص و منحصر به فرد بودن هرکدام از ما… هیچ یک از قطعات پازل به تنهایی کامل نیستند اما غیر از این بوده که درنوع خودشان زیبا و منحصر به فرد هستند؟

ما قطعاتی پیشرفته از پازلِ کیهانی هستیم، یک پازلِ هوشمند که قطعاتش برای زیباتر و با ارزش‌تر کردن خودشان، زندگی‌شان و درنتیجه آن زیباتر شدن پازل کیهانی به پیش می‌روند… ما قسمتی زیبا از این پازل عظیم هستیم و بدونِ هرکدام از ما این پازل ناقص مانده و زیبایی‌اش را از دست می‌دهد زیرا از همان ابتدا منشأ وجود همگی ما یگانگی و واحد بودنِ انتهای پازل بوده است:)