آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 2 - صفحه 41

به نام خداوندی که اصل و ذات من است ، با من است :)

سلام به استاد عزیز و خانم شایسته مهربان و همه ی همسفرهای عزیزم

روز سی و پنجم سفرنامه

من همه ی آن چیزی که میخواهم باشم هستم تمام آنچه در تمنای آن هستم اکنون در درون من است ، با من است ، از من است

من همان لحظه هایی هستم که پُر از حس خوبم ، پُر از خدا هستم 

نه دیر است و نه زود من در درستترین زمان ممکن ایستاده ام ، در زمان حال 

من همه ی آنچه میخواهم را دارم تمام آن خوشبختی و شادی و آرامش در درون من است همین حالا 

هر زمان من سکوت کنم تو جاری میشوی ، ابدیت جاری میشود 

هر زمان که من خود را از قبل و قال زمین رها کنم آسمانی میشوم

هر گاه ذهنم را خاموش کنم زندگی ام آغاز میشود 

هر گاه من کودکی ساده و ساکت و آرام شوم تو متجلی میشوی

هر گاه من هر خوبی و زیبایی را با خوشبینی فراوان باور کنم و از نبودن از عدم از نیستی نترسم تو را سخاوتمند ترین خواهم یافت

هر گاه قلبم را ، تو را در قلبم لمس کنم خود را خوشبخت ترین می یابم.

تو همین جایی! همیشه بوده ایی . فقط من خود را دور دیدم از تو از تمام خوبی ها . تو همیشه صدایم کردی با تمام طبیعت ، با قلبم …

و من چقدر عزیزم که حالا  اینجا هستم و ندای بازگشت تو را آگاهانه به جان می خرم و خرسند از دیدار دوباره و چقدر دلتنگم ؛ دلتنگ خودم و حضور تو . دلتنگ نوازش تو ، دلتنگ مهربانیت و… اشک میریزم و بغض گلویم را چنگ میزند …اشک میریزم 

مهمانی عزیز ، عزیز کرده ایی دردانه ، جانم، باز می گردد یا نه “من” باز می گردم و تو آغوش باز کرده ایی به وسعت آسمان و به نرمی و لطافت نور خورشیدِ غروب روی تن ابرها … و من برای داشتن دوباره ی تو سر از پا نمی شناسم و با شوق آغوشت را میفشارم …اشک میریزم …بغض کرده ام …

میخواهم سالهای دوری را کوتاه کنم آنقدر کوتاه که تمام شود و فراموش کنم هر آنچه پیش از این بوده و از نو بسازم خودم را ، زندگی ام را و هر روز را با تو بگذرانم ، با تو سخن بگویم ، با تو به دیدن زیبایی های جهان برویم به سراغ هرآنچه که تو مرا به آن دعوت میکنی ، میخوام لبخند بزنم و لبخندت را ببینم … میخواهم “هر روز” را با تو بگذرانم.

تو عشق میدهی و من خریدار عشق 

تو ساحل هستی و‌من همان موج شوخ طبع دریا

تو آسمانی و من ابر ، که هر کجا برم تو هستی ، تا تو هستی من اوج میگیرم و بالا میروم و بالاتر…تا آنجا که من باشم و تو و سکوت محض …و در سکوت یکی میشویم …

خدایا شکرت