آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 3 - صفحه 10

سلام به همه عزیزان

(حقایق پنهانی هم هست که تو نمی دانی )

قبلا که با قانون آشنا نبودم وقتی دانشگاه می رفتم و بین ساعت های کلاسی، ساعت هایی بود که کلاس نداشتم و دوستام سر کلاس می رفتن و خودم تنها بودم و تو محوطه دانشگاه بودم و وقتی به استادا و دانشجوهایی که رد می شدن نگاه می کردم همیشه یه سوالی ذهنمو درگیر می کرد این ها هم همین مشکلاتی که من دارم رو دارن؟؟

مثلا این استادی که این همه برو و بیا داره الان، همین حرف ها و اتفاقات و زندگی که من تجربه کردم اینم تجربه کرده و خیلی دوس داشتم بدونم کجای زندگیش شبیه من بوده؟

یا وقتی همسن و سالای خودم رو می دیدم که چقدر سرحال و خوشحالن باز همین سوال ذهنمو درگیر می کرد و می گفتم شرایط این الان چه طوریه؟ باباش کیه؟ مادرش چیکارس؟ و…. زندگیش چه تفاوت و شباهت هایی با من داره؟

و خودمو این جوری راضی می کردم که همه مشکل دارن، بعضیا شرایطشون از اول خوب بوده، بعضیا ظاهرشون بهتره خشگل ترن…..ولی باز موقتی آروم می شدم.

نمیدونستم که حتی دو نفر هم که توی یک خانواده بزرگ شدن و پدر و مادرشون هم یکی بودن باز هم شرایط متفاوتی دارن تجربه می کنن.

و بعد فهمیدم که شرایط بیرونی اصلا مهم نیستن اصلا مهم نیست پدرت کیه و مادرت کیه و چه چیزی رو تجربه کردی خدا چنان قانون دقیقی رو برای تغییر گذاشته، که من برای تغییر شرایطم نیازی به کسی ندارم، نیازی به زجر کشیدن و سر خم کردن نیست… نیازه کاملا عکس چیزهایی که یاد گرفتم عمل کنم و شادی که شادی میاره و از هر دستی که بدم با همون دست هم پس می گیرم و فقط کافیه حالم رو خوب نگه دارم و به خدا دوباره ایمان بیارم و یه جور دیگه بپذیرمش و کار من اینه که ساختار و قوانین ذهنم رو بشکنم و همه چیز رو دوباره توی ذهنم جای گذاری کنم و یه خونه تکونی اساسی داشته باشم و خدا رو که همیشه اون بالا بالاها بود رو بیارمش توی زندگیم همین پایین کنار خودم چون از رگ گردن به من نزدیک تره و سعی کنم نگاهم رو به نگاهش نزدیک تر کنم.

و نمیدونستم همه پریشانی هایم زمانی از بین خواهد رفت که من به اصل خودم بر می گردم و بپذیرم که لایتناهی هستم.

شااااد و ثروتمند باااشید.