آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 3 - صفحه 11

به نام خداوند زیباییها خوبیها

خدایا سپاسگزارم که ماندم تا در دفتر زندگیم نوشته های به یادگار بگذارم برای درک واگاهی بیشترم نسبت به تو .

همین لحظه در اتاقم نشسته ام و با آرامشی دوست داشتنی ورق سفر دیگری را می نویسم و باران رحمت الهی آرام بر بام خانه ما میزند و گرمای اتاقم و احساسی که دارم مرا آرامتر میکند وشاکرتر.

عجب منظره ای داره این ایالت های آمریکا واقعا چشم نواز است ودل انگیز وقتی کیفیت HDهم باشد عالیست.?????

این فایل آگاهی های خوبی به من داد …ذهن میخواهد دلیل های بی منطقی بیاورد که در این شرایط باید چگونه احساس را خوب کرد ؟وقتی فکرت در جاییست که نگرانش هستی .

من به خودم میگویم ان بارها که از پس اتفاقاتی که برایم اتفاق افتادچگونه از پیش برامدم من توانستم کنترل ذهنم را در دست بگیرم و دوباره با ایمان و توکل حرکت کنم و شاااد باشم بی نگاه به اینکه چه اتفاقی افتاده از درون ارامش پیدا کنم .وقتی توکل کردم و نگاهی خیریت دار داشتم آره هرکس که خوب به اتفاقات به ظاهر بدش نگاه کن دست خیر خداوند در آن اتفاق را به وضوح میبیند و ارامش وتوکلش راه و مسیر را برایش باز کرده است .

همه ی ما در برابر خدا واقعا هیچ هستیم من هم از نگاه ها وباورهایی که نگاه توحیدی نیست درآن خوشم نمی آید .

اگر از دید بزرگتری نگاه کنیم همیشه انگاه تمامی نگرانی و ترس ها به شادی و ارامش و توکل مبدل میشه .نکته کوچکی دیدگاهمان به اتفاقات است که زود به هم میریزیم و غر میزنیم و نالان هستیم.

وقتی ارتعاش یک ملتی نامناسب باشد پاسخ این سیستم مطمئنا همان است که خودشان پیشاپیش فرستادند.وقتی میخواهی جامعه ات را خوبتر کنی کاری واسه ی خوب تر شدن خودت انجام بده خوشحال وثروتمند زندگی کن تا تاثیرات تو زنجیر وار در جهانت بپیچد .

آیه ی که خداوند میگه ما حال هیچ قومی را تغییر ندهیم مگر آنچه خودشان در ضمیرشان هست تغییر دهند .

نقطه وکانون منم .تغییر را از خودم شروع کنم با عملم با تغییر نگاهم به هر جنبه زندگیم با شااد و خوشبخت وثروتمند زندگی کردنم با باورهای درست و نگاه سالم داشتن.

وقتی تکیه میکنی بر خدا تکیه الهیست محکم که هیچ وقت نه جا میزند و نه خراب میشود جایت همیشه پیش او امن است .

من هم درس هایی یاد گرفتم از مهربانی و عشق و انسانیتم .وخداگونه تر شدنم با باور خالق بودنم و لذت بردن از شرایطم در هر جایی که هستم با باورهای فراوانی نعمت وثروت ..

واقعا به این دید نگاه نکرده بودم که چقدر با همین بلایای طبیعی وفور ثروت و فرصت وزیبایی جهان بیشتر میشود و چه هوش برتری دارد خود به خود جهان را رهبری و مدیریت میکند .واقعا باید به هوشش اطمینان وایمان داشت و با عزت نفس و احساس فروتنی و ارامش نسبت به خدای قادرم حرکت کنم.

مثل همیشه در سهای خوبی گرفتم میخوام شاگردی خوبی باشم وزرنگ که همیشه در حال یادگیری باشم و موفقیت.

تعهد میدهم نگاهم را با نگاهی بزرگتر با نیروی هوش برتر خداوند عظیم خود م گره بزنم تا ارامش به نام خدای نوشته های پر معنا

خدایا سپاسگزارم که فرصت همسفر بودنم را با این جمع خدایی پیدا کردم تا درونم را برای ورود آگاهی هایت و درک عملش باز تر کنم .

آگاهی در پرتو ارامش 3

وقتی فهمیدم که آنچه در این دنیاست واقعیتی ندارد و همه حقیقت را من معنا میدهم و هرکس دارد معنایی به این واقعیتی که خودش میسازد را درک کردم جهانم زیرو رو شد .

حقایقی که قبل از تولدم به آن آگاه بودم واما فراموشی زمین وزندگی در آن مجال فکر کردن را از من گرفته بود .

واقعیت من هستم وافکار وباورهایم هنوز میخواهم ببینم وبشنوم ودر ک کنم حقایق خود ساخته را تا بدانم هر کس معنایی دارد برای خویش و هرکس خدای زندگی خویش است .

ارامش را بازگشت به خودم به اصلم معنا میکنم که تمامی نگرانی‌هایم را ازمن گرفت وبجایش شربتی گوارا بنام ارامش را به من نوشانید.

صدای ذهنم را باید با دکمه خاموش کنم و صدای قلبم را با بلندگوی واضح تا درجه 100برسانم و همه بشود آگاهی روح تا ذهنم هم تسخیر روح شود واگاهی نابش.

ارامش خود را زمانی یافتم که زمین خوردنم وتوگوشی خداییم را دیدم که مانند کودکی بی دفاع بر روی زمین مانده بودم و حتی قادر به حرکت هم نبودم فقط مرا به آرامشی درونی میبرد زمان و مکان را یاد ندارم فقط میدانم روحم به خودش وصل بود .یاد کتاب در آغوش نور افتادم وقتی مرده بودم انگار کالبد سنگینم را رها کرده بودم و ازادی بی نهایتی در من شکل می‌گرفت .تصاویر ش به یاد ندارم اما اتفاقی که در این کتاب نوشته شده بود خاطراتی از مرگم را برایم تداعی کرد .

انگار در اغوش نور بودم و نمیخواستم برگردم اما برگشتم و زمانی که برگشتم همش گریه میکردم که خدایا چرا برگشتم ؟

همان لحظات هم از یاد خدایم نتوانست غافل شوم و سجده شکر بجا آوردم .گفتم خدایا نمیتوانم بر تو سجده نکنم به بزرگیست ناسپاسی مرا ببخش.

همان روزها در اغوش گرما بودم ومن نمی دیدم که چگونه داری هدایت میکنی .و حالا اینجایم خانه ام عباس منش ونوشتن من در این لحظه شکر گذاری عظیمی دارد که اگر با غفلت میمردم نمیدانستم چه جوابی به پروردگارم بدهم ….

همه ی آنچه نوشته شد فقط حرف های دلم بود .آگاهی امروزم را مقدس میدانم تا برکتی دیگر در این سفر پر بار معنوی بر کوله و توشه ی دنیایم بردارم و بگذارم.

سپاسگزارم خدای من و تمامی دستانش که اینجا جمع شده اند .

در پناه اله یکتا ومهربان باشید ??????