آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 5 - صفحه 12

به نام خدی مهربان.

سلام خدمت همه ی دوستان .

آرامش در پرتوی آگاهی؛فایل روز چهل و نُهُمِ روز شمار تحول زندگی من.

هر سال یک بدن نو و تازه

قدیمی‌ترین سلول‌های بدن من یک ساله هستند. هر سال ۹۸% از ملکول‌های بدن من تجدید می‌شوند. اما بعضی از بیماری‌ها هنوز هم از سال گذشته بامن هستند.

چه چیزی باعث می‌شود که بیماری با من باشد؟

پاسخ در حافظه است. تنها حافظه است که می‌ماند. بدنم را مثل گذشته بد می‌سازم چون فکر می‌کنم این ساختمان را فقط می‌توانم مثل گذشته کج بسازم .

ذهن آرام می‌تواند این همه را تغییر بدهد. اما او خود چنان به افکار بی ارزش مشغول است که فرصتی برای آرامش نمی‌ماند. یک انسان معمولی در هر روز ۶۰,۰۰۰ فکر را از ذهن می‌گذراند که ۹۵% از این افکار تکراری و بیهوده هستند

ذهن آرام ،من را به سکوت می‌رساند … به همان جایی که افکار من از آن متولد می‌شوند، جسم من از آن متولد می‌شود و دنیای پیرامون من … .

ذهن آرام می‌تواند بر حافظه اثر بگذارد، آن را اصلاح کند و همه چیز را تغییر بدهد.

مراقبه (مدیتیشن) می‌تواند آرامش و سکوت را به من بازگرداند و من را به ذهن آرام نزدیک تر کند.

نَفس همیشه من را به حرف می‌کشد، حال آنکه خود متعالی من به دنبال آرامش و سکوت است.

مراقبه (مدیتیشن) به افکار من فرصت آزاد شدن می‌دهد و در نهایت، نفس من را به سکوت وا می‌دارد. آنگاه ذهن آرام می‌گیرد و به آگاهی دست می‌یابد.

سکوت، زبان طبیعت است، زبان حقیقت است، زبان خلقت است، زبان من است. سکوت زبان خداست. زبان توی لایتناهی است و همین است که در مراقبه همه حقایق جهان بر من آشکار می‌شود و همین است که همه آن‌ها که توانسته‌اند تأثیر قابل توجهی بر زندگی بشر داشته باشند، موسی، محمد، بودا، مسیح، انیشتین، و دیگران همه در مراقبه به حقیقت رسیده‌اند.

مراقبه تمام پارامترهای پیری را کند، متوقف و پس از مدتی به عقب باز می‌گرداند، جسم و ذهن من را به تعادل باز می‌گرداند و حتی بر محیط پیرامون من اثر می‌گذارد‌، حتی بر طبیعت

ترکیبات شیمیایی، جسم و ذهن من را آزرده می‌کنند

آلودگی‌ها؛ آنچه که از طبیعت نیست، خدایی نیست‌، من را پریشان می‌کنند و در این پریشانی جسم من نمی‌تواند معبد آرامی برای روح من باشد. این پریشانی، خلاقیت و آرامش را از من می‌گیرد و از آنجا که جسم من نمی‌تواند در این پریشانی خود را پاک سازی و ترمیم کند فرسودگی آغاز می‌شود و از مدتی بعد بیماری‌ها یکی پس از دیگری از راه می‌رسند. این آلودگی‌ها از طریق دهان، پوست، چشم، گوش، افکار، گفتار وارد می‌شوند اما ترکیبات شیمیایی از همه این‌ها مهم ترند.

مواد شیمیایی در بدن من به درستی جذب یا تجزیه نشده و به سمومی خطرناک بدل می‌شوند. ورود این مواد به بدن من می‌تواند وضعیت و تعادلات انرژی من را بر هم بزند اختلالات هورمونی ایجاد کند و جسم و ذهن و روان را از تعادل خارج کند.

وایی خدای من، چه شود اگه بتونم باور کنم که؛

جسم من بزرگ‌ترین داروخانه جهان است

تأثیر پلاسیبو (placebo) این نکته را اثبات می‌کند؛ اگر یک قرص بی اثر به یک بیمار بدهی و بیمار بداند (نه این که پذیرفته باشد) که این قرص بیماری او را درمان می‌کند به محض ورود قرص و صرف نظر از نوع بیماری، فرایند درمان آغاز می‌شود و تمام آنزیم‌هایی که برای درمان بیماری لازم است در بدن آزاد می‌شود. این اثر را اثر پلاسیبو می گویند و قرص بی اثر را پلاسیبو.

در این خصوص تحقیقات بسیاری انجام شده است و همگی مبین این حقیقت است که اثر پلاسیبو ارتباطی به نوع بیماری ندارد و حتی در خصوص بیماری‌های خاص هم مؤثر است و همیشه ۳۰ % بیماران را به بهبودی کامل می‌رساند. آنزیم‌های لازم برای درمان بیماری نیز واقعاً در بدن بیمار آزاد می‌شوند و قابل مشاهده و اندازه گیری هستند و حتی داروهایی به نام نوسیبو برای خنثی کردن اثر پلاسیبو ساخته شده است

DNA من میلیون‌ها سال تجربه مبارزه با بیماری‌های مختلف را با خود دارد و در حالت طبیعی به محض مواجهه با یک بیماری آنزیم‌ها و ترکیبات مورد نیاز برای بازگشت به تعادل را در جسم تو آزاد می‌کند. اما وقتی تو باور کرده ای که فلان بیماری فقط با فلان قرص خوب می‌شود، دیگر فقط با خوردن همان قرص بهبودی حاصل می‌شود.

اثر پلاسیبو نشان می‌دهد که یک بیماری می‌تواند بدون دخالت هرگونه عامل بیرونی درمان شود و همچنین ثابت می‌کند که تو تمام داروهای مورد نیاز را برای درمان هر بیماری در جسم خود داری، داروخانه بزرگی که همیشه همراه توست، عملکرد کاملاً خودکار و طبیعی دارد و برخلاف داروهای رایج هیچ گونه عارضه ای ایجاد نمی‌کند.

عملکرد صحیح این سیستم مستلزم آن است که من از انرژی و نیروی حیاتی کافی برخوردار باشم … کافی است که در آرامش باشم … و بنیادی‌ترین وجه وجود منن که در پی چیزی جز آرامش نیست خود متعالی توست … خود لایتناهی‌ات …

برای سه روز آینده:

فقط برای سه روز ذهنت را از این تفکر که بیماری لاعلاج هم وجود دارد رها کن. تصور این حقیقت که تنها تویی که تعیین کننده هستی و این که جسم تو توانایی مواجهه و پاک سازی خود را از هر گونه بیماری دارد آرام آرام به یقین بدل می‌شود … به دانستن …

من سعی کردم فقط “تو” های متن فایل رُ به “من” تبدیل کنم تا کمی با خودم صحبت کرده باشم.

آخه اگه بتونم روزی همه ی این متن رُ باور کمک چه شودددددددد.

آخه من از دو سالگی تشخیص دادند که کم کاری تیروئید دارم و از مون موع دارم هر روز قرص می خودم

و چون در اطرافیانم ندیدم که کسی همچین بیماری داشته باشه و شفا ی کامل پیدا کنه.

و همچنین گوش سمت راستم کمتر از پنج درصد شنوایی داره و من این رُ از دو سال پیشش فهمیدم و به پزشک هم مراجعه کردم و گفتش که با جراحی خوب نمیشه و باید از سمعک استفاده کنی.

لذا جون من همچین شفاهایی رُ ندیدم یلی باورش برام سخته و از دوستان عزیزم تقاضا دارم تا اگه همچین مواردی که شفا پیدا کردند رُ اشاره کنند تا من هم بتونم باورهایی برای خودم بسازم.

با تشکراز همگی

خدا نگهدارتون باشه.