آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 8 - صفحه 6

سپاس خدای بی همتا را

استاد عزیز از شما ممنون و سپاسگذارم.

امروز با خواندن متن این فایل با دقت و بارها و بارها خوندنش لذت فراوان بردم و ارامش عمیق گرفتم و با خوندن کامنت بچه ها نیز احساس عشق بیشتری در وجودم جاری شد خدایا شکرت.

به نظرم وقتی تشنه اگاهی هستی و هنگامی که با تموم وجود به دنبال درک حقیقت هستی ،به دنبال عمل به قوانین جهان هستی، و درواقع سعی میکنی که هر چیزی رو از نگاه قوانین ببینی یه حس و حال دیگه ای داره و انگار خیلی بیشتر دوست داری لذت ببری از زندگیت و با درک هر اگاهی اشک شوق تو چشمات جمع میشه، این روزها تمام تمرکزم روی تقویت ایمان و نگاه به زندگی با نگاه توحیدیه و با خوندن قران و نشانه های خداوند و با دیدن فایلهای نشانه ی من در سایت استاد عباس منش عزیز به شکلی دینگ مغزم میزنه که مدتها درگیرش میشم و میرم برای خودم.

دیشب داشتم سوره طه قران رو مطالعه میکردم و اونقدر اگاهی هایی که دریافت میکردم عمیق بود برام و لذت بخش که عشق میکردم واقعا و میگفتم ببین شاید هزاران بار من خودم از استاد شنیدم که بابا به خدا ما هیچ فرقی نداریم با هیچ پیامبری، با هیچ امامی و با هیچ ادم بزرگ دیگه ای، ولی اصلا انگار گنگ و کور و کر بودم و با اینکه میدونستم که فرقی نداریم اما توی ناخوداگاهم

انگار در هنگام حل مسئله احساس این رو داشتم که اونا فرق داشته اند.

ولی دیشب خداوند با خوندن آیات قران بهم میگفت به وضوح که ما به موسی گفتیم برو پیش فرعون و بگو که به خداوند یکتا ایمان بیاورد و موسی میگه خدایا به من وزیر بده و برادرم هارون رو شریک در کارم قرار ده و پشت مرا محکم کن و خداوند میفرماید باشه اوکی حالا بیا برو دیگه بیا برو پیش فرعون و اما موسی بازم میگه خدایا میترسم که طغیان کنه و سر باز بزنه و خداوند میفرماید برو من با شما هستم.

یعنی داشتم اینو درک میکردم که پیامبران هم دقیقا مثل ما انسان بودن و ترس داشتن و خیلی راحت با خداوند حرف میزدن و خداوند وقتی چیزی بهشون میگفته فقط با اعتماد به حس درونیشون و با عزت نفس و با توکل بر خداوند عمل میکردند و چون عمل میکردند نتیجه هم میگرفتند. همین استاد عباس منش خودمون بارها و بارها فریاد میزنه که بابا اگه توحید رو درک کنید بقیش به خدا حله بقیش درست میشه و بارها هم میگه چطوره که من نه تبلیغی دارم نه از کسی میخوام کاری برام انجام بده و نه از کسی میخوام دوستم داشته باشه و پیشم بمونه حتی به فرزندش وقتی که میخواسته بره آمریکا به میکائیل میگه که اگه دوست داری بمونی ایران پیش مادرت بمون. و داره بارها به شکل های مختلف میگه که بابا چون من ایمان داشتم و عمل کردم، چون رب رو باور کردم و عمل کردم به الهامات خداوند الان در این جایگاه هستم. یعنی باور کرده که لایق بهترینهاست و لیاقت داشتن بهترینها رو داره و خداوند وهاب بهش میده هر چقدر که بخواد و درواقع باور داره که هر چقدر بیشتر بخواد و طلب کنه خداوند بیشتر خوشحال میشه. باور داره که به خداوند نزدیک تر میشه و سعی کرده احساس خوب داشته باشه و تکاملش رو طی کنه، از زیبایی ها لذت ببره و زندگی دلخواهش رو خلق کنه و واقعا کار خاصی انجام نداده فقط متعهد بوده و روی ایمانش کار کرده روی باورهاش کار کرده. البته بگم که اینها رو دارم به ذهن چموش خودم میگم که هی میخواد موفقیت رو کاری سخت برام جلوه بده و واقعا میگم وقتی متعهد باشیم و روی باورهامون کار کنیم با احساس خوب با این احساس که خداوند به قول قران لا تخافا انی معکما و اسمع و ارئ که خداوند در سوره طه به حضرت موسی میفرماید نترس من با شما هستم هم میبینم و هم میشنوم. به همه چیز میرسیم همون طور که هممون بارها تجربه کردیم. من دیروز به خودم میگفتم وقتی خداوند، هم منو میبینه و هم میشنوه که چی میگم و خواسته من چیه چرا دیگه میترسم و غمگین هستم، من که هیچ وقت ازش جدا نمیشم هر جا برم باهامه و اگر هم بتونم و به غیب ایمان داشته باشم و باورش کنم وعده های خداوند رو که دوستم داره که عاشقمه که یاور و سرپرست منه و حافظ منه و میگه پیش برو با قدرت و با ایمان من هستم. یعنی اگه بتونم پیش برم و نترسم و غمگین نباشم و کفر نگم، که خب برای منم مثل ابراهیم اتش رو گلستان میکنه.

درواقع ابراهیم خاص بود اما خاص بودنش به خاطر ایمانش بود به خاطر باورش به خداوند بود و نه هیچ چیز دیگه ای و من باز میبینم و میخوانم در قران که هنگامی که فرستادگانی از طرف خداوند برای هلاک کردن قوم لوط به پیش حضرت ابراهیم میروند و ابرهیم حنیف با دیدن انها میترسد و انها میگویند نترس ما فرستادگانی از طرف خداوندیم و اینجاست که میفهمم ابراهیمی که هاجر و اسمائیل رو بیست سال رها کرد و رفت.

ابراهیمی که جرئت داشت و بت ها رو شکوند.

و ابراهیمی که چاقو رو گذاشت زیر گلوی فرزندش و اونی که این همه ایمان داشت به خداوند که هر کدوم از ما این ایمان رو به خداوند داشته باشیم ما هم به مقام پیامبری میرسیم، باز میبینم که ابراهیم هم با دیدن اونها میترسه و این نشون میده اون عجیب و غریب نبوده اونم مثل ما انسان بوده با تمام ویژگی های انسانی ولی اون فقط روی خودش کار کرده و سعی کرده تسلیم باشه.

خدای من سپاسگذارم بابت بینهایت اگاهی هایی که این روز ها دریافت میکنم. خداییش این راه، راهی پر از ارامش، پر از حضور پر مهر خداوند در قلبم و پر از لذت و اگاهی است. خدایا بینهایت شکر.