آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 9 - صفحه 29 (به ترتیب امتیاز)

سلام استاد

مدتی پیش یه آگاهی به من الهام شد که:

ما ارواح مجردی بوده‌ایم و پاره ای از خدا و برای تکامل و اصلاح به دنیای مادی آمده‌ایم تا رشد کنیم و بالغ شویم اما این روند از نظر زمانی بیشتر از عمر جسم مادی یک انسان طول میکشد و ما بعد از مرگِ جسم مادی‌مان، روحمان تجربه و تکاملی که در طول این زندگی مادی داشته را حفظ می کند و با آگاهی بیشتری جسم دیگری را برای ورود به دنیای مادی و طی کردن مسیر تکامل خود برمی‌گزیند. این روند ادامه دارد و هر بار در هر زندگی کاملتر میشویم و به اصل خود و به خدا نزدیکتر می شویم تا روزی که به اندازه کافی به کمال نزدیک شویم از این دنیا می رویم و برای همیشه در آغوش خالقمان میمانیم.

این آگاهی خیلی به من کمک کرد که در زمان‌های بیشتری آروم باشم و از هیچ پیش‌آمدی مثل قبل ناراحت نشم و درک کنم که تمام اجزاء این جهان مادی ابزارهایی هستند برای کامل تر کردن روح من. این آگاهی باعث شد از مرگ نترسم و از مرگ دیگران سوگوار نشم.

وقتی این آگاهی را دریافت کردم خیلی ذوق زده بودم و فکر می کردم که این یه آگاهی نابه که فقط به من رسیده. ولی بعداً هدایت شدم به این شعر از مولانا:

تو از آن روزی که در هست آمدی // آتشی یا بادی یا خاکی بدی

گر بر آن حالت ترا بودی بقا // کی رسیدی مر ترا این ارتقا

از مبدل هستی اول نماند // هستی بهتر به جای آن نشاند

هم‌چنین تا صد هزاران هستها // بعد یکدیگر دوم به ز ابتدا

از مبدل بین وسایط را بمان // کز وسایط دور گردی ز اصل آن

از سبب‌دانی شود کم حیرتت // حیرت تو ره دهد در حضرتت

این بقاها از فناها یافتی // از فنااش رو چرا برتافتی

زان فناها چه زیان بودت که تا // بر بقا چفسیده‌ای ای نافقا

چون دوم از اولینت بهترست // پس فنا جو و مبدل را پرست

صد هزاران حشر دیدی ای عنود // تاکنون هر لحظه از بدو وجود

و آیه ۲۸ سوره بقره:

کَیْفَ تَکْفُرُونَ بِاللَّهِ وَکُنْتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْیَاکُمْ ۖ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ

«چگونه کافر می‌شوید به خدا و حال آنکه مرده بودید و خدا شما را زنده کرد و دیگر بار بمیراند و باز زنده کند و عاقبت به سوی او باز گردانده می‌شوید؟!»

وقتی این آیه رو دیدم با مفهومی که از کلمه «ثُم» از شما یاد گرفتم بی‌نهایت ذوق زده شدم که خدا چقدر من رو دوست داره که با من حرف میزنه و فهمیدم که من چقدرارزشمندم.

همه این موارد به من اثبات می‌کرد که درست فکر می کنم و از همه مهمتر به قول شما وقتی می خوام ببینم که یک طرز فکر درسته یا نه، نگاه می کنم ببینم آیا این طرز تفکر من رو به احساس بهتری میرسونه یا نه.

اما وقتی فایل نهم آرامش در پرتو آگاهی رو گوش دادم دیگه داشتم از شدت خوشحالی بال در می آوردم که شما هم هم همین حرف رو میزنید؛ «جسم تو تنها یک گیرنده است که امروز روی تو کوک است، وقتی کارش را به انجام می رساند خاموش می شود اما تو میمانی و گیرنده دیگری را بر می گزینیم»

اما یه سوال برام پیش اومد؛ چرا فقط تو این فایل در مورد این موضوع صحبت کردید؟ در صورتی که به نظر من درک این موضوع میتونه به شدت ما رو آروم کنه. اون موقع هست که وقتی میبینیم یه گوشه از دنیا یه نفر در شرایط خیلی سختی زندگی می کنه به جای این که غصه بخوریم وقتی کاری از دستمون بر نمیاد، میدونیم این تنها بخش کوچکی از مسیر زندگی هست که اون آدم داره طی میکنه و قطعاً در زندگی های بعدی میتونه شرایط به مراتب بهتری را تجربه کنه.

چرا در مورد این موضوع کامل و دقیق صحبت نمیکنید؟