مصاحبه با استاد | پاداش های جهان به «استمرار در مسیر درست»

سلام مریم جان حرفهایت را خواندم چه دلنشین با خداوند حرف زدی افرین به تو اونجایی که گفتی حتی اکه خواسته از مسیرت دور شدم برمگردون یا من به امید تو به این دنیا امدم راه را به من نشان بده توسکان دار زندگی ام هستی اینها همه زمزمه های خودمم هست ولی وقتی دیدم یکی دیگه هم اینجوری با خداوند مهربان حرف میزنه گفتم بیام تحسینت کنم ،حالا که سبب خیر شدی که منم کامنت بزارم بزار حرفام داره میاد بزار منم بنویسم مرسی دست خداوند درپناه خدا باشی

پروردگارم مارا به راه راست هدایت کن به راه کسانی که نعمتهای فراوان عطاکردی مارا به حال خودمان نگذار حتی یک لحظه ما فراموش کردیم برای چی بدنیا پا گذاشتیم ما رو هدایت کن چون بدون تو گمراهیم کمکمون کن ما تلاش میکنیم به سمتت بیام تو هم به ما نیروی مضاعف بده هزاران بار میریم و برمیگردیم در گذشته در زمان حال و حتی با این تجربه باز در آینده ما از مسیری که سمت توعه میریم و باز برمیگردیم کمکمون کن من یه آدم فوق العاده کمالگرایی هستم از آخر میگم همین کامنت گذاشتنمم باید بی عیب و نقص باشه وگرنه نمینویسم همین کامنت و پاک کردم ولی نمیدونم چرا آپلود شد و اومدم گفتم حتما حکمتی بود بزار پس ویرایشش کنم

من توی مسیر درسهای این سایت هم کمالگرایی به خرج میدم تو مسیر خارج شدن از مسیر که میخام برگردم کمالگرایی میکنم تو کارم تو صورتم تو آگاهی هام تو فروش تو روابط البته سعی میکنم کمش کنم ولی این حس و در گذشته به خوروندن و خیلی بصورت حدی من این و باور کردم که باید بشدت حواسم به همه چی باشه و باید همه چیز رو تحت کنترل قرار بدم و اگر روزی خطایی رخ داد خودم رو باید سرزنش میکردم و بشدت مورد سرزنش اطافیانم قرار میگرفتم و چون این اتفاقات از بچه گی تا سی سالگیم رخ داد بشدت باورش کردم و مثل درخت توت به تمام وجودم ریشه کرده و دست و پام رو بسته ولی توجیحه نمیکنم من میتونم تغییرش بدم چون من هزاران قدم در راستای تغیراتم برداشتم و عملی شده در زندگیم خدارو شکر میکنم که الان کلا آدمهای زندگیم تغییر کردن و همشون من و هل میدن به سمت بی خیال بودن در اتفاقات من خیلی توتنایی دارم من بازم زندگیم رو تغییر میدم

درپناه خداوند باشید