مصاحبه با استاد | مدیریت 2 خرابکار ذهنی با نامهای «ترس» و «طمع» - صفحه 58

سلام و درود به همه دوستای خوب سایت ، استاد عزیزم و مریم جان مهربون

خدارو شکر میکنم که به من اراده ای داد تا متعهدانه پای پیگیری روزانه سایت و سفرنامه روز شمار تحول زندگی من باشم. نمیدونم با چه زبانی اگاهی هایی که درک کردم، باورهایی که کشف کردم و ترمزهایی که تا به الان کشف کردم رو توصیف کنم. اینقد درکم نسبت به زندگی بهتر شده که روز به روز آرامش رو در وجودم احساس میکنم. یه سری نکات انگار به مغزم همینجوری و خود به خود داده میشه یا خورونده میشه یا جرقه میزنه که یهو مکس میکنم و میگممم ارههه اینجا اشتباه بود یا اینجا باید این باور رو میداشتم یا اینجا باید اینکار روبکنم. تو این مسیر تا به الان نقش مهم و اساسی استمرار داشتن رو فهمیدم. درک کردم که چطور میشه وقتی یه سری نکات رو هی هر روز تکرار کنی میشه ناخوداگاه ذهنت که فرمون میده چطوری عمل کنی. فرمونی که قبلا بیشتر با شک و تردید به میچرخید، الان بهتر از قبلش و با اطمینان بیشتری حرکت میکنه. من با توجه به تعهد کامنت گذاری که به خودم دادم، یه نکته اساسی رو درک کردم. چون مغزم هی میخواد کارا رو سخت انجام بده و هی برای کارهای مختلف فرمولای مختلف میخواد بپیچه، فهمیدم تو این مورد من ترمز دارم و از کامنت بقیه افراد دیدم که راجب موضوعات بسیار ساده ای که ازش نتیجه گرفتن یا اگاهی یا باوری که براشون شگفتی خلق کرده صحبت کرده ان که با این فایلا هماهنگی داره. و با خودم گفتم، چقد کامنت نوشتن اسونه و لذت بخش. الان در حین اینکه نکته برداری میکردم که با نوشتن کامنت هم تو ذهن خودم بمونه، به این درک الان رسیدم که کل این سفرنامه یاداوری آموخته هامونه. تکرار و تکرار آموخته ها که مریم جان از اول دوره بهش اشاره کرده بودن. چون با خودم میگفتم این فایل که شبیه فایل اول سفرنامه اوله، حالا چه کامنتی بذارم و…. که گفتم بابا کامنتت تکراری هم باشه باید بذاری و بنویسی از همسفر بودن با این قسمت از سفرنامه، چه نکته ای تو ذهنت جرقه زد و چه آگاهی هایی درکشون بیشتر بهت الهام شد. که در مورد خودم میخوام 4 مورد رو بگم

1) من تا به قبل این جمله ” خدا بیشتر از من میخواهد من به ثروت برسم و اینکه از تمام خواسته های من تا مرحله تحقق حمایت صد در صدی میکنه و از مشتری گرفته تا اون میزان درامدی که میخوام رو ساپورت میکنه ” رو در حد یه جمله بهش نگا میکردم. ولی امروز فهمیدم که تک به تک هر جمله ای که استاد یا مریم عزیزم بهش اشاره میکنن رو با جان دل گوش بدم و عمیقا بهش فکر کنم و شروع کنم به تکرارش برای باورسازی. الحق که ساختن باور تلاش ذهنی زیاد میخواد و هر جمله ای که به عنوان باور سازنده بهش میرسم رو باید با ته ته اعماق ذهنم باورش کنم. باید این جمله رو تصور کنم که وقتی از خدا خواسته ای داری تماما اون خواسته رو برات براورده میکنه و تو حس خوبش بمونم.

2) درک قانون تکامل: من تا یجایی از مسیر اهدافم رو رفتم و آروم آروم نتیجه های خوبی گرفتم ولی یهو خواستم چندین پله رو با هم طی کنم که با کله خوردم زمین رو رسیدم به پله اول!!! تازه فهمیدم که برای رسیدن به خواسته هام نباید عجول باشم بلکه باید تو ساختن باور مناسب اون خواسته قدم بردارم. حتی همین باورها هم به صورت تکاملی به انسان گفته میشه. و نکته خیلی جالب تر که وقتی شرو ع میکنی به قبول باورهای جدید، یسری درهای کوچیک کوچیک به روت باز میشن که هیچ دلیلی برای حضورشون نمیبینی جز، باور و فرکانسی که ارسال کردی و ثابت بودن قانون جهان و اثبات قدرت هدایتگری خدا

3) ساختن باور و تکرار و تکرار و تکرار اون باورها نتایج رو خلق میکنه و برای این کار حتما حتما باید به همین تعهدی که دادم پایبند باشم و هر روز قوانین رو به خودم یاداور باشم

4)یه باوری که دیروز خیلی ذهنم رو به تعجب وا داشت، باور فراوانی بود.. من عین باور های دیگه، به این باورها مثل یه جمله انگیزشی نگا میکردم و تو ناخوداگاهم دم از چگونه و چطوری اتفاق افتادن خواسته ها دم میزدم. یعنی کاملا متضاد با هم بودن. و این یه نکته خیلی بزرگ بود که هر باوری رو شنیدم بنویسم و ناخوداگاه ذهنم و احساسم رو با اون باور مقایسش کنم. وقتی این باور رو شنیدم در همه اون درخواستهایی که به مشتریا برای معرفی من به بقیه میکردم، بسته شد و باور فراوانی مشتری و درخواست شکل گرفت. بینهایت مشتری تو دنیا هست که خواهان کار منن. بینهایت ثروت از تو کار من بیرون میاد و بینهایت ایده های دیگه میشه تو کارم عملی کنم. این باور بینهایت بودن همه چی و اینکه قراره همشون رو من تجربه کنم خیلییی حس فوق العاده ای میده که در کنارش نجوای ذهن که میگه تو لیاقتش رو نداری و باز از چطور و چگونه حرف میزنه رو باید کنار بزنم. نمیتونم بگم این یه کار خیلی سختیه. بجاش میگم خیلی اسونه و در مسیر تکرار روزانه اون باور به صورت خودکار میشه باور غالب ذهنم.