مصاحبه با استاد | اجرای مفهوم «هم فرکانس شدن با خواسته» - صفحه 21

سلام به استاد عزیزم ومریم جون عزیزم وتمامی دوستان گرامی.

صحبتهای استاد منو یاد سماجت خودم برای رسیدن به خواسته ای که خودمم نمیدونستم‌درسته یا نه ،انداخت .

سالها قبل که تغییرات خودمو شروع کردم .اوایلش تمام تمرکزم به کمبودها ونداشته های زندگیم بود .وهرروز به جای اینکه حال من بهتر بشه ،بدتر میشدواحساس بدم نسبت به همسرم بیشتر تا جایی که با یقین میگفتم این مرد به درد من نمیخوره .من با این مرد خوشبخت نمیشم .با دلیل بی دلیل میگفتم دوسش ندارم .

انقد میگفتم وواقعن هم همین حسو پیدا کرده بودم .

خب طبیعتا از درون رفتارهای ناجالبی که پر از خشم وکینه ونفرت بود،رو با خودم یدک می‌کشیدم .

هیچ اقدامی برای بهبود روابطم نمی‌کردم .اصلا دوست نداشتم خودم کاری کنم . فقط میخاستم همسرم تغییرات مثبتی کنه .

بقدری تمرکزم رو این موضوع بود که کم‌کم متوجه شدم اوضاع داره بدتر میشه در حالی که خواسته ی من داشتن یه رابطه ی عاشقانه و خوبی بود که آرامش داشته باشم واز زندگیم لذت ببرم.

در حالیکه خودم مقابل خواستم ایستاده بودم .

ومتوجه‌ نبودم که چ‌بلایی دارم سر خودم میارم.

چون همانطور که گفتم تمام عیب ونقصهاوکمبودهای زندگیمو‌از چشم همسرم می‌دیدم .

خب منی که خواسته ی به این خوبی داشتم چرا باید با دستای خودم و افکار وباورهای غلطم دامن بیشتری برای از هم پاشیدگی زندگیم میزدم .

یکی دو سالی گذشت تا متوجه شدم که من دارم دست وپا میزنم برای جدا شدن نه پیوند زدن نه درست کردن زندگیم نه بهتر کردن روابطم !

انگار یه رابطه ی دیگه ای دلم میخاست!

وقتی فهمیدم که در راستای اون خواسته ی اولم ،به چنین حسهایی رسیدم .شروع کردم به صادقانه احساس گفتن به همسرم که البته صادقانه که چ عرض کنم ب نظرم خیلی جاها حماقت کردم .

خلاصه کاری کردم، احساس ایشون رو هم نسبت به خودم بد کردم .

مردی که این همه سال برای با عشق زندگی کردن ، تلاش می‌کرد.من با بیان احساساتم ،تمام آرزوهاشو پایمال کردم .

واوضاع وشرایط ما به شدت افتزاح تر شد.

حالا تو این مدت مثلا منم دارم روی تغییرات خودم کار میکنم که به جای بهتر شدن خرابترش کردم.

دقیقا به پام روترمز بود یه پای دیگم رو گاز .

چون دنبال تغییراتم بودم کم کم متوجه ی تمام ضعفهای خودم شدم.

البته ناگفته نمونه ،تو زندگیم اتفاقاتی افتاد هر دفه یه پیامی از خدا گرفتم تا اینکه فهمیدم خودمم خیلی جای کار برای تغییر دارم.

البته کارکردن دوره های استاد کم کم درک وتوقع منو تغییر داد.

خیلی فک کردم .

با اتفاقات زیادی روبرو شدم که خدا نشونم داد،داری بهونه ی الکی میگیری .کمی صبر کن .اوضاع بهتر میشه .همسرت انقدرا هم بد نیست .نقاط قوت زیادی داره .

همه ی اینا رو یه حس درونیم بهم میگفت .

انقد به خودم گفتم ناهید چته ؟ چی میخای ؟بهتر نیست یه کم به موقعیت وشرایط زندگیت فک کنی ؟

میدونید وقتی خواسته ای داریم باید در راستای رسیدن به همون خواسته قدم بر داریم .

ینی تکلیف خودمون با خودمون مشخص باشه .خیلی واضح وشفاف در مورد خواستمون فک کرده باشیم ودرخاستش کنیم .

وبعد مسولیت تمام چیزاشو بپذیرید.

بهتره برای رسیدن بهش پافشاری نکنید.چون با عقل ومنطق خودتون درخاست دادیداگه همون خواسته رو به خداوند بسپاریدواز خودش بخاهید هدایتتون کنه ،صددرصد به اتفاقات وتجارب بهتری هدایت میشید.

من اینو خیلی خوب تجربه کردم .

پافشاری واصرار روی خواسته ی خودم در حالیکه نمیدونستم‌ چ منفعتی برام داشت ،باعث شد همش زور بزنم .تقلای بی مورد داشته باشم.

زمان بیشتری رو صرف رسیدنش کنم .

که خب همه ی اینا به اعتماد وایمانی که من به خداپیدا میکردم بستگی داشت.

جایی که نمی‌دونم کارم درسته یا نه ،بهتره رهاش کنم وب خدا بسپارم .

به قول استاد،من باید میگفتم یه رابطه ی عاشقانه همراه با لذت میخام دیگه اینکه به چطور وبا کی وچ جورش کاری نباید میداشتم .

که متاسفانه اولش من طبق میل خودم واز راهی که خودم فک میکردم درسته، پیش رفتم .

وچیزی عایدم نشد جز حال خرابی بیشتر .

به جای سامان دادن به اوضاع ،خرابترش کردم .

وقتی که خیلی خوشگل از جهان سیلی خوردم. تازه متوجه شدم کجای کارم اشتباس وچ مسیر اشتباهی رو رفتم .

رسیدن به خواسته خودش مراحلی داره که باید انجامش میدادم .

من هیچ کدوم از اون اصول رو رعایت نمی‌کردم وفقط میگفتم باید همونی بشه که من میخام .

خلاصه اینکه با این همه احساس منفی وافکار منفی ب نظر خیلی از پلهای زندگیمو‌خراب کردم .

خوبی این قضیه این بود که همسرم بد جور به من وابسته بود به همین علت وا نمی‌داد .ایشون هم درد کشیدن اما هیچ وقت به جدایی فک نمیکردن .

کار کرد هر کدوم از دوره ها اونم وقتی که برای بار دوم کار کردم ،کم کم نگاهمو تغییر داد.

خیلی طول کشید ب نظرم زمان ووقت زیادی گذاشتم تا بالاخره مسیر درست رو پیدا کردم .ولی خوبیش اینه که یاد گرفتم وواقعن تغییرات خوب وعالی ای داشتم .

اینو از نتایج خوبی که گرفتم میفهمم .

از تشکرها وقدردانی های همسرم .

از آرامشی که تو خونم حکم فرماست میفهمم .

با تغییرات من، همسرمم تغییر کرد.

اصلا قانون همین بود که من به ایشون کاری نداشته باشم وفقط روی خودم تمرکز داشته باشم تا جهان خودش هر جایی که نیاز بود به نفع من کار میکرد.

اون‌موقعه که زور میزدم وقور میزدم از این تغییرات مثبت ،خبری نبود اما وقتی توجه من رفت سمت نقاط مثبت همسرم و نقاط مثبت زندگیم، همه چی تغییر کرد.

من از همه جهت تمرکزمو برده بودم سمت منفی ها ونداشته ها وکمبودهام .

خدایی بی انصافی میکردم .همه چیزو با هم قاطی کرده بودم .

اولین و بزرگترین موضوعی که باعث تغییر نگرشم شد این بود که قبول کردم خودم مقصرم .پذیرفتم که خودم مسئول زندگی خودم هستم .

اینکه همسرم هیچ نقشی در خوشبختی وبدبختی من نداره .هر چی که هست و نیست از افکار وباور های خودمه که چنین اتفاقاتی رو جذب میکردم .اینکه وجه منفی وبد همسرم رو جذب میکردم .

هیچ عامل بیرونی باعث بروز اتفاقات زندگیم نبود هرچی بود ونبود، در درون من بود.

خدا رو هیچ جای زندگیم نداشتم .

نمیدونستم‌ انرژی ای در جهان وجود داره که بهتر از خودم،میتونه مسیرو بهم نشون بده . البته به شرط اینکه من در مسیرش ودر مداری درست باشم .

تمام این افکار خوب ومثبت باهام کاری کرد که دیگه از همسرم هیچ توقعی نداشته باشم .باید دست از کنترل کردنش بر میداشتم .وذهن خودمو کنترل میکردم .

جایی که افکار وباور های خودم خالق اتفاقات زندگیم هستن و هیچ کس در خوشبخت بودن ویا بدبخت بودن من نقشی نداره چرا باید وقت خودمو تلف میکردم روی فرد دیگه ای !

چرا خوشبختی خودمو تو عملکرد فرد دیگه ای می‌دیدم ؟!

من تنها نبودم من خدا رو داشتم .دیگه کلی افکار وباور های قشنگ داشتم که میخاستم انتخاب کنم که وارد مسیری بشم که لذت ببرم .

من تکامله ، داشتن رابطه ی خوب رو طی کردم .

هنوزم عالی نشدم می‌دونم ایرادهایی هس که باید رفع بشن .منتهی دیگه به خودم سخت نمیگیرم .

سعی میکنم فقط برای امروزم همسر خوبی مادر خوبی دختر خوبی دوست خوبی همکار خوبی شهروند خوبی و…باشم .

وقتی انتخاب درستی در راستای هدفت می‌کنی ،خدا وجهان و همین مردمان نازنین همه وهمه دست به دست هم میدن تا تو به یه زندگی خوب وایده آلی برسی .

من در مقایسه با چند سال پیش خیلی تغییرات مثبتی داشتم .

سبک زندگیم با چن سال پیش خیلی فرق کرده .

دوره ی احساس لیاقت باز کمک بزرگی بهم کرد تابهتر خودمو وخواسته هامو بشناسم .

واز اونجایی که خودمو لایق تر می‌دونم ودوست ندارم ارزشهام زیر سوال برن بنابراین باید با جلا دادن به روح وجسمم از خودم خوب مراقبت کنم .

این من هستم که میتونم سعادت دو دنیا را داشته باشم وبتونم شاد ودر آرامش زندگی کنم .

من که خوب باشم. من که در احساس خوب به سر ببرم .

من اگر متوکل وصبور باشم ،من که در برابر خدا تسلیم باشم ،همه چی خود به خود خوب پیش میره که اگر تضادی هم باشه باز به نفع منه چون قرار با اون تضاد رشد پیدا کنم وچیزی یاد بگیرم .

پس نگرانی معنایی نداره.

خداروشکر میکنم امروز ذهنم بازتر شده وروشن بینانه‌ به قضایا نگاه میکنم .مثل گذشته سطحی ازش رد نمیشم .در موردش فک میکنم درس میگیرم و ادامه میدم .

می‌دونم هماهنگی بین ذهن وروحم عامل موفقیت‌هام میشن .

پس بهتره با خودم در صلح باشم تا این هماهنگی بیشتر صورت بگیره .

در گذشته صبرم با درد ورنج بود.یه جورایی تحمل بود اما امروز صبرم با حس خوبه .حسی که خیلی امید توشه!

اینکه آگاهانه برای بهبود روابطم تلاش میکنم خیلی راضیم .خیلی تعجب انگیزه که همسرم هم با تغییراتمون تغییرات مثبتی می‌کنه .

هردو به تعادلی رسیدیم که از هم راضی هستیم .منتهی برای خوشبختی پایدار وشادتر زندگی کردن هنوز خیلی کار داریم وباید تغییرات اساسی ترین کنیم‌.

از اتفاقات تلخ گذشته هردو درسهای بزرگی گرفتیم .

یه جورایی بالانس شدیم .

هر کدوممون سرمون گرم کار خودمونه که به بهترین نحو خواسته هامونو بدست بیاریم .

همیشه دوست داشتم الگوی مناسبی برای بچه هام باشم .خداروشکر میکنم که امروز تواناییشو دارم .

امیدوارم هرروز آگاهی های بیشتری کسب کنیم تا بهتر وبا دوام و کیفیت بیشتری زندگی کنیم.

همیشه حس میکنم در مقایسه با چند ماه قبلم ،بهتر شدم واز این بابت از خداوند سپاسگزارم که همراهمیم می‌کنه .

رسیدن به خواسته ها از راهش امکان پذیره !

استاد جونم دوستت دارم .