مصاحبه با استاد | مهاجرت از مدار فعلی به مدار بالاتر - صفحه 1

سلام استاد

جمات بر زبان جاری شدند آنقدر سریع که بارها جا ماندم

من خدا رو دیدم

خدا رو دیدم

خدا رو در سپاس گزاری شبانه دیدم وقتی که به من گفت من آرام ترین نوا هایت را میشنوم مرا فریاد نزن

خدا رو در چشمان پسری دیدم که وقتس بادکنکش ترکید ، گریه نکرد

خدا رو دستای دختر بچه ای دیدم که دویید و میوه هایی که مادرش خریده بود رو در جواب لبخند من هدیه کرد

خدا رو تو اون لحظه ی سقوطم از کوه یدم که پام به درختچه گیر کرد و دوباره زندگی رو از سر گرفتم

خدا رو تو لحظه های سکوت خاموشی شب دیدم وقتی تمام کهکشان با هم میگفتند سبحان الله

خدا رو وقتی دیدم که با این مسیر رستگاری آشنا شدم ، هدایت شدم ، برگزیده شدم

خدا رو دیدم که مهر قبولی بر کارهام میزنه و به من چشمک میزنه به من میخنده و آفرین میگه

استاد به وجودم قسم من خدا رو در تولد هر نوزاد میبینم وقتی که هنوز از شگفت آوری ما آدما نا امید نشده

خدا رو در قلبم دیدم وقتی پیشرفت میکردم به من بیشتر افتخار میکرد

استاد من خدا رو دیدم….

.

من خدا رو در زندگی زنبورها دیدم وقتی کیلومتر ها دور از کندو بودند و بدون هیچ فناوری مکان نمای خاصی باز به کندو بازمیگشتند

من خدا رو تو شجاعت اون بچه کنجشکی دیدم که هنوز پرواز بلد نبود اما از ارتفاع درخت پرید چون به قدرت بالهاش اطمینان داشت

من خدا رو در وقتی دیدم که فهمیدم که حیوانات ، گیاهان هم میخندندو هم گریه میکنند و هم احساس دارند

من خدا رو در جمع صمیمی گوسفندا و بره ها و مرغ و خروس های شما دیدم وقتی اینقدر با هم مهربان و راحت اند

من خدا رو تو چشمان اون جوانی دیدم که 77 روز بدون دیدن ساحل در دریای بیکران زنده موند

من خدا رو در آیات قرآنش پیدا کردم وقتی که مرا تاج پادشاهی هدیه داد و کیهان را مسخر اراده ام کرد

من خدا رو در قوانین ثابتش دیدم که برای هیچ کسی آن را نشکست و هیچ تحویلی درآنها انجام نداد

من خدا رو وقتی دیدم که فقط وقتی میخوام قوی تر شم گریه میکنم درست مثل الان

من خدا رو درون همین صحبت های ساده ی شما پیدا کردم

وقتی باورش کردم که فهمیدم اون خدا عاشق منه

من رو جگر گوشه ی خودش میدونه

بییشتر از من ذوق داره که جهان رو گسترش بدم

مثل ادیسون باشم تو هر خونه یک خورشید بذارم

مثل انیشتین که تاییدی بزنم بر قوانین ثابت خداوند

مثل بیل گیتس که بی حساب ببخشم و ثابت کنم آرامش در رها کردن است در بخشیدن بی انتهاست در ثروتمندی است

مثل جابز که با دستام خلق کنم و تا زنده ام رو به پیشرفت با تمام وجود حرکت کنم

مثل ایلان که سد های محدودیت رابشکنم و بگویم زندان واقعی در ذهن ماست

مثل تمام کسانی که خدا رو بیصدا شناختند و اون رو عاشقونه به تمام دنیا معرفی کردند

استاد اگر بدانی چه ذوقی دارم

اگر بدانی چه شوری چه آگاهی هایی که من داده شده است

استاد اگر بدانی چقدر راحت میخندم میخوابم و با آرامش رشد میکنم

استاد اگر بدانی باز هم تایید میکنی که رسالتت را درست انجام دادی

این جمع توحیدی ترین جایی بود که من خدا رو در جملات میلیون ها انسان دیدم

نمیدانم تا کی زنده ام

اما میدانم تا زنده ام یک راه دارم و آن یکتاپرستی و توحید است

از عشقت ممنونم که ساده و بی ریا آنچه را میدانستی گفتی

آرامشت گوارای وجودت بهترین …

احمد ضیایی عزیزم از مهر ورزی شما سپاس گزارم

تبریک صمیمانه شما روح نواز و زیباست دوست هنرمندم

در عشق الهی بدرخشید

زینت جهارپاشلو عزیز و خوش قلب بر مهر شما درود میفرستم

از اینکه میتوانم سخنی را بازگو نمایم که حس شما را خوب کند ، خوشحال و سپاس گزارم

نه سپاس گزاری کلامی و همیشگی ، جدیدا واقعا فرق دارد پرستش و عشق به خدای دوست داشتنی ام افتخار من است

از درک و تعالی و متانت کلام شما بسیار بسیار ممنونم

لیلای شبخیز عزیزم ، معنای محبت ، معنای خلوص و دوست واقعی همه ی ما

دیر بازی است که خدا برایم از بنده هایش میگوید از کسانی که عرش به وجودشان افتخار میکند

از نشانه هایش میگوید از بزرگ ترین شگفتی ها که کیهان در مقابلش زانو میزند

دیر باز یاست بیصدا گوشهه ای مینشیم ، کم حرف ترین شده ام چون کلام طوری از درونم میجوشد که مجال نوشتارش و گفتارش را نمی نماید

لیلای شبخیز عزیزم ،

همان خدایی که در بند بند کلماتت صدایش میزدی

همان کسی که وقتی به خاکش افتادی زیر شانه ات را گرفت و اشک هایت را پاک کرد و عزیزت کرد

همان امیدی که به مو رسید و پاره نشد ، همانی که به تو میگوید نگران نباش تو که راه رابلدی

همانی که تو را با دلخوشی های کوچکت هیچ وقت تنها نگذاشت ؛ همانی که معنای واقعی معجزه در زندگی من و شما و استاد است ، به من آگاهی هایی میدهد که وقتی در اینترنت سرچ میکنم جدید ترین علم کشف شده در جهان است

به من از دنیایی در آینده سخن میگوید ، تا فرصتی پیش آمده نوشته ام تا توانسته ام سکوت کردم و گوش دادم

نمیدانم چند دفتر شده است و یا چند کتاب خواهد شد ولی میدانم آنقدر خالص است که وقتی میخوانم تمام بدنم مور مور می شود

با تمام عشق تقدیم وجودت :

خدا به خانه ی دل ما میهمانیست

بگشای در و پنجره را

همه آبادانی باش ، آب باش

نور باش ، الهام باش

گل باش که نوید زندگی میدهد

نگشایی در ، خود را در این قفس حبس خواهی کرد

خدا پس این خانه ی در بسته ی ما، منتظر پرتوی از باور ماست

پس هر دروازه ی بسته ، خدا کنار شمعدانی ها نشسته است

پس هر باور ، پس هر روز که گفتم خدا همینجاست ، در این خانه بود ،

در دل را بگشای

در دل را بگشای

خدا سالهاست عاشق آن خنده ی احساسی توست

حسین محمدی عزیزم ؛ دوست نازنین من

از همرازی شما با این نوشتار بسیار سپاس گزارم

در این عشق بدرخشی مهربان