مصاحبه با استاد | فرصت «لذت بردن از مسیر رشد» را از خودت نگیر

سلام استاد همیشه خوبم

استاد از زمانی که این فایل گذاشتن چندین بار با دقت و با تمرکز گوش دادم و دیدم .

و چون تکرار میکردم خیلی ریز شدم روی حرفاتون و بعدش زندگی خودم میدیدم و باهاش مطالبقت میدادم.

از اونجا که قبلا هم گفته بودم که فهمیدم انسان کمالگرایی هستم و مخصوصا این فایلتون که انگار برای من ساخته شده بود باعث شد من خیلی بیشتر خودم بشناسم و بفهمم این کمالگرایی ریشه بیشتر از کجاست که آخرش هم رسیدم به عزت نفس.

من قبلا فکر میکردم اصلا دنبال جلب توجه نیستم ، یا اصلا خودنمایی نمیکنم ولی وقتی روی کارام و زندگیم ریز شدم و فکر کردم دیدم ته ته ته اون کارم بخاطر جلب توجه بوده .

استاد

من وقتی بچه تر بودم یعنی سال ابتدایی و راهنمایی از اونجا که همه چی رو توضیح دادم قبلا خب توی بسکتال خیلی حرفه ایی بودم ، از سال چهارم ابتدایی شروع کردم و توی همون سال اول از 0 تا 100 بسکتبال توی کمتر از یکسال طی کردم منظورم از 0 تا 100 یعنی یه نتایجی که خیلی ها میخواستن برسن

هم اینکه تیمت قهرمان بشه و هم خودت توی تیم قبول بشی و فیکس بازی کنی ، توی سال چهارم من از مدرسه تا سطح کشوری تیمم اول میشد و منم هردفعه توی مرحله بعد قبول میشدم و فیکس بازی میکردم و بهترین بازیکن توی کشور انتخاب شدم و بعدش هم که توی باشگاههای حرفه ایی و در اواخر اون دوران سوپر لیگ و ….

وقتی ریز شدم فهمیدم که استاد خب من اون موقع بچه بودم و از اونجا که انسان ذاتا نیاز داره به جلب توجه یعنی از ویژگی های انسانی مثل عصبانیت و خشم و شهوت خب منم این نیاز تو بچگی داشتم و دوست داشتم جلب توجه کنم ولی از طرف خانواده و فامیلها و آشناها اون تایید و تعریف در حد کاری که کرده بودم نمیکردن یعنی اصلا براشون اون کار من جایگاه والایی نداشت یا خیلی ارزشمند و مهم نبود انگار البته اینم الان میدونم که برای موفقیت نیاز به تایید و تشویق بقیه نیست و خیلی توی این حوزه پیشرفت کردم ولی اون موقع واقعا یخواستم و جالب تر اینکه استاد پیشرفتی که من اون موقع داشتم بقیه افراد خانواده و فامیل توی کسب و کارشون یا زندگیشون نداشتن.

حالا نکته ش اینجاست استاد

ارزش اون موفقیت من براشون خیلی پر رنگ نبود چرااااااااااااا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

چون باور کلیت جامعه حتی الان این بود که توی درس چقدر پیشرفت داشتی ….؟

توی درس چه نمراتی میگیری …..؟

الان کدوم مدرسه هستی ؟؟؟ تیزهوشان ؟؟ نمونه ؟؟ مدارس غیرانتفاهی فلان جا ؟؟؟؟

آیا انیشتین هستی…؟

آیا نابغه هستی….؟

میخوای دکتر بشی …؟

المپیاد چیکار کردی …؟

نتیجه کنکورت چی شد …؟

کدوم دانشگاهی …؟

توی دانشگاه در چه سطحی هستی …؟

معدلهات چجوریه …؟

یعنی استاد اینقدر اینا براشون مهمه که انگار بقیه شغلها و کارهای دیگه چرت هستن و فقط فقط فقط این نمره و مدرک دانشگاه و درس که زندگی رو تعریف میکنه

و همه چی زندگی هاشون به این درس و مدرک و نمره و چندتا عنوان دکتر و مهندس و پروفسور و استاد دانشگاه و جراح و …. رقم خورده

خودشون با اینا نشون میدن نه ویژگی های شخصیتیشون

و خب من توی اون زمان با اون طرز فکر و آگاهی میگفتم بابا این همه من موفقیت دارم چرا همه توجه شون روی درسمِ

و اینقدر این قوی بود که استاد آخر سر هم من خودم کاری کردم که از بسکتبال زده بشم

یعنی اینقدر این درس توی ذهن منم مهم شده بود و فکر میکردم بسکتبال چندان ارزشی نداره که با خودم کاری کردم که هیچوقت برنگردم به بسکتبال.

مثلا چیزی که من دیدم توی بعضی کشورها که وقتی کسی توی رشته ایی حالا هرچی میخواد باشه اینقدر پیشرفت میکنه میگن اون نابغه اون رشته ست ولی توی ایران همه چیز توی درس و دانشگان میبینن البته الان با تغییر نگاهم میبینم که بقیه چیزا ارزشمند هستن الگوهاش هم دیدم و تکرار کردم.

بعد از فایل شما خیلی ریز شدم و فهمیدم اون زمان من برای اینکه از بسکتبال متنفر بشم امدم این باور ساختم که توی ورزش صد هم معروف باشی ولی اگه مصدوم بشی ، میذارنت کنار و باید تا آخر عمر روی نیمکت ذخیره بشینی ( در صورتی که اصلا اینجوری نیست ) ولی توی مسیر علم هرجای بدنت جز مغرت آسیب ببینه بازم میتونی فکر کنی و کارهای علمیت انجام بدی مثل استیون هاوکینگ فیزیکدان روی ویلچر. و اینقدر من اینو تکرار کردم که باورم شد و جالبه استاد توی زمان سوم راهنمایی به اول دبیرستان اون زمان مسابقات کشوری من کاپیتان تیم بودم و 6 ماه بعدش که مسابقات سوپر لیگ بود من روی نیمکت ذخیره بودم و همون بچه هایی که 6 ماه قبل من کاپیتانشون بودم داشتن فیکس بازی میکردن … چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

چون من توی این 6 ماه اون باور و چیزای دیگه رو ساخته بودم و اینقدر خودم سرکوب کردم و چون خیلی تمرکزم روی بسکتبال بود از درس دور بودم و نمرات پایینی میگرفتم منظورم پایین یعنی من معدل سوم راهنماییم 17/99 بودیعنی 18 ولی انگار ضعیف بوده و همچنین نمرات امتحانهای سطحی قبل از شروع ترم اول دبیرستان مدرسه و همه اینها باعث شده بود من احساس به شدت کمبود عزت نفس بکنم چون فکر میکردم با نمرات که میشه فقط خودم اندازه بگیرم و بگم در چه سطحی هستم و در کل خیلی خیلی عزت نفس پایینی داشتم و وقتی که از بعد از مسابقات کشوری تا مسابقات سوپر لیگ که 6 ماه بود من رفتم سر تمرین مثل کسی بودم که هیچی بلد نبودم ، اضافه وزن پیدا کرده بودم ، جرئت و جسارتم از بین رفته بود ، دیگه خودم باور نداشتم چرااااا ؟؟؟؟؟ چون با اون باور و چیزای دیگه عزت نفسم به شدت پایین امده بود .

به قول دوستام میگفتن مهرداد اگه روزنه ایی توی دفاع پیدا میکرد خودش از اون روزنه عبور میداد و برش میزد و توپش گل میکرد ولی اصلا بعد از اون قضیه من جرئتش نداشتم و روی نیمکت ذخیره بودم و اینم خیلی خیلی خیلی اذیتم میکرد ، خیلی بهمم میریخیت و نمیتونستم تحمل کنم .

همه اینا باعث شد که من از بسکتبال بیام بیرون و گفتم فقط روی درس تمرکز کنم ولیکن که من اصلا از این درس خوندن و این نوع آموزش با محدودیت خوشم نمیومد و عشق به درس نداشتم ولی به خودم تلقین میکردم که دوست دارم و میخوام پروفسور بشم و …..

پایه درسی ام خیلی ضعیف بود و هم اینا باعث میشد من همش نمره پایین بیارم و خیلی اتفاقات دیگه که باعث شده بود خیلی عزت نفسم بیاد پایین ولی چون فکر میکردم فقط این مسیر که مردم و بقیه همدیگر رو اندازه میگیرن گفتم باید توی این مسیر باشم و بعدش نتیجه کنکور که در حد خودم بود و بعدش دانشگاه که درآخر هم انصراف دادم

همه اینارو گفتم تا اینو بگم کمالگرایی من از اینجا نشات میگیره که چون عقده جلب توجه از بچگی بوده ، چون موفقیت فقط توی درس میدیدم ، چون هیچ نتیجه خوبی توی درس نگرفته بودم با اینکه نوع نگاهم به زندگی تغییر دادم و باورهام کلی تغییر کرده و داره میکنه ولی این موضوع اینقدر ریشه ایی که وقتی وارد برنامه نویسی شدم و خودآموز یاد بگیرم گفتم میخوام به هوش مصنوعی برسم ، هوش مصنوعی هم خب لِولهای بالاست و نمیشه یک روزه رسید و هدفمم از هوش مصنوعی این بوده که میخواستم بازم خودم نشون بدم و بگم دیدید من تونستم ، دیدید منم نابغه هستم ….

با اینکه فکر میکردم برای من حرف مردم اصلا مهم نیست

وقی ریز شدم دیدم نه اتفاقا مهمه و همین عامل باعث شده کمالگرایی قدرت بگیره و نذاره من توی مسیر عملیم حرکت کنم که همش برمیگرده به عزت نفس که باید خیلی خیلی زیاد روی عزت نفسم کار کنم همیشه .

آره استاد این بود نتیجه قسمتی از این فایلتون روی من که تازه با ریز شدن و فکر کردن عمیق به این شناخت از خودم رسیدم و خیلی چیزاهای دیگه توی همین فایل هست که با تکرارش بهش میرسم

خدارو شکر میکنم که داره هرلحظه هدایتم میکنه و بهم مسیر درست نشون میده و باورهای محدود کننده ریشه ایی رو که قایم شدن به من نشون میده تا حلشون کنم و ظرفم بزرگتر بشهه و در مدارهای بالاتر قرار بگیرم و پیشرفت کنم.

واقعا ممنونم استاد که اینقدر حرفه ایی عمل میکنید و خالصانه و خالصانه

خیلی خیلی ممنونم ازتون

ممنونم از این آکاهی

خداجونم شکرت که در بهترین مسیر قرارم دادی با بهترین دستات و هرلحظه داری هدایتم میکنی

شکرررررررررررررررررررررررت

همیششششششه شااااد و سلاااامت و سعادتمند و ثروتمننند همراه با احساس خوب پایدار در آرامش خدا باشید.

سلام به فرح ناز عزیز

خیلی خیلی ممنونم از لطف و محبتتون

واقعا لذت میبرم که دوستانی اینقدر ارزشمند و آگاه و اصیل و با شخصیت همچون شما و بقیه بچه های سایت دارم

مرسی

همیششه شااااد و سلاااامت و سعادتمننند و ثروتمنننند همراه با احساس خوب پایدار در آرامش خدا باشید