مصاحبه با استاد | فرصت «لذت بردن از مسیر رشد» را از خودت نگیر

سلام استاد عزیز و بچه هاااای سایت 🤗

داشتم این فایل رو نگاه میکردم و همون اولِ فایل متوجهِ یه موضوعی شدم

در مورد بهتر و بهترین بودن

در مورد شناخته شدن و محبوب بودن

در مورد مرکز توجهِ دیگران شدن

در مورد موفقیتی که فراگیر بشه(دیگران مطلع بشن)

_یادم میاد توی نقاشی وطراحی چهره خیلی عالی عمل میکردم کلا علاقم قبلا همین بود

دوران دبیرستان یه مسابقه برگزار شد مسابقه ی استانی بود و من توی شهرستان زندگی میکنم

همیشه دوست داشتم بهترین باشم نه تنها بهترینِ خودم بلکه بهترینِ بقیه

هردوش باهم

موضوعِ طراحی خشونت بود که از طرف دولت این موضوع انتخاب شده بود

من تصمیم گرفتم توی این مسابقه شرکت کنم و طرحمو کااااملا الهامی و قلبی انتخاب کردم و لذت میبردم از هر دقیقه ای که طرح من بهتر و کامل تر میشد و درآخر اونروزی رسید که باید طرحارو تحویل میدادیم

با خیااااال اسوده طرحمو تحویل دادم و خواسته ی قلبیم این بود که بهترین بشم

اما فراموشش کردم منظورم اینه که رهاش کردم هم امید داشتم هم نداشتم اما نکته اینجاست که در طی تکمیل شدنش لذت برده بودم بی نهاااایت و ساعتها براش وقت گذاشته بودم

و بالاخره بعد ازینکه متوجه شدم نفر اول شهرستان و همچنین استانم شدم

تبدیل شدم به یه آدم محبوب،معروف،حرفه ای،خلاق و موفق!

اما فکر میکنید وقتی به اون چیزی که میخواستم رسیده بودم و وقتی جلوی بقیه با افتخار وایساده بودم به چی فکر میکردم و از اعماق وجودم چی برام اهمیت داشت؟؟؟

مقصد؟موفقیتِ صرف توی طراحی؟توی مسابقه؟ یا تحسین و تشویق بقییه؟جایزه ها؟

همش عالیه چون انسان ذاتا اینارو دوست داره

اما نکته ی مهمش اینه:

مسیری که پشت این همه رزق و برق وجود داشت تا منو به این هدف برسونه خیلی برام مهم تر از دستاوردم بود

اما!!منکه دلم محبوبیت میخواست،دلم تایید و تحسین بقیه رو میخواست و بهشون رسیدم پس چیشد؟؟؟(من دستاورد بزرگتری داشتم و اونم مسیرم بود!)

توجه بقیه رو من بود ولی من توجهم روی چی بود روی توجه بقیه؟؟نه اصلا در حالیکه تا چند روز قبل با تمام وجودم همونارو میخواستم!

بقول استاد وقتی کسی دستاورد و یا موفقیت آنچنانی نداره خیلی دیدش متفاوته با کسی که کلی موفقیت کسب کرده

دیدش،باورهاش،اون نوعِ اعتماد بنفس ویا عزت نفسش،خودباوریش،و از همه مهم تر دیدی که نسبت به زندگی کردن یا موفقیت داره خیلی متفاوته

من به خیلی از آرزوهای گذشته هام رسیدم اما وقتی این فایل منو مجبور کرد تا یه ذره به روند جهان بیشتر فکر کنم متوجه شدم تماما این دنیا یک مسیره بی انتهاست

مقصد وجود نداره حتی کسیکه به هزاران موفقیت رسیده به این فکر میکنه که خدااای من چه مسیر قشنگیو رفتم تا بهش رسیدم

دقیقا همون حرفایی که استاد توی فایلِ موفقیت؛مسیرِ رسیدن به خواسته هاست نه مقصدِ آن زده بودن

(ارزش موفقیت های یه انسان به نوعِ طریقه ی طی کردنِ مسیرِ موفقیته)

این دیدگاهِ خیلییییی مهم و خیلییییی ریز توی اولِ همین فایل نهفتست و همین یه موضوع باید بار ها و بار ها بهش توجه بشه تا درک و بعدش توی عمل پیاده بشه

همین دیدگاه باعث میشه منِ انسان در هر شرایطی خودم رو موفق بدونم و این دونستن من رو به احساسِ موفق بودن میرسونه و جهان من رو به سمت مسیرهای بهتر هدایت میکنه

مثال زیاده براش ولی واااقعا هر انسانی بعد از یک پیروزی به مسیر قبل نگاه میکنه و میگه من از پسش براومدم!

خیلی نکته ی جالبی برای من بود و بهم گفته شد که بنویسمش:)

دوستتون دارم❤