مصاحبه با استاد | فرصت «لذت بردن از مسیر رشد» را از خودت نگیر

به نام خدای همواره قریب، همواره مجیب (ولی ب وقتش ک من از لحاظ فرکانسی آماده اش بودم)

سلام ب استاد عزیزم، خانم شایسته جانم و دوستان گلِ گلاب

آقاااااا جدی میفرمایید!؟ یا لَل عجب، بچه ها ما دیگه خیلی وصلیم فک کنم جونمی جون، ینی چی این همزمانی خدا بابا دمت گرم، این فرکانس این عدل جهانت، ینی این فایل برای خودِ خود من بود، برای شرایط من انقده سازگار بود ک نگم براتون، ینی جلو جلو پیش پیش من دارم درسامو می گیرم، دیگه چی از این بهتر!؟ مگه اصن ضرری درکار خواهد بود؟ همش سوده و سوده و سود، تمام شد و رفت.

از خالص بودن این آگاهی ها جونم براتون بگه امروز ناعمه ک یه جا بند نمیشه، تو پیاده روی، یه آقای مسنی دیدم، گفتم اَی عمو من تو رو بگیرم تخلیه اطلاعاتیت کنم، ایشون خیلی انسان فرهیخته ای هستن و از طرز راه رفتن شون، صحبت با جوون ها، با همه خوبن، همه احترام و عزت می گیرن تو پارک از پیر و جوون، ینی یه فرکانس بسیار خوب و عالی، هی تو ذهنم بود قبلا ک برم از تجربیات شون بپرسم ولی امروز دیدم نشسته بودن کنار یه پسر ک آهنگ دپ گذاشته بود و سیگار پشت سیگار، ینی اون آقا پسر با چنان احترامی ب حرفاشون گوش میداد ک من گفتم عمرا اگه انقد ب پدربزرگ یا پدر خودش احترام بزاره.

وقتی تمام شد صحبت شون رفتم پیش شون درحال پیاده روی، گفتم عمو میشه لطفا از تجربیات زندگی تون ب من بگید اگر نصیحتی پندی چیزی هست من دوست دارم بشنوم، خلاصه آقا ایشون بسیار محترم بسیار فهمیده، اهل مطالعه تاریخ، خانواده باسواد و فرهیخته، اهل فلسفه و شعر، و از همه اینها بهتر از هرچیز اصلش رو قبول داشتن و اصلا دنبال فرعیات نبودن، و وسطاش از من سوال میپرسیدن و من جواب میدادم گفتن تو ک همه چیو بلدی، کار میکنی رو خودت؟ گفتم بله، اسم استادم پرسیدن و گفتن در چه حوزه هایی تدریس میکنن.

خلاصه آقا هرچی ایشون تو این دوساعت فرمودن از اشعار و فلسفه و تاریخ و تجربه، همش خلاصه آگاهی های این سایت بود، از غمگین نبودن، توقع از هیچ کس نداشته باش، ترس و غم ب هیچ وجه خوب نیست، اینکه نجابت آدما رو از چشم هاشون میشه شناخت، اینکه این جهان یه خالق یه آفریننده داره، وووو همه و همه تا جایی ک گفتم عمو من مغزم درد گرفت :)))

خلاصه اینو بگم بهتون ک گشتم نبود نگرد نیست بهتر از اینجا بخدا، ینی چقدر سپاسگزار باشیم ما، استادِ تشخیص اصل از فرع دوستت تون دارم، چه لیاقتی داشتم من، اگه کسی جلوی من بگه ایشون حرفاشون الکیه و بهتون تهمت بزنه من قلبم درد میگیره واقعا( چون چند وقت پیش شنیدم توی پادکست ک خواهرم گوش میداد و سکوت کردم و ناناحت شدم:) ، مثل همون مثالی ک ب پیامبر میزدن ک میگفتن آیا بشری مثل خودما قراره بهمون بگه راه درست چیه؟ قراره مارو از راه و روش ابا اجدادمون جدا کنه؟ چه برتری داری؟ آیا بالهایی داری ک باهاش بری آسمون؟ آیا از اسرار غیب میفهمی؟ اوکی بگذریم

ب نظرم اگر من خودم دنبال اصل باشم تو کل زندگیم، ینی دنبال فرعیات نرم، ینی اهل فضای مجازی نباشم، اهل معاشرت های الکی نباشم، حرفهای بیهوده نزنم، تو لیاقتت اینه ک ب اصل هدایت بشی، وقتی دنبال فرع و چرت و پرت نری لیاقتت اینه ک اینجا باشی، آره این سایت خیلی لیاقت میخواد، بودن تو این سایت خیلیییییی لیاقت میخواد. استمرار تو سایت و گوش دادن هر روزه شخصتت و مدارت اینو میخواد ک تو لایق بهترین ها باشی.

چند شب پیش یهو حالم بد شد، چرا قبلش پدرم گفت ینی چی هیچ مهمونی نمیای، یه ذره احساس نداری تو، انقد همه دوست دارن التماس تو میکنن پاشو بیا بریم، ولی نه پدر جان نمیام حوصله ندارم، حالا کل خانواده من رفتن کرج، اونجام دختر پسرخاله ها هم سن یه جو بازی و خنده و شادی اینا، ولی من نرفتم، خب نجوا اومد ببینم این همه لذت و از خودت دریغ کردی این 3 سال چی عایدت شده؟ ب کجا رسیدی؟ کو اون حساب بانکی پُرت؟ این همه خودتو از بقیه جدا کردی چسبیدی ب تنهاییت کجاست نتایجت؟ الان همه شون دور هم جمع ان، میگن میخندن، تو کجایی؟ تو داری چه کار مفیدی میکنی؟

بعد شبش قرآن خوندم یه آیه ای بود با مضمون، من تو را برای خودم آفریدم، من تو رو هدایت کردم ب این راه راست چون لیاقتشو داشتی، میخوای ب باطل و بازی مشغول باشی؟ من در تو چیزی دیدم، انسانها فراموش کردن ذات شون رو، فراموش کردن من چرا ب فرشته هام گفتم به آدم سجده کنید، من تو را هدایت کردم، برگزیدم و ب تو تقوا رو آموختم.

بعد نتایج زندگیم رو مقایسه کردم با همون اطرافیان، دیدم انقده روان و نرم عه زندگی من ک من اصلا یادم رفته نگرانی و غصه و احساس مودی بودن و دپ بودن چیه، انقده روحیه شاد سرحال، انقده زندگیم پر از لذت و نعمته، گفتم خدایا من تنهاییم با تو رو ب صد تای اون جمع های بیهوده نمیدم. چی میخواد ب من اضافه بشه اونجا؟ هیچی، فقط همین باورهای خوبی ک با استمرار رو خودم بدست اوردم رو خرابش میکنن.

وبعدم یه سفر بدور آمریکا گذاشتم و شب خوش، حین دیدن سریال گفتم ببین من اینو میخوام، من لیاقتم اینه، و ثابتشم میکنم، من لیاقتم معاشرت با انسانهای فوق العاده است، دوستان فوق العاده و هدفمند، آدمایی ک ازشون انگیزه بگیرم چیز یاد بگیرم، من لیاقتم رابطه با پارتنری فوق العاده است، پس ب جهان ثابت کن و شخصیتت رو بهبود بده.

بعدم جوری شده ک اصن لذت میبرم از کار کردن رو خودم، ینی زجر نیست برام واقعا، میگم آج جون فایل جدید اومده حتما قراره یه چیز جدید یاد بگیرم، حتما قراره باز چرخهای زندگیم روغن کاری بشه، مسیرم راحتر بشه، بچه ها هیچ وقت فکر نکنیم ما همه چیو بلدیم، امروزم این آقای 70ساله ب من گفتن من همیشه میگم من بازم میخوام یاد بگیرم، من هیچ وقت نمیگم من دیگه همه چیو بلدم، وقتی بگی بلدم دیگه رشد نمیکنی دیگه بهبود نمیدی خودتو و متوقف میشی و ایستایی ینی نابودی ینی سقوط.

انقدم شیرین شده این فایلا ک دیدید میره میچسبه ب مغز استخونت هههه، میگی عاااا بابا این خیلی خوووب بود، حس و حالش رو دیدین جوری شده ک من دیگه نگرانی ای ندارم، میگم حتما هدایت میشم حتما جواب سوال مو میگیرم، حتی جلو جلو بهم جواب میده این سایت، نگرانی بابت اینکه اگه تو اون شرایط قرار گرفتم چه رفتاری کنم، چه فایلی گوش بدم، هیچی هیچی، ما فقط وصل باشیم ب خدا، دیگه همه راه حلها بهمون گفته میشه.

حالا بریم سراغ فایل، استاد آخیییییش، مرسی ک این بار گران رو از دوشم برداشین، تو انسانی باباااا.

این کمالگرایی نمیزاره نفس بکشی، نمیزاره لذت ببری، ناعمه شل کن جون من، خودم ب خودم سخت می گیرم، خودم زندگی رو سخت و تلخ میکنم برا خودم،میدونم این ذهنم انقده منو میبره سمت مقایسه و بدو دیر شد عقب موندی پس کو نتیجه ات پس کو اختراع ات پس کواون بمبی ک میخواستی بترکونی و… و نمیزاره از روزای زندگیم لذت ببرم.

حالا هر روز میخوای ابراهیمی رفتار کنی؟ چی میگی بچه جون؟ هی میگم عمل عمل کو اون عملم؟ کو بت شکنی امروزم؟ کو قربانی امروزم؟ بابا یواش بچه جون بیا پایین، آروم بگیر، همینکه تو مسیر درستی داری رو خودت کار میکنی خودتو رشد میدی خوبه کافیه ب وقتش ایمانم نشون میدی، انتظار قربانی بچه داری؟ نترس.

خب هدفت کو چی شد چرا نرسیدی چرا خدا جواب نمیده، ب قول استاد تو دوره راهنما 1، بگو بابا بگو من ک نمی میرم اگر ب این خواسته ام نرسم حالا این زمینارم نداشتم چی میشد؟ این ملکا رم نداشتم چی میشد؟

حالا کمال گرایی جلب توجه من دیگه نوبرشه، ناعمه خوبه حالا خیلی خوش تیپ نکن چیه میخوای زیبا دیده بشی؟ میخوای بقیه ازت تعریف کنن؟ ک چی بشه؟ تو نیاز ب زیبا دیده شدن داری.

برای مثال 2 روز پیش من بالم لب بی رنگم رو گم کردم، میخواستم برم بیرون خواهرم گفت برا منو بزن، حالا مقاومت شدید گشتم گشتم نبود، چرا مقاومت داشتم چون یه ذره رنگ قرمز میگرفت، گفتم وای قرمز شد لبم، آبجیم گفت چییی؟ کو رنگش اصن؟؟ اصن معلوم نیس(هعی)

بابا ما آدمیم، ما نیاز داریم ب توجه، این طبیعی عههههه ناعمه، این جزو ویژگی های انسانیه، دیگه شما از اون ور پل افتادی عزیزم.

در مورد بقیه خیلی ب خودم گوشزد میکنم ک آقا بزار شوآف کنه، بزا خب 100 تومن پول آیفون داده دوست داره دیده بشه اشکال نداره بزا پر بشه( چرا خودت نمیخوای از زیبا دیده شدنو تیپ زدن پر بشی!؟) بزار با ماشینش گااااااززززز بده تو خیابون اشکال نداره ذوق داره، عاشق سرعته، بزار آرایش کنه اون اونجوری دوست داره، بزار اصن خودشو بترکونه از عمل زیبایی اون اونجوری دوست داره، بزار تیپای عجیب بزنه اون سلیقه شه، اقتضای سن شه، بزا دیده بشه بزار شوآف کنه بزار خودشو برا شوهرش عزیز کنه لوس کنه چی میشه این نیازهارو آدما دارن خب. پس لطفا ب خودتم آسون بگیر خانم کمال گرا.

در مورد حوزه مورد علاقه ام، جونم براتون بگه من هدایت شدم اونقدم خودمو کششششتم هی عجله هی حرص، اون ایده خودش ب راحتی با پای خودش اومد در زمان مناسبش، مصاحبه آنلاین اولیه رو پذیرفته شدم و قراره دومش رو گروهی بصورت حضوری ب امید خدا بروم، دوستش میدارم، تو این حوزه هم تکامل رو ب خودم یادآوری کردم، ب عنوان کارآموز میرم، حوزه دیجیتال مارکتینگ، میرم یاد میگیرم، و اگرم نشد من اونجا باید یه درسی بگیرم، مسیرم واضح تر بشه، اگرم کارآموز شدم کلی از علایقم رو میشناسم، تو حوزه مورد علاقم یاد میگیرم آموزش می بینم از افراد باتجربه درس یاد میگیرم، مسئله حل میکنم، میرم تو دل چالش ها، ایده میدم خلاقیت بخرج میدم واووو. میگم براتون از موفقیت هام ؛)

میرم وارد حوزه جدید میشم، از فضاش لذت میبرم، از تک تک رشد ها و قدم های کوچیکم لذت میبرم، هر روز یه قدم ‌کوچولو یه بهبود یه یادگیری، آرام آرام تکاملی میرم جلو، ب خودم سخت نگیرم، نخوام زود همه چیو یاد بگیرم، ب خودم فرصت بدم با اون حوزه جدید خو بگیرم عجله نکنم سخت نگیرم. تکاملم رو طی کنم، فقط لذت ببرم از مسیر رشدم.

بزارید اتفاق می افته، بزارید یاد می گیرید، بزارید پیش میرید، بزارید همش درست میشه فقط لذت ببرید، نخواه یه شبه ب همه چی برسی، ب مغزت فشار نیار، زجر نده خودتو، اذیت نکن یه چیز جدیده برات، تا دیدی احساست بد شد استراحت بده ب خودت بدون داری سختش میکنی، نخواه زود همه چیو یاد بگیری، زود پیشرفت کنی، زود تمومش کنی برم مرحله بعد.

نه آقا لذت ببرم، خوداین اطلاعاتی ک دارم می گیرم کافیه برا مغزم، مغز من بخاطر موقعیت جدید یه سری مقاومت ها داره بزار نرم بشه، بزار یواش یواش راه بیوفته، بعد در ادامه با سرعت بالاتر خودش مطالب رو مثل اسفنج جذب میکنه و پیش میریم.

مثل اون مثال یادگیری زبان تو دوره عزت نفس ک استاد گفتن باید اون اتصاله بین مغزت و اون کاری ک داری انجام میدی برقرار شه، هرچیزی یه روند داره، من فهمیدم یادگیری زبان یه روند داره، نمیشه یه شبه همه اون اطلاعات بره سرجای درستش، اولش تو هی اطلاعات میگیری میگیری ممکنه هیچ نتیجه ای هم نده و ناامید بشی ای بابا چرا برا من جواب نمیده، میده نگران نباش ادامه بده اون اتصاله باید ایجاد بشه.

خداوند یار و نگهدار همه ما باشد دوست تون دارم.