مصاحبه با استاد | فرصت «لذت بردن از مسیر رشد» را از خودت نگیر - صفحه 5

استاد عزیزم سلام ، دیشب که فایل را گوش کردم خیلی حرفها به زبانم جاری شد که بنویسم ، از اینکه به بسیاری از سوالات پاسخ ندادید دلگیر شدم ، از اینکه سوالات خودم بدون جواب ماندند کمی خشمگین شدم ، از اینکه دیگه جمعه و سه شنبه برایم جذابیت این مدت را ندارند ناراحت شدم ، اما اما اما از آنجا که شاگردان تو در مداری هستند که احساسات منفی در اونها جایگاه مشخص و محکمی ندارند ، من هم خیلی زود از زوایای دیگری به این قضایا نگاه کردم و حتی دست به قلم هم نشدم ، آنچنان حالم خوب شد که مسیر جدیدی در وجودم خلق شد و جهان ، نورش را از لابلای درختان دیگری بر قلب من تاباند و جاده ای که در آن ایستاده بودم آفتابی شد و گرمای خدا تمام وجودم را فرا گرفت ، زمین مانند مادری مهربان زانوان من را در بر گرفت و من زانو زدم و شروع به سپاسگزاری کردم و بخاطر 22تا فایل مصاحبه با استاد عباس منش که یک دنیا حرف انگیزه بخش و درس جدید از آنها آموختم ، خدا را سپاس گفتم و برای استادم طلب خیر و خوبی از جهان بی انتها کردم و بعد خودم را دیدم که صاحب قدرت و شعور هستم و با تمام عزت نفس و اعتمادی که در این یکسال کسب کرده ام ، موظف به درک و اجرای آموزش ها هستم ، هنر این است و رسالت این است که فقط شنونده نباشم ، من باید مجری بشوم ، مجری شبکه های زندگیم ، خالق شرایط خودم ، مجری آنچه که استاد میگوید . من ، این من هستم که خالق شرایط زندگی خودم هستم ، پس بلند شدم ، دیگر انتظار برای جمعه ها و سه شنبه ها نمیکشم و در عوض آنچه که در این جمعه ها و سه شنبه ها یاد گرفتم را اجرا میکنم ، باید به سمت خدای استاد هدایت شوم ، چیزی که هدف استاد است . جمع شدن دور استاد و وابستگی به روزهای هفته را دوست ندارم ، استاد خودم شدن را دوست دارم ، خالق شرایط خود بودن را دوست دارم ، متکی به نفس بودن را دوست دارم ، و از استاد عزیزم بخاطر یک عامل منحصر به فرد که فقط در وجود خودش هست و بس ، سپاسگزارم و اون اینکه همیشه وقتی شرایط به سمت عادی شدن پیش میرود یهو ، در جایی که انتظارش نیست ، همه چیز را بهم میریزد و از نقطه دیگری ، ایده دیگری را شروع میکند ، «فلک را سخت می شکافد و طرحی نو در می اندازد» ، دیشب فهمیدم که داشتم در جذابیت این سریال غرق میشدم و با تصمیمات استاد به خودم آمدم ، شاید کسی درکم نکند اما خودم میدانم که چقدر ذهنم باز و فکرم بزرگ تر شد و در ضمن به خودم گفتم اندیشه با خودت روراست باش ، تو یا جواب آنچه که پرسیدی را میدانی و فقط میخواهی دوباره از زبان استاد جوابشان را بشنوی و انگیزه بگیری و یا اینکه به اندازه کافی به محصولات و حرفهای استاد گوش نکردی ، پس تصمیم گرفتم با تمام توان و قدرتی که دارم وابستگی را رها کنم و فقط به یک طناب وصل شوم و آن ریسمان الهی ست ، عزت نفس خود را پیدا کنیم تا عاری از شرک شویم و بعد قطعا هدایت خواهیم شد ، استاد عزیزم دوستت دارم ، با هزاران دلیل دوستت دارم