مصاحبه با استاد | منظور از"سیستمی بودن رفتار خداوند"، چیست؟

سلام رویای عزیزم.

مرسی که این کامنت رو نوشتی.

خودم رو به یاد آوردم با کامنتت.

تا ماه های اول بعد از بچه دار شدنم و روبه رویی با چالش هاش که برام تازگی داشت و سختم میشد، این انتظار تو دلم پررنگ شد که بقیه بهم کمک کنن، توجه کنن.

اینکه چرا فلانی کمکم نمیکنه؟

چرا اون یکی نمیاد بهم سر بزنه و تو بچه داری کمکم کنه؟

چرا این یکی انگار نه انگار که ما بچه دار شدیم و نیاز به کمک دارم؟

تا مدتها این افکار رو داشتم و بعدش درصدد بهبود خودم براومدم و تلاش کردم برای استقلال.

بهتر شدم، ولی خودمو میشناسم من گاهی وابسته هستم و نیازمند کمک بقیه بهم میشم.

تلاشمو میکنم که میزانِ وابستگی هامو کمتر کنم و بیشتر تلاش کنم برای استقلال خودم و زندگیم.

تو پاراگراف اخر کامنتت هم باز خودمو دیدم.

منم وقتی فلانی توجه میکرد به حافظ جانم، از دلم رد میشد این یکی که از نزدیکان هست چرا توجه نمیکنه؟

البته خودمم میدونستم فرکانسم مسموم شده که اینو میگم.

وگرنه میدونستم فرد نزدیک بهم، به مدل خودش داره توجه نشون میده به من یا حافظ.

فقط انگار من قضاوتش میکردم و میخواستم مدلی که من میخوام محبت کنه تا راضی شم ازش.

الحمدالله که بهتر شدم و تو اون تله موندگار نشدم.

یه ایراد دیگه هم به خودم وارده اون ایام.

اینکه تحت تاثیر افکار و کلام یه نفر قرار گرفتم و وارد تله قضاوت و کدورت شدم.

میفهمیدم حالم بده و من اینطوری نیستم ولی بلد نبودم بیام بیرون از اون شرایط و کُلی اذیت شدم.

اما الحمدالله بعد از یه مدت تلاش کردم و تا حدود زیادی از اون تله ها بیرون اومدم.

من انسانم و گاهی اشتباه دارم.

گاهی از مسیر خارج میشم و آسیب هاشم میبینم.

اما خدارو شکر دوباره برمیگردم.

رویا جان، تحسینت میکنم که تو کامنت هات خودتو تحلیل میکنی و برای رشد و بهبود شخصیتت تلاش میکنی.

خدا حافظ خودت و نی نی جون تو دلت و دوقلوهای نازنینت و خانواده محترمت باشه همیشه.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت