مصاحبه با استاد | منظور از"سیستمی بودن رفتار خداوند"، چیست؟ - صفحه 28 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدایی که همین نزدیکیس

سلام

خیلی فایل عالی بود پراز محتوای اموزنده

قبلن این حرف استادوباور نمیکردم که میگفت هرچقد بیشتر روی خودتون کار کنید مدارتون میره بالاتر و اگه از فایلی اگاهیتون مثلا 50 باشه سال دیگه همونو گوش کنید میشه 100 و سال دیگه بیشتر و همین جوری بیشتر

ولی الان درکش میکنم من این فایلو یا سیستمی بودن خدارو قبلنم هم گوش کرده بودم ولی این بار کیفیت بالایی داشت واسم

این باور کفر و شرک ک بین خودشونو و خدا واسطه میزارن هنوزم هست و مادر من یکی از اون ادماس

مثلا میخاد دعا کنه میگه خدایا تورو قَسَمت میدم به حضرت عباس بعدش ادامه ی دعا…

یا مثلاً ولادت امامی باشه به دیگران میگه تو این شب عزیز برامون دعا کنید

کلا خیلی این باوره شرک الودو داره ک خودش نمیتونه چیزی بخاد چون ارزشمند نیس ولی اماما ارزشمندن میتونن واسطه شن براش تا خاستشو بگیره

این باور هنوزم بین خیلیا هست و خودشونو از همه چی دور میکنن

خداروشکر که من این شرکو ندارم

یا خیلیارو دیدم که میگن هرچی خدا بخاد همون میشه یا خدا براش ساخته (باور به این ک خدا احساساتیه و یا باور به این که تقدیر یا سرنوشت هرکسی از قبل نوشته شده)

کلا اکثر مردم ایران خصوصن افراد مذهبی بنده ی هر امام و پیغمبری خودشونو میدونم الا خدا

من یادمع زمان مدرسه یا همین النم وقتی قشم بخوری به خدا طرف میگه نه این دروغ میگه

ولی بگو به حضرت عباس یا بگی به امام حسین طرف میگه نه این راست میگه

خداشون کسیه که بنده ی خدا بوده

همیشه دوس داشتم بگم بابا این کسی که شما جونو همه چیتونو میدن براش بنده ی خوب خدا بوده این ادم فرقش با شما اینه که وجود خدا تو زندگیش پر رنگ بوده خدارو باور داشته بندگیشو میکرده

و کلا کج فهمیدن همه چیو

مثلا یه سری مراسمای مولودی یا از این قبیل هست ک که ولادت یا شهادت های اماما برگزار میکنن توی ولادتا می‌رقصند و اینا و توی شهادتا گریه میکنن

و باورشونم اینه با این کار خیرو برکت به زندگیشون میاد و به قول خودشون نظر کرده میشن

هیچ وقت از یچگی از نوحه و مداحی و روضه و گریه کردن برای شهادت و اینا خوشم نمیومد با این ک هیچی از قانون نمی‌دونستم ولی هیچ وقت این کارو نکردم حتی توی محرما علاقه ای به هیعت رفتنو خودمو زدنو گریه کردنو و خود زنیو این چیزا نداشتم.ولی بعضی وقتا از جاهایی که یهو گوشم میخوره یه چیزایی می‌شنوم که مغزم صوت میکشه

مثلا میگه مادرم فدای مادر ابلفض

یا ابلفض من سگتم من گدای در خونتم من نوکرتم

انقد خودشونو خار و‌خفیف میکنن که نگم که البته همچین ادمایی باید خار و خفیف باشن به قول شما هرکسی که بنده ی خدا نیس

و جالبیش اینه که به این چیزام افتخار میکنن تازه

(انسان های بت پرست تو هردوره ای بودن و هستن فقط بتشون عوض میشه)

و زندگی این ادمارو میبینی چیزی جز حال بدو فقرو گرفتاری و قرضو وامو بدبختی و مدار فقر نیس

الان میفهمم چقد ناخوداگاهم درست رفتار میکرد

همون ادمایی که گریه می‌کردنو خودشونو میکشتن برای یه پرس غذای نذری حاضر بودن هرکاری بکنن

برای یه لیوان شیر جوش و تیتاپ صلواتی هر کاری بگی میکردن

یا ادمایی که روزیای مثل عاشورا اینا نذری میدن که حاجت روا بشن که مثلا بنده ی خوب خدا مثل امام حسین واسطه اینا با خدا بشه که اینا به خاستشون برسن

یه ضرب المثل ایرانی هست که میگه هرچه کنی به خود کنی

خیلی درسته

بارها برا خودم پیش اومده به شوخی یا جدی

که کسیو اذیت کردم یا کسی منو به ناحق اذیت کرده همون لحظه یه چیزیش شده یا خودم یه چیزیم شده

مثلا مثالی که الان به ذهنم رسید

یه روز برادر کوچیکم رو مبل داشت گوشی بازی میکرد یکمی به شوخی اذیتش کردم و عصبی شد موقعی که میخاستم به شوخی از دستش فرار کنم پام خورد به پایه ی مبل تا یکی دو روز راه رفتنگی میلنگیدم

یا برای خودمم پیش اومده سرکار موقع کار داشتم کارمو میکردم یکی از همکارام هی میخاس کرم بریزه اذیت کنه به شوخی که نزاره من کارمو بکنم

که همون لحظه دستش تو ی شکل خاصی انگار پیچ خورد یا رگ به رگ شد و خودشم گفت دقیقا هروقت کسیو به ناحق اذیت کردم این بلا سرم اومد(این اعتراف ناخودآگاهش بود)

این جهان دقیقا مثل ایننه میمونه