مصاحبه با استاد | چگونه در دوراهی های زندگی، راه درست را انتخاب کنیم؟

سلام به استاد عزیزم.

سلام به استاد مریم جانم.

سلام به رفقای باحال بهشتیم.

چقدر استاد این روزا حال و هوام خوبه.

امروز اولین روزیه که پسر 5 سالم تو خونه تنهاست.

قبلا میرفتم سرکار یا پدرش پیشش بود،یا داداشش.

اگر،هم هیچکس نبود میبردمش،پیش مادرم.

یا نهایت چند روزی هم با خودم میبردمش دفتر.

اما امروز یک روز بزرگه برای بزرگ تر شدنمون.

همسرم که بندر عباسه.

پسر بزرگترم هم مدرسه شیفت صبحه.

خودم هم دفترم.

مادرم هم که برای زایمان خواهرم رفته بیمارستان.

خلاصه دو راه داشتم :یا اینکه با خودم ببرمش دفتر.(فاصله دفتر تا خونمون هم دوره و با ماشین شخصی 40 دقیقه راهه.

منم که فعلا ماشین شخصی ندارم و با مترو میرم.با مترو 1 ساعته میرسم.و این واقعا برای پسرم خسته کنندست. )

یا اینکه به خدا توکل کنم و بگذارمش خونه.

قبلا که کسی نبود خونه و میخواستم ببرمش خونه مادرم،پسرم میگفت مامان من میمونم خونه‌.

خونه خودمون راحت ترم.

ولی من با اجبار میبردمش پیش مادرم.

اما امروز شرایط جوری شد که پسرم امروز،برای اولین بار تو خونه تنهاست.

(الله خیرُحافظاً و هوَ ارحم الراحمین).

(و من یَتَوَکّل عَلی الله فَهُوَ حَسبُه)

الان که دارم کامنت مینویسم دقیقا 2 ساعت هست که تنهاست.

البته براش کلی هم خوراکی گذاشتم‌.

داداشش هم رمز گوشیش رو گذاشته 1 تا 6 تا دادشش بتونه اگر خواست از گوشیش استفاده کنه یا به من زنگ بزنه.

خدایا شکرت بابت این همه عشق بین این دوتا برادر.

خدایا چه اتفاقی افتاده که پسر 11 ساله ام اینقدرررر با من با محبت صحبت میکنه و با الفاظ زیبا منو صدا میزنه؟

کلللی ظرف میشوره،و خونه رو مرتب و جارو میکنه؟

به خدا که تا قبل شروع دوره مقدس 12 قدم اینجوری نبود!

چی شد که همسرم برای انجام کار مورد علاقه اش رفت بندرعباس؟

درصورتیکه قبلش به مدت طولانی بیکار بود.

چی شد که تونستیم محافظ بچه ها رو فقط خدا بدونیم و لا غیر.والان من و همسرم هر دو سرکار هستیم و پسر 5 ساله ام تنها توی خونه؟!؟!

در صورتیکه قبلا همسرم با ناراحتی میگفت من مجبورم بنشینم خونه مواظب بچه ها.و حتی یک ساعتم پسر کوچکم تنها نبود.

خدایا چی شد که چند روز پیش همسرم بدون اینکه بپرسه پول داری یا نه خودش برام پول واریز کنه برای هزینه خونه؟

قشنننگ احساس میکنم چرخ زندگیم داره روون تر میشه.

به لطف خدا و استادم و 12 قدمِ استادم.

استاد میگن،چون این اتفاقا یواش یواش و خیلی نررررم و به صورت طبیعی تو زندگیتون میفته،شما متوجه نمیشید.

فکر میکنید از اولش همینطوری بوده.

یادتون میره قبلش چه اوضاعییییی داشتید.

و به خاطر همینه که باز هم از وضعیت موجود ناراضی هستید و بعضا غر میزنید و گله و شکایت میکنید.

به خاطر همینه که خیلی خوبه بیایم تغییرات زندگیمون رو مکتوب کنیم و بفهمیم از کجا به کجا رسیدیم.

خلاصه راست میگید استاد،حرفاتون رو در زمانهای مختلف به قدر فرکانس خودمون در همون زمان متوجه میشیم‌ نه بیشتر.

مثلا اینکه میگید از لحظه حال لذت ببرید اینکه میگید زندگی یک مسیره نه یک مقصد،میگید شادی و حال خوبتون رو موکول نکنید به رسیدن به یک چیز یا موقیت خاص.

میگید بچه ها به خدا به خدا من همون موقع که بندر عباس بودم همینقدر خوشحال بودم که الان‌ که امریکام.

استاد اینا رو من تازه دارم یه ذرشو درک میکنم.

دارم اگاهانه سعی میکنم از خونه اجاره ای کوچکم لذدددت ببرم.

به خودم میگم سعیده اگر الان از اینجایی که هستی لذت نبری،به خدا اگر خونه خودت هم بود،ویلایی و متراژ بالا هم بود باز هم لذت نمیبردی‌.

اگر الان از با مترو رفتن سرکار لذت نبری و خدا رو شاکر نباشی و کنترل ذهن نکنی،

ماشین شخصی هم که داشته باشی،باز هم همینی که هستی،هستی!

اگر تمرین نکنی که با همین مقدار پولی که توی حسابته شاد باشی و خدا رو شاکر اگر هم میلیاردی پول داشته باشی باز هم همون شخصیت قبلی هستی.

اخه خونه عوض میشه،صاحب خونه و ماشین میشی اما تو و شخصیت و ذهن تو که عوض نمیشه.

تو باید بتونی در هر شرایطی ذهنت رو کنترل کنی و شخصیتت رو بهبود بدی.

خلاصه استاد اینا حرفایی بود که تو ذهنم میچرخید و الان که خداروشکر مکتوب کردم،ذهنم اروم اروم شد.

ازتون سپاسگزارم.