درباره قانون آفرینش | دلیل اصلی نتایج

سرفصل های این قسمت:

  • هر علمی که توانسته پیشرفت کنه، به واسطه آدمی بوده که توانایی اش در آن مورد را باور کرده و برایش قدم برداشته است؛
  • جادوی پرسیدن سوالات قدرتمند کننده؛
  • باورهای قدرتمند کننده، ایمان و اطمینان فرد به “امکان پذیر بودن” را در وجود او پرورش می دهد؛
  • تشخیص اصل از فرع درباره “دلیل اصلی نتایج”؛
  • فردی که به “امکان پذیری” باور دارد، به “چگونگی”، هدایت می شود؛

اطلاعات کامل درباره محتوای آموزشی دوره قانون آفرینش و نحوه خرید

 

توجه

این فایل تا مدت محدودی به صورت رایگان قابل استفاده است. در صورت نیاز آن را دانلود کرده و روی سیستم خود ذخیره نمایید.

98 نظر
توجه

اگر می‌‌خواهی تجربیات خود را درباره موضوعات این فایل بنویسی، لازم است عضو سایت شوی و اگر عضو هستی، می‌توانی با ایمیل و رمز عبورت از اینجا وارد سایت شوی.

بازکردن همه‌ی پاسخ‌هانمایش:    به ترتیب تاریخ   |   به ترتیب امتیاز
    تعداد کل دیدگاه‌های «سید محمدامین حسینی» در این صفحه: 1
  1. -
    سید محمدامین حسینی گفته:
    مدت عضویت: 2754 روز

    به نام الله یکتا

    سلام

    مثال در این زمینه که علم به واسطه فردی رشد کرده که باور داشته میشود فراوونه، بینهایت مثال میشه زد، نه تنها علم متعارف که همه به اسم علم میشناسنش، بلکه علومی که قبلا نبوده ولی حالا به شکل علم دراومده،

    چرا اصلا چیزی به نام یوتیوب ساخته شد؟ یه نفری باور کرد که میشه یه همچین رسانه ای راه انداخت، باور داشت که راه حل داره و دنبال راهش گشت و به جوابش هدایت شد، الان یوتیوب جاییه که به قول ایلان ماسک بچه هاش اونجا تربیت شدند و آماده است تا اونهارو به مریخ بفرسته،

    بزرگترین شرکت پست جهان(ups) سال 1907 توسط دو تا نوجوان که تازه 100 دلار هم از دوستشون قرض گرفته بودند تشکیل شد، الان درآمدش چیزی حدود 60 میلیارد دلاره، چرا اصلا اون دوتا باید به یه چنین چیزی فکر کنن؟ چرا باید اصلا براش قدم بردارن؟ غیر از اینه که باور داشتند که میشود؟

    چرا رونالدو از فقر رسید به جاییکه میگه اونایی که از من متنفرن سالهای بعدی هم منو توی جشن توپ طلا میبینن؟ چرا اون موقعی که معلمش بهش میگفت فوتبال برات نون و آب نمیشه اون گوش نکرد و الان کریستیانو رونالدوی افسانه اییه؟ خب باور داشت که میشود، باور داشت که اگر برای مالدینی ها و بکهام ها و رونالدینیو ها شده برای اون هم میشه،

    جیمز الان دیگه مشهور ترین بسکتبالیست دنیاست البته تو بهترینش از لحاظ نمره ای مطمئن نیستم، ولی خب مگه هزاران نفر مثل اون کفش و لباس نداشتند؟ مگه هزاران نفر زمین بسکتبال و مربی نداشتند؟ پس چرا اونا جیمز نشدن؟

    چرا راه دور بریم؟ چرا همه استاد عباسمنش نشدن؟ چرا هیچکش نتونه ذره ای مثل استاد باشه؟ چون اونا باورهاشون مشکل داره، اونی نیستند که نشون میدن، به چیزی که میگن خودشون اونقدر عمل نمیکنن، شفاف نیستند که بیان صبح تا شب زندگیشونو بذارن همه ببینن، همونطوری که جلوی دوربینن پشت دوربین هم همونطورن،

    وقتی یکی باور میکنه که تو سی سالگی هم میشه لیونل مسی شد، راهشو پیدا میکنه، وقتی کسی باور کنه میشه نتایج ایلان ماسک و جف بزوس رو گرفت راهشو پیدا میکنه، وقتی کسی باور کرد میشه اسکار گرفت هدایت میشه به جواب.

    یه جا عکس خواکین فینیس (بازیگر جوکر) رو گذاشته بود که نوشته بود بعضی مواقع بیست سال طول میکشه تا به اونجایی که فکرشو میکردی برسی(اسکار بهترین بازیگرو گرفت) بعد من همون لحظه فکر کردم دیدم جنیفر لارنس جوون ترین بازیگریه که اسکار بهترین بازیگرو گرفته، بعد گفتم فینیکس تا اون موقع باور نکرده بود که میشود، ولی لارنس باور کرد که حتی تو سن خیلی کم هم میشود اسکار گرفت،

    بیانسه همین یکی دو ماه پیش به رکورد 28 جایزه گرمی رسید و تیلور سوییفت به رکورد اولین زنی که سه بار جایزه بهترین آلبوم موسیقی رو برده.

    بیلی آیلیش هم پارسال 2020، 18 ساله، 4 تا گرمی برد،

    چرا؟ چون باور کرده بود که میشود، وقتی برادران رایت به خواسته شون رسیدن که براشون منطقی شد، وقتی بیلی آیلیش 4 تا گرمی برد که براش منطقی بود اینقدر جایزه بردن، واسه رونالدو منطقی شد، واسه نیمار منطقی شد، واسه امباپه منطقی شد،

    وقتی به اون خواسته های بزرگمون میرسیم که واسمون منطقی بشن، دیگه برامون بزرگ نباشن، چون فقط واسه ما بزرگن، واسه خدا هیچن، تازه جالبه برای کسی هم که قبل شما بهش رسیده هم بزرگ نیست چه برسه به تنها قدرت جهان هستی!!

    جردن باروز میگه درسته من تو در و دیوار میرم چند وقت، ولی دنیا که برام تموم نشده، الن یه زمانی دستش از همه جا قطع شد، تو در و دیوار که چه عرض کنم، ولی از یه جایی به بعد اومد شد الن، الن شو رو زد اوباما بهش مدال داد،

    یاد صحبت استاد افتادم که توی پینگ پنگ گفتن بعد ا زیه شکست سخت، یا یه برد بینظیره یا یه شکست سنگین تر، و چیزی که من فکر میکنم، چنین انسانهای بزرگی که اینقدر در این مدت زمان زندگیشون قوی شدن، بعد از اون شکست سخته، خیلی بیشتر احتمال داره که اون برد وحشتناکو بدست بیارن، الان تو ذهنمه که امسال توپ طلا برگزار نشد وگرنه میدادن به لواندوفسکی، جایزه بترین بازیکنم دادن به لواندوفسکی، و قشنگ تو حالت چهره رونالدو و مسی معلوم بود که این شکست براشون یه انگیزه وحشتناک شد که سال دیگه فقط اینا باشن و دیگر هیچ، درسته یه سال رفتن تو در و دیوار ولی آنقدر محکم و قوی گفتن که سالهای دیگه هم مارو اینجا میبینید که اصلا ستونای فیفا به لرزه در اومد.

    وقتی در مورد باور صحبت میکنیم این جنس باور مدنظرمونه.

    خدایاشکرت که تو دوره ای زندگی میکنیم که تحولاتی داره تو جهان رخ میده، پیشرفتهایی تو جهان رخ میده که دنیا رو تقسیم میکنه به قبل از این دوره و بعدش و چقدر ما خوش شانس و خوش بختیم که در این زمان در این مسیر و در این خانواده هستیم و اینقدر الگوی بینظیر وجود داره، اینقدر پیشرفت اینقدر ثروت اینقدر فیلمای تخیلی که دیگه دارن به واقعیت تبدیل میشن.

    خدایاشکرت

    عشاقتونم استاد جان عزیزم و مریم خانم بینظیر ، عشقای همه ما

    دستتون در دست الله یکتا

    میانگین امتیاز به دیدگاه بین 42 رای: