کلید اجابت دعاها

‎خدایا من حل تمام مسائل زندگیم رو به تو

‎می

‎سپارم، خودم توانایی حل مسالم رو ندارم . توی اولین کامنتی که روی این فایل گذاشتم نوشتم که هم زمان با گوش دادن به این فایل همسرم که به شدت مخالف سفر به ایران بود خودش پیشنهاد داد بریم این سفررو. این کامنت رو می نویسم که یادم بمونه چقدر دعاهام زیبا در مورد این سفر اجابت شدند :

از خداممنونم که معجزاتش رو در حقمون تموم کرد. خدایا،من ازت خواستم راحت برسیم ایران و خوب و راحت 9

نه تا چمدونمون رو برداریم و بیایم بی سوال جواب و دردسر و معطلی بیرون. زیر پوستی هم ازت خواستم خانواده خودم هم بیان برای استقبال. آخه چندروز قبلش همگی سرما خورده بودند و من خودم گفتم نیاید استقبال. چی بگم آخه از عظمتت. با اینکه پروازمون عالی بود و دخترم خیلی ریلکس و آروم کل این پونزده شونزده ساعت رو گذروند، بیست و چهارساعت و یا بیشتر بود که نتونسته بودم بخوابم، در طول پرواز اشتهای کمی داشتم و غذای خیلی کمی خوردم.هیجان و استرس زیادی رو گذرونده بودم. وقتی توی پرواز دوممون که به سمت ایران بود بودیم، لحظات آخری که هواپیما میخواست بشینه تو فرودگاه ایران. چون دخترم خوابش برده بود، همسرم کفت نگار وقتی رسیدیم ، تو دخترمونو بغل کن ، من بقیه ساکها و وسایل رو میارم. اما من انقدر ضعف داشتم که فکر نمیکردم بتونم حتی یک قدم بردارم، فکر کردم قندم افتاده و یک تکه کیت کت خوردم ، اما گویا باید نمک میخوردم و همون لحظه حالم بدتر شد و نیمه بیهوش شدم . در همون حال مدام توی دلم میگفتم خدایا حالمو زود خوب کن که بنده خدا همسرم دست تنها نمونه، با این همه وسایل و دست تنها و بچه ی خواب، چیکار کنیم. همسرم کلی بهم نمک داد کادر پرواز دورم بودند و من همش توی دلم می گفتم اخه با این حال چطوری پیاده بشم . طفلک همسرم با اون همه استرس چیکار کنه من رو جمع کنه ،چمدونا رو بیاره یا دخترمونو؟ من قبل سفرمون ازت خواسته بودم که با این همه سوغاتی و خوراکی و چمدون و بچه ی کوچیکمون ، تو فرودگاه معطل نشیم و راحت بیایم و برسیم به خانواده هامون بعد از مدتها. و تو مثل همیشه قطعات پازل رو برام چیده بودی️. تو از جایی که عقل من قد نمیده. برنامه ریزی کرده بودی برام، حتی نمیخواستی یک لحظه زمانم هدر بره، نمیخواستی با بچه توی صف بمونم. خلاصه وقتی پرواز نشست، امبولانس خبر کرده بودن برام، فشارمو گرفتند و داشت حالم خیلی بهتر میشد ولی گفتند راه طولانیه با ویلچر بریم بهتره. بهم ویلچر دادند دخترم رو که نیمه بیدار بود نشوندم رو پام و مثل جت اومدیم توی سالنی که باید چمدون هارو تحویل میگرفتیم. سریع خودشون کمک کردند چمدونارو برداشتند ، از کنار صف به اون طولانی ای ردمون کردند و بقیه مراحل سریع طی شد .پنج دقیقه کمتر طول کشید از مسیر پیاده شدن از هواپیما تا تحویل گرفتن چمدونا، تا دیدن عزیزانمون. نه چمدونی چک شد. نه سوال جواب و فرم پر کردنی بود ونه هیچی. خدایا شکرت، دستهات رو برام فرستادی، دل ها رو برامون نرم کردی و آسانمون کردی برای آسانی ها. تو بینظیری . خانواده ی خودم همگی سلامت و شاد به همراه خانواده ی همسرم آمده بودند فرودگاه برای استقبال. خدایا شکرت که این فرصت رو بهم دادی تا دوباره پدر و مادرم و عزیزانمو در آغوش بگیرم، شکرت که دستانت رو از هر طرف فرستادی برامون.، دونفر چمدونامونو اوردند یک نفر دیگه مارو برد به خونه ش. مادرم برام گوشی و سیمکارت اورده بود .محل اقامت عالی، شام و خوراکی و حمام و اینترنت همه چیز مهیا بود، ممنونتم خدا. هرجا رفتیم هرجا بودیم غرق محبت و احترام بودیم، هدایا رو از هر سو سرازیر کردی به سمتمون، خرج سفر رو خودت دادی، هرچی هوس کردیم رو بهمون دادی بدون هیچ تلاش و تقلا و زمانی، عجیب همه چیز عالی پیش رفت. هرچیزی که میخریدیم خودشون تخفیف می دادند . من از مدتی پیش هوس کباب کوبیده ی رستورانی ایرانی و آش رشته ی مادرم رو داشتم ، همون شب که منزل پدرم بودیم، شام کباب داشتند، و مادرم برام غذای مورد علاقه م یعنی آش رشته رو هم پخته بود، میخواستم فرداش خامه بخرم دیدم مهیاست، دلم میخواست برم سبزی خوردن و حلیم هم بخرم و قبل از اینکه من حتی پام رو از خونه بیرون بگذارم یا حتی درخواست کنم ، دیدم پدرم رفته و خریده برام، تعداد چیزهایی که لازم داشتم و سریع جورشدند زیاده : وسایل، لباس، خوراکی ها و…

هرجا سوالی داشتیم، درجا پاسخ داده شد.ماشین و محل اقامت و خرید و همه چیز مهیا بود. هوا مطبوعتر شد ، مردم به ما که می رسیدند خوش برخوردتر بودند، راننده های اسنپ خوب رانندگی میکردند و اصلا یه وضعیخدایا شکرت. خودت مارو اوردی، خودت این سفررو جورکردی،خودتم همه کارهارو برنامه ریزی کردی و جلو بردی توی این زمانی که ایران بودیم، به همه کارهامون رسیدیم . دندانپزشکی و دکتر رفتیم، چکاد انجام شد. سفر داخلی رفتیم، و تک تک کارهایی که توی لیستم بود انجام شدند.

زمان برگشت بازهم نجواها و نکرانی ها اومدند سراغم، کلی دارو و خوراکی های مختلف خریده بودیم و توی چمدون هامون بود و نگران بودیم فرودگاهها اذیتمون کنند. توی دلم کفتم خدایا تو که من رو با نه تا چمدون با کلی خوراکی ها و وسایلی که عموما گویا ایراد میگیرند توی فرودگاه، سالم و راحت و پر از ارامش و سرعت رسوندی به خانواده م، تویی که خودت معجزه وار این سفر رو جور کردی برامون و تمام شرایط رو مهیا کردی، خودتم بازگشتمون رو مدیریت کن. از به موقع و راحت رسیدنمون به فرودگاه کرفته، تا ارامش و راحتی درطول مسیر تا رسیدنمون به فرودگاه ال ای اکس و دریافت چمدون ها بی زحمت و بدون ایراد کرفتن به بارهامون، و رفتن به منزلمون که دو ساعتی با فرودگاه فاصله داشت. من به خاطرات اطرافیانم که از گیردادنهای الکیه فرودگاه ایران برامون کفته بودند گوش نمیدادم. خدارو شکر انقدر خوش برخورد و خوب بودند که من فقط در دلم تشکر میکردم از خدا. به راحتی سوار هواپیمامون شدیم، راه طولانی بود نزدیک بیست و هفت ساعت توی راه بودیم . و شکر خدا دختر جهارساله ی من تقریبا در بیشتر ساعت ها خواب بود و زمان بیداری هم خیلی همکاری میکرد. توی فرودگاه امریکا هم موجی از جمعیت اطرافمون بودند شاید دو هزار نفر مسافر توی سالن بودند و صف طولانی! باز هم معحزه شد و صف سیتیزنها رو جدا کردند و بدون هسچ سوال جواب و چمدون گشتن خاصی خیلی سریعتر از بقیه رسیدیم به سالن تحویل بار. و برگشتمون هم راحت و اسون بود. خدایا شکرت. امسال و سال کذشته سه تا از ارزوهامو تیک زدی برام: قطع درخت تپی خیاط که خودش پروژه ای بود، ساخت دیوار سیمانی به حای فنس های چوبی حیاط. سفرمون عالی و امن و راحت به ایران. ازت میخوام بهم شغلی عالی با درامدی عالی با شرایطی عالی هم بدی و تمام امور دیگه رو هم خودت مدیریت کنی چون من توانایی حل مسایلم رو ندارم و خودت مسیول حل تمام مسایلم هستی. تو زمانم رو مدیریت کن، تو از دخترم مراقبت کن ، تو ترس هامو بریز تو دلم رو همواره به شکرگزاری و نور ایمانت روشن نگه دار خودت هدایت و حمایتم کن. من دارم از روزی که برگشتیم اپلای میکنم برای کارهای اداری. خودت بهترینش رو جور کن برام. خودت رفرنس و معرف و پارتیم شو. خودت راههارو برام هموار کن من جز تو هیچ پناهی ندارم. خودت مراقبم باش و مستقلم کن. خودحالمو خوب نگه دار.

با سلام مجدد خدمت استاد عزیزم و تمام دوستان

امیدوارم اشکالی نداشته باشه که من بیش از یک کامنت برای یک فایل بگذارم. تمام فایلهای استاد یک طرف،این فایل یکطرف. من اصلا نمیتونم ازین فایل جدا بشم. یعنی قشنگ از صفحه ی اول کامنت ها باز کردم و دارم صفحه به صفحه میرم جلو. اولین باریه که این همه کامنت می خونم . الان کامنت یکی از دوستان رو خوندم در مورد رهایی خواسته ها و رسیدن بهشون.خیلی دوست دارم که این موضوع توی ذهنم راحت و عمیق و سریع نهادینه بشه.استاد خیلی ممنون میشم اگه در این مورد یه فایل اختصاصی بگذارید و راهنماییمون کنید که چطور بهش عمل کنیم. واقعا قبولش دارم ها ولی در عمل باز مغزم ریست میشه و میچسبم به خواسته های به ظاهر بزرگم. اما خواسته های کوچکم رو چون یه لحظه میخوام و برام انقدرها رسیدن بهشون اهمیت نداره، خیلی راحت بدستشون میارم. مثلا همین چند روز پیش، همسرم گفت لیست خرید برام تکست کن . من یک لیست بلند بالا تهیه کردم و توی دلم یه لحظه گفتم اه هوس نوتلاکردم، و یک سری اقلام دیگه هم بنظرم اومد که موردنیازه من و دخترمه، اما با خودم گفتم نگار بیخیال اینا مهم نیستن حالا سری بعد شاید نوشتم. و اصلا توی لیست ننوشتم و بی خیالش شدم. یک ساعت بعد همسرم که برای خرید رفته بود خودش تماس گرفت و گفت نوتلا بخرم برات؟و وقتی برگشت خونه دیدم نه تنها یک نوتلای بزرگ برام خریده، بلکه اون چند تا خواسته ی دیگه م که حتی به زبونمم نیومد رو خودش خریده. چند روز پیش همسرم برای خودش کلاه گرم اردر داد. من هم لفظی و گذرا گفتم منم لازم دارم و دیگه هیچ جمله ای بینمون رد و بدل نشد. فقط توی دلم یه لحظه گفتم چه خوب میشه منم این بار که رفتم فروشگاه ببینم اگه کلاه خوب دارند بخرم. امشب همسرم امد خونه و دیدم برام یک کلاه خریده حتی قشنگتر از اونی که خودم توی ذهنم بود. این اتفاق خیلی تازگی ها برام می افته و خواسته هایی که بی اهمیت هستند توی ذهنم، راحت براورده میشن.اما وقتی پای درامد زایی ثابتم، و استقلال مالیم به میون میاد با اینکه میدونم باید رها کنم، موفق نشدم هنوز. و نتیجه هم که مشخصه، گیر کردم.

این کامنت رو بیشتر برای خودم مینویسم که یادم بمونه: به ذهنم رسیدکه نگار تو فعلا که شغلی نداری، تو الان یک خانم خانه داری، و مسئولیت دخترت رو بر عهده داری. این شغل فعلیه توئه و اصلا هم بی ارزش نیست. بفهم اینو. این که از ساعت شش و نیم صبح بیدار میشی و تا یازده دوازده شب یکسره داری توی خونه میگردی و کار میکنی و حتی فرصت نداری که پنج دقیقه تنهایی و سکوت در اطرافت باشه ، کم نیست. این حجم از کار فیزیکی و انرژی روحی ای که میگذاری تا همیشه خوش اخلاق و مهربان و صبور و شاد باشی اصلا بی ارزش نیست.بخوای نخوای شرایطت فعلا همینه تا خدا راه رو باز کنه برای ازادی زمانی و مکانی بیشتر، و هدایتت کنه که چطور با همین شرایط کسب درامد ثابت داشته باشی. فعلا این الان شغل توئه مادر بودن و خونه داری! بپذیر و به بهترین وجه انجامش بده با احساس خوب. این همه تقلا کردی و عذاب الکی دادی هرروز خودتو با ترس از اینده, چهل سال از خدا عمر گرفتی، به این روش زندگی کردی و نتیجه نگرفتی، آقا شش ماه بیخیال شو.نمیتونی به شش ماه فکر کنی طولانیه برات؟ هرروز همین امروز رو فقط بیخیال شو . بگو بخند زندگی کن لذت ببر. درخواست هاتو نوشتی، از خدادرخواست کردی، خودش میدونه چه طور و چه زمانی براورده ش کنه دیگه، قول داده براورده میکنه دیگه ؟ قبول کن. تمام قدرتها دست خداست بفهم.از خدا درخواست کردی نه از سوپرمارکتی سرکوچه! ، اون کسیه که میگه باش و همه چیز موجود میشود! پس هیچ مانعی نیست. دستاشو باز بگذار تا از بی نهایت روش کمکت کنه. توفقط احساست رو با بیخیالی و شاکر بودنت خوب نگه دار.تو فقط حواست به ورودی های ذهنت باشه، تو فقط یادآوری کن به خودت که تمام چیزهایی که الان داری یه زمانی آرزوت بودند و آرزوی محالت بودند،( مثل زندگی در امریکا، دور شدن از تمام ادم ها و شرایط منفی اطرافت ازدواج عاشقانه باکسی که دقیقا مطابق چک لیستی بود که تهیه کرده بودی برای خودت، دختر شدن فرزندت ، کالج رفتن، رانندگی کردن، زندگی در جایی که طبیعت بی نظیر وادم های خوش اخلاقی که سرشون به کارخودشونه داره، جایی که قانون رعایت میشه و وقتی رانندگی میکنی استرس نداری، بی نهایت جای پارک، کاستومر سرویس عالی، آزادی پوشش، حفظ شدن آبروت جایی که حقت بود آبروت بره، خوردن خوراکی ها وداشتن امکاناتی که توی ایران حتی خواب داشتنشونو نمیدیدی! نخریدن جهیزیه و …) دیدی چقدر راحت تر از اونی که فکرش رو میکردی بهت داده شد؟ به تمام این چیزهایی که خواستم رسیدم اما واقعا به هیچ کدومشون گیر نداده بودم….

خدایا خودت کمکم کن برای خواسته های به ظاهر بزرگم هم مثل رسیدن به درامد ثابت واستقلال مالی، خوب شدن اعتماد بنفس، داشتن دوستان خوب غیر ایرانی، خوب پارک کردن ماشینم و …صبور باشم، رها کنم، احساس پوچی و بی ارزشی و بی عرضگی بخاطر نداشتن درامد نکنم… خدای من ، من رو همواره به راه راست هدایت کن. همیشه دستامو بگیر و باهام حرف بزن، بگذار بشنوم صدات رو، صدایی که بارها وبارها توی کامنت دوستان و صحبتهای استاد درباره ش صحبت میشه و من هرگز نشنیدم، صدای قلبم، صدای واضح خدا. بگذار بفهمم کلامت رو، بگذار ببینم نشانه هات رو، بگذار بفهمم چی میگی. بگذار عمل کنم به الهاماتم و آگاهی هایی که دریافت میکنم. بهم شهامت بده. ترسامو ازم بگیر.خدایا کمکم کن که الگوی خوبی باشم برای دخترم دختر سه سال و نیمه ای که انقدر سپاسگزاره انقدر شاکره انقدر روحش پاک و خداییه که من هرروز انگشت به دهان می مونم که این کاررا رو از کی یاد گرفته، با هرکار کوچیکی که براش انجام میدم ازم تشکر میکنه، کمکم کن بزرگ بشم، ظرف وجودیمو برای دریافت نعمت های بیشتر بزرگ کن، بهم بی نهایت آرامش بده، بگذار بهت تکیه کنم ، بگذار بهت اعتماد کنم، بگذار آدم واقعی باشم.بگذار بزرگ بشم، رشد کنم و به عزیزانم هم کمک کنم تا بادیدن موفقیت هام، اونها هم خودشون زندگیشونو اونطوری که دوست دارند بسازند

سلام دوست عزیز

در پاسخ به اون نجوای ذهنتون که گفته “این متن رو می نویسی و کسی نمیخونه” باید بگم که خوندم. به قلبم نشست و حتی سیو هم کردم که بعدها بازهم بخونم. این قانون رهایی خواسته ها… اگه یادم بمونه که انجامش بدم… واقعا قبولش دارم ها ولی در عمل باز مغزم ریست میشه و میچسبم به خواسته های به ظاهر بزرگم. امیدوارم با تکرار و تمرین هرروزه این موضوع هرچه زودتر برای همیشه توی مغزم جا بیفته . ممنونم از کامنتتون و یاداوری نکاتی که به شدت فرار هستند از مغز من