کلید اجابت دعاها

سلام بر استاد نازنین.

استاد جان داشتم امروز داستانی رو برای دوستم تعریف میکردم‌.

زمانی که دانشجو شدم، در همان روزهای اول به خوابگاه دانشگاه رفتم. پیش از من یک دختر خانمی داخل اتاق بود که زودتر از من اومده بود. من دومین نفر بودم و بقیه هنوز نیومده بودند. در همان یکی دو روز اول اتفاق عجیبی افتاد، مهر و محبت این دختر خانم بدجوری به دل من افتاد. تقریباً مثل احساس عشق بود. من به طرز عجیب و غریبی عاشق این دختر خانم شده بودم و محبتش در دلم بود. سنش از من کمتر بود و خیلی شوخ و بانمک. جالب این بود که معلوم شد این دختر خانم همکلاسیم هم هست. پس تمام اوقاتمون رو با هم بودیم. باهم سرکلاس میرفتیم، با هم واحد‌های درسی رو برمیداشتیم، با هم به سلف دانشگاه میرفتیم و با زمان خواب و بیداریمون حتی باهم هماهنگ بود. دو سال من با این دختر خانم دوست و همکلاسی و هم اتاقی بودیم، و من خیلی عاشقش بودم و هواشو داشتم. خیلی وقتا ازش حمایت میکردم و خیلی وقتها هم راهنماییش میکردم. همیشه از خودم می‌پرسیدم که «ای بابا! این چه احساس غریبی هست که من نسبت به یک دختر باید داشته باشم؟! آدم فقط می‌تونه اینجوری عاشق ی جنس مخالف بشه!»

خلاصه حدوداً یک سال و نیم گذشت و این دختر خانم شروع کرد به رفتارهایی که منو ناراحت میکرد. در نهایت یک روز رفتاری کرد که من شدیداً ازش دلخور شدم و کلا این عشق و احساس از قلبم پاک شد. اما بهرحال کم و زیاد دوستی مون تا پایان دوسال ادامه داشت.

من که همیشه برام عجیب بود که چرا من این دخترو انقدر دوستش داشتم، یک روز بعد از این اتفاقا این دختر خانم اومد از من تشکر کرد و به من جمله ای گفت، به من گفت: «مینا اگر تو نبودی من همون روزهای اول دانشگاه انصراف میدادم و بر میگشتم روستامون و با اون پسری که دوستش نداشتم ازدواج میکردم و بدبخت میشدم!»

من با شنیدن این جمله مو به تنم سیخ شد!

با خودم گفتم خدای من، تمام کارهایی که من برای این دختر کردم، تمام حمایت ها، تمام عشق و محبتی که از این دختر در دل من انداخته بودی، برای این بود که ازش مراقبت کنی؟! از طریق من؟!!!

همه ی کارهایی که براش کردم رو هرگز براش انجام نمیدادم، به جز اینکه اینطوری دوستش داشته باشم!!!

پس این محبت و عشق رو تو در دل من انداختی تا به این دختر کم سن و بی دست و پا کمک کنی تا رشد کنه.

و روزهایی که به پایان سال های دانشگاه نزدیک میشدیم کاری کردی که با رفتاراش مهرش از دلم بیرون بره، که دوری و جدایی هم باعث دلتنگی و اذیت شدن من نشه!!!

چقدر کارت درسته! چقدر همه چیز سرجاش بود!

اون دختر خانم بهم گفت مینا تو اونقدر هوای منو داشتی که من در تمام این دوسال به تو تکیه کرده بودم. اعتماد بنفسی که هرگز نداشتم رو از تو یاد گرفتم و به من احساس دوست داشتنی بودن دادی!

این اتفاق از عجیب ترین اتفاقات زندگی من بود که برام خیلی چیزها رو منطقی کرد و شدنی.

و من دیدم که خدا از راهی که اون دختر خانم فکرشم نمیکرد کاری کرد که از شدت اعتماد بنفس پایین نره انصراف بده! و بر علیه خودش از شرایط فرار نکنه.

من هم نتونسته بودم دست خدا رو بخونم. ولی کارهای خدا دو سر سوده.

من نیاز داشتم چیزهایی رو در زندگیم یاد بگیرم که با این روند و با این اتفاق یادشون گرفتم. حتی حضور این دختر باعث شد دلتنگی از خانواده و دوری رو زیاد متوجه نشم. چون خیلی احساساتی و وابسته بودم. انگار محبت و حضور این دختر در زندگی من باعث شد کمتر رنج دلتنگی رو تجربه کنم. و درسهای خیلی زیادتری که در طول دو سال دوستی با این دختر خانم یاد گرفتم و البته تفریح و خوشی های که با هم داشتیم خاطرات قشنگی رو از دانشگاه برام رقم زد.

این داستان رو گفتم که بگم واقعا خدا از جایی که نمیدونی برات میرسونه. حالا یا رزق و روزی یا عشق یا محبت یا اعتماد بنفس یا حمایت یا هر چیزی که نیاز داری رو از راهی که باور نمیکنی برات میرسونه.

با آرزوی موفقیت های روزافزون برای شما استاد.

چون پیشرفت شما، پیشرفت ماست.

الله یارتون.