«تمرکز لیزری» بر بهبود اصلی ترین پاشنه آشیل

دوست عزیزم علی آقای بخشنده سلام

چه کامنت طولانی ای گذاشتی و به قول خودت یک روز کامل روی اون وقت گذاشتی و مطالب رو با ظرافت و از صمیم قلب نوشتی.

ممنون از تو که با نوشتن همین کامنت، نکات آموزنده زیادی رو به ما یاد دادی

اینکه روی زیباییها تمرکز کنیم (مثل کوه و ارتفاعات)

اینکه به داشته هامون توجه کنیم (مثل خانواده)

اینکه ذهنمون رو به سمت نداشته هامون و افکار منفی نبریم (مثل نداشتن هزینه خرید دوره های استاد و …)

تو کامنتها می خوندم یکی از بچه ها می گفت که با یک کارخانه دار مصاحبه کرده و اون نخبه الکترونیک بوده اما بعد از فارغ التحصیلی رفته تو صنایع غذایی و یک میلیاردر شده

اغلب ما از همان دوره دبیرستان تا مقطع دانشگاه، در رشته هایی تحصیل کردیم که نه تنها شناختی از آنها نداشتیم که هیچ علاقه و اشتیاقی هم برایش نداشته ایم و صرفا با هدایت و توصیه خانواده یا دوستان دیگر، آن رشته تحصیلی را ادامه داده‌ایم.

خود استاد هم با آنکه بعد از ازدواج ادامه تحصیل داده‌اند و در دانشگاه رشته کامپیوتر خوانده‌اند اما در حوزه دیگری مشغول به فعالیت هستند، حوزه‌ای که شور و اشتیاق فراوان به انجام آن دارند.

من هم دوره هدفگذاری استاد رو ندارم اما یک پیشنهاد ساده دارم امیدوارم کارساز باشه

همانطور که یک روز کامل وقت گذاشتی و این کامنت زیبا را لحظه به لحظه نوشتی

وقت بگذار و به درون خودت سفر کن

خودت را واکاوی کن

ببین چه چیزهایی بوده که همیشه از انجام دادنش لذت می‌بردی

ببین چه چیز یا چیزهایی بوده که وقتی زمانت را برای آن می‌گذاشتی متوجه گذر زمان نبوده‌ای و آن قدر ذوق و اشتیاق داشتی که اصلا متوجه سپری شدن وقت نبوده‌ای

مهم نیست که آن چیز، چیزی باشد که الان انجام نمی‌دهی

یا رشته تحصیلی‌ات نیست

یا هیچ تخصصی در آن نداری

فقط کافی است که خودت و توانایی‌های خودت را از این طریق بیرون بکشی

و بعد به قول استاد امسال را سال نامگذاری برای رسیدن به آن توانایی و متخصص شدن در آن زمینه نامگذاری کن و شروع کن قدم قدم آن را تقویت کن و اصلا عجله‌ای برای رسیدن به مقصود نداشته باش

فقط صبور باش و قدم قدم شروع کن

بگذار مثالی از خودم بگویم

من فارغ التحصیل رشته علوم تجربی نظام قدیم هستم

به توصیه خواهرم این رشته را انتخاب کردم تا پزشک شوم !!!

وقتی بزرگتر شدم متوجه شدم که از دیدن خون حالم بد می‌شود و حتی نمی‌توانم آمپول زدن را تماشا کنم

دانشگاه هم که قبول نشدم و رفتم خدمت و … بعد ازدواج

الان هم که حدود 20 سال است که کارمندم اما پس از آشنایی با استاد و استفاده از همین ترفندی که از خود استاد یاد گرفتم، فهمیدم که به درس ریاضی همیشه علاقه‌مند بوده و هستم. شروع کردم به مطالعه دروس ریاضی دوران ابتدایی و مقطع دوره اول دبیرستان.

مهر ماه امسال اولین نوبت آگهی تدریس خصوصی را در دیوار دادم و همان شب اولین مشتری به من زنگ زد و من با ترس و لرز جواب دادم و آنقدر عزت نفس و اعتماد به نفسم پایین بود که حتی گفتم جلسه اول رایگان و یک جلسه دو ساعته با وجود مسافت طولانی‌ای که تا منزل ایشان بود رفتم و تدریس کردم.

نکته اینجاست یکی دو روز بعد با من تماس گرفتند و خواستند با ایشان ادامه دهم.

و هر جلسه که می‌گذشت اعتماد به نفس من بیشتر می‌شد و این در حالی بود که بارها پیش آمد که در حین تدریس با سوالاتی بر می‌خوردم که نمونه‌اش را قبلا مطالعه نکرده‌ بودم و همان لحظه از خدا کمک می‌گرفتم و به شکل معجزه‌وار نحوه حل کردن تمرین به من الهام می‌شد.

من چند ماهی است که این کار را شروع کرده‌ام و انشاءا.. برنامه‌ریزی می‌کنم برای پیشرفت در سطح عالی.

پس نترس و خودت را دست کم نگیر.

نکته آخر اینکه به قول استاد، ما آمده‌ایم که تجربه کنیم و بیاموزیم و هر چقدر با لذت بیشتری زندگی کنیم، دیگر مشکلات برایمان غیرقابل تحمل و زجرآور و طاقت‌فرسا نخواهند بود بلکه بخشی از مسیر زندگی‌مان می‌شوند تا ما را در مسیر نگه دارند.

امیدوارم از زندگی لذت ببری و مثل استاد که در دوران مسافرکشی، با توجه به نکات مثبت و سپاسگزاری و گوش دادن به فایلهای صوتی خودشان از زندگی لذت می‌بردند و کم کم نتایج در زندگی‌شان ظهور کرد، همه ما بتوانیم قدم قدم در مسیر حرکت کنیم و آرام آرام شاهد نتایج لذت بخش در زندگی‌مان باشیم.