نشانه های قانون جذب در قرآن - صفحه 72 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند هدایتگر

امروز صبح که فایل فوق العاده گفتگو با دوستان قسمت 18 روی سایت اومد، وقتی استاد درمورد پشیمانی و حسرت صحبت کردند، واجب دیدم که بیام و آگاهی های این فایل رو با عمق جان دریابم.

آیه 62 سوره یونس: در مورد مضارع بودن فعل حزن: در اصل باید طبق گفته ی استاد شخصیتمون تغییر کنه، و ناراحت نبودن در تمام ایام زندگی، جزئی از عاداتمون بشه، جزئی از شخصیتمون بشه. دائمی اون مدلی باشیم.

آیه 38 سوره بقره: در مورد گوش دادن به هدایت خداوند: مهمترین هدف من توی این سایت درک و فهم خداوند هستش، همانطور که استاد در فایل از درک خدا صحبت می کنند، همانطور که ابراهیم و موسی و بقیه پیامبران درک کردند، اینقدر درک کردند که خداوند هم پاسخشان را می دهد و خواسته های هرچقدر بزرگ هم اجابت می کند. یا خداوند حمایتشان می کند. مانند سرد شدن آتش، مانند تبدیل شدن عصا به مار یا اژدها، مثل پرواز کردن قالی و به کار گرفتن جن و انس برای سلیمان. الان متوجه میشم که خداوند آسمان ها و زمین رو به تسخیر ما درآورده یعنی چی. همه چی امکان پذیره، به میزانی که من ایمان دارم به این نیرو و درکش کردم، ازش انتظار دارم و به همان میزانه انتظار، به من پاسخ میده.

پس حالا برای درک بیشتر خداوند و ایمان بیشتر، چکار باید انجام دهم؟ طبق راهنمایی این آیه، هرچقدر بیشتر به هدایت گوش کنم و طبق هدایت عمل کنم، همانقدر نتیجه میگیرم، ایمانم قوی تر میشود و به مرور به نیروی منبع، نزدیک و نزدیک تر میشم.

آیه 62 سوره بقره: اگر ایمان داشته باشم و عمل صالح انجام دهم، خداوند منو در آغوش خودش جای میده، ازم حفاظت می کنه، مثل یک گوی و انرژی که دورتادور منو گرفته و ازم محافظت می کنه. نزد خداوند محفوظ هستم. و کسی که خداوند ازش حفاظت کنه، آسیب و گزند هیچ کس و هیچ چیزی بهش نمیرسه.

آیه 139 آل عمران: اینکه میگه حتی سست نباشید چه برسه غمگین: روزهایی رو به یاد میارم که به دلایلی از حرکت کردن سست میشم، و این سستی و بیحالی و بی انرژی بودن گاهی چند روز طول میکشه. توی این آیه میگه کسی که ایمان داره سست و غمگین نیست. فکر می کردم سست و بیحال بودن عیب نداره، ولی برعکس عیب داره، مهمه که توی قران بهش اشاره شده و یکی از ویژگی های شخص مومن یاد شده. از این آیه می تونم به عنوان اهرم رنج و لذت استفاده کنم و درزمان هایی که سست میشم، یادآوری کنم که دارم از مسیر دور میشم، دارم از خدا دور میشم، مومن کسیه که سست نمیشه.

آیه 153 آل عمران: دقیقا همان دلگرمی های قران هستش که حسرت از دست رفته هارو نخوریم. همان نگاه زیبایی که استاد عزیز امروز در فایل گفتگوی با دوستان قسمت 18 بیان کردند.

آیه 176 آل عمران: برای کسانی که کفر می کنن ناراحت نباش، حتی برای کسانی که قانون رو نمی دونن غصه نخور، از اینکه دیگران بخاطر ناآگاهی به قانون دارن مسیر اشتباه میرن یا اشتیاه فکر می کنن یا خودشونو عذاب میدن، ناراحت نباش، زلیخا جان کارت به اونا نباشه، برای اطرافیانت ناراحت نباش، تو انتظار داری همه قانون رو بدون، همه گفته های قران رو درست درک کنن، و چون اونطوری نیست، حرص میخوری یا ناراحت میشی. یا میبینی یک مسئله ای به راحتی حل میشه و اطرافیانت درگیرشن و تو کاری از دستت برنمیاد و فقط ناراحتشون میشی، توی این آیه به صراحت گفته، اینقدر ناراحت بودن بده، حتی حق نداری با این دلیل و منطق ناراحت بشی. طبق آموزه ی استاد: با هر دلیلی که برای خودتون موجه هستش، اگر خلاف قانون عمل کنید، از مسیر دور میشید. مهم نیست دلیلتون برای انجامش چیه، به هیچ دلیلی نباید خلاف قانون عمل کرد. توی این آیه خیلی زیبا و واضح گفت: حتی حق نداری به این دلیل ناراحت باشی.

آیه 65 سوره یونس: حتی حق نداریم بخاطر حرف ناخوشایندی که شنیدیم ناراحت بشیم. یه وقت هایی حرف می شنویم و ممکنه ناراحت باشیم یا حتی گریه کنیم، توی این آیه میگه: اونجور مواقع به خودت حق نده عزیزم، حتی اون موقع هم حق نداری غصه بخوری. ناراحت بودن به هیچ دلیلی موجه نیست.

آیه 127 نحل: حتی اگه علیه تو نقشه کشیدن، نیرنگ کردن، بازم نباید ناراحت باشی. خودتو درگیر اون موضوع نکن، حتی برای رفع اتهام و نیرنگ و یا دفاع از خود کاری نکن، فقط صبر کن، فقط حال خودتو خوب نگه دار. خداوند در احساس بد بودن رو با هر دلیلی و منطقی داره از ما دور می کنه.

آیه 24 سوره مریم: حتی در شرایط سخت آن موقع مریم، که بخاطر بارداری از حرف مردم و اتفاقاتی که احتمال داشت براش بیوفته، و واقعا شرایط سختی بود، بازهم در اون موقعیت خواسته ی خدا اینه که ناراحت نباش. فرمان خدا اینه که تو فقط ناراحت نباش.

آیه 7 سوره قصص: ما فکر می کنیم طبیعیه نگران فرزندمون باشیم، اما توی این آیه متوجه میشیم، حتی این نگرانی و ناراحت بودن هم مجاز نیست، نه تنها طبیعی نیست بلکه خلاف فرمان خداونده، بلکه نشانه ی بی ایمانی هستش.

آیه 13 سوره یوسف: ریشه حزن بدون لا اومده، نقل قول از یعقوب پیامبر هستش نه فرمان گفته شده ی خداوند.

آیه 10 سوره مجادله: اگر در شرایطی قرار گرفتم که ذهن نجواگرم بهم حق داد ناراحت باشم یا انسان گونه و درست و صحیح اونو تلقی کرد، دقیقا ندای شیطان است. ممکنه بگه اگه الان ناراحت نباشم چقدر سنگدلم، دقیقا زمزمه های شیطان است. یه یادآوری هم بکنم به فایل اصل بقای اصلح و حرکت های به ظاهر انسان گونه که استاد توضیح دادند، دقیقا تفکر حاکم بر جامعه اینه که ناراحت ضعفا باشیم و نگرانشون باشیم و براشون غصه بخوریم یا اینچین نگاه هایی…. اما در این فایل و آیات محکم خداوند این نگاه رو رد می کنه، که با هیچ منطق و تفکری حق ناراحتی و غصه خوردن چه برای خودت و چه دیگران نداری. اگر قصد کمک به ضعفا داری، انجام بده ولی اینکه غصه شونو بخوریم، ناراحت و نگرانشون باشیم، خلاف دستورات خداونده، با زمزمه ی شیطان همراه نشیم که این نوع غصه خوردن رو موجه و زیبا و انسان گونه جلوه میکنه.

در نهایت اهرمی که برای خودم ساختم اینه: فکر نکنیم خب می دونیم احساس خوب مساوی اتفاقات خوبه، اگر انجام بدیم نتیجه میگیریم، انجام هم ندادیم اشکالی نداره، همینی که هست. نه!!! این یک فرمان الهی هستش. دستور خداوند توی قرانه، بایدیه، باید اینطوری باشیم. باید احساس خوب داشته باشیم. باید سریع از احساس بد خارج بشیم. باید تمرین کنیم و یادآوری کنیم که در احساس بد و ناراحتی بودن داره مارو از دوستی با خدا دور می کنه. داره جایگاه مارو جهنم می کنه.