نشانه های قانون جذب در قرآن - صفحه 74 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عزیز و مریم بانو

به نام خداوند شادی ها

بعد از دیدن این فایل طبق معمول رفتم سراغ خوندن دیدگاه ها به خاطر تعهدی که نسبت به خوندنشون دارم

خیلی برام جالب بود که همه ی ما از یک چیزی حرف زدیم و اون رو هر روز تجربه کردیم اونم این بود که زیاد شاد نباش اگه الان شادی پس حتما یه غصه ی بدی تو راهه و یا داخل مجالس روضه و دعا همه گریه و زاری و لابه میکردن و الان خداروشکر فهمیدیم که تمام اینها باز هم از همون ترمزهای کوچک ولی مهم بوده،یکی از اون چند هزار باور غلطی که جامعه به خوردمون داده.

من یادمه که شبهای قدر یا عذاداری امام حسین یا هر مناسبت دیگه ای که حالا گناه بود و دعا برگزار میشد خوانوادم میرفتن داخل اون مجالس یا از تلویزیون میدیدن مدام اشک میریختن و وقتی من تو هیچ کدوم از این موقعیت ها نبودم بهم میگفتن تو کافری ،منتظر باش یه جا خدا بدجوری به زمینت میزنه و از این دست حرفا و رفتار ها که هممون لااقل یه کمشو تجربه کردیم.من یادمه توی عذاداری امام حسین هم حاضر نبودم مشکی بپوشم و با اکراه میپوشیدم چون به نظرم واقعا رنگ غمگینی و غصه برای آدم میاره یا زمان هایی که داخل حرم امام رضا میشستیم در کنار مادر و خواهرم دعای امام رضا رو میخوندیم من دقت میکردم و میدیدم همههههه دارن گریه میکنن همه دارن التماس میکنن و من با خودم میگفتم خوب چرا آخه!دلیلشم نمیدونستم اونموقع ولی فقط میگفتم این کار یه جاییش درست نیست و بعد از اون محو زیبایی های حرم میشدم و لبخند میزدم.

واقعا این فایل ،فایل مهیبی بود مثل یک زلزله ی چند ریشتری که آدم رو میلرزونه و به خودش میاره.

داخل این فایل بالاخره یکی از سوال هام جواب داده شد و اون هم این بود که اگه من حسم بد بشه چی؟ یعنی اجازه ندارم هیچ وقت غمگین بشم؟

و قشنگ ترین جواب ممکن رو گرفتم و اون هم این بود که اشکالی نداره غمگین باشی ولی اون حست رو ادامه نده خودت خوبش کن ،حالا چند ساعتم طول کشید قرار نیست بعدش فاجعه پیش بیاد ،آروم آروم اتفاق میافته این موضوع پس بابت اون هم نگران نباش.

یک چیزی که فهمیدم اینه که دین اصلی خداوند اینه که شاد باشی.تو شاد باش ،متصل به منبعت باش،داری دینتو غالبشو انجام میدی.نه اینکه بشینی و التماس کنی.

کی بفهمم فاصله گرفتم از خدا؟ از همون موقعی که حالت خوب نیست ،غصه داری،شک کردی،ایمان نداری.

تمام سالهای درس خوندم برای درس هایی مثل دینی یک جمله مدام تکرار میشد .اونم این بود که نشاندهنده ی ایمان ،عمل صالحه.ما اون موقع فک میکردیم خوب ،خوب نماز بخون ،روزتو بگیر،تو روضه ها شرکت کن(جایی که واقعا ازش متنفرم)اون وقت جزو اون دسته از افرادی که ایمان اوردی.الان میفهمم این ایمانه برای من اون موقع ایمان به شیطان بوده نه خدای شادی هام.

یه باور تعصبی که ما مسلمون ها داریم اینه که فقط ما به بهشت میریم.برای من واقعا شک برانگیز بود این موضوع که اونایی که مسلمون نیستن همه جهنمین؟ خوب اینطوری همه ی افراد جهنمی میشدن جز یه تعداد خاصی!!!!اینطوری یکم با عدل خدا ناجوره که!

ولی الان فهمیدم که تعداد مسلمون هایی که جهنمین به مراتب بیشتر از افرادیه که حتی دین ندارن ،یک سری هامون جهنم رو داریم تو این دنیا تجربه میکنیمو و فکر میکنیم اصولی ترین زندگی رو داریم میکنیم.

بعد از هر خنده خنده ی بیشتریه.پس بخند هر لحظه تا لحظه های بعدیت شادتتر باشی

اگر احساس بدی داری به هیچ وجه در موردش با کسی صحبت نکن،مرورش نکن با خودت،در موردش ننویس و بزار زمان بگزره و تلاش خودتو بکن که حالت خوب شه.کاری که من برای خوب کردن حالم انجام میدم دیدن فایل های استاد عزیزمه.

در جامعه به ما خیلی گفته میشه بالغ باش، منطقی باش، با ذهنت تصمیم بگیر و دلی تصمیم نگیر چون دلت همیشه کاریو میخواد که تو تنبل وارانه یک کاریو انجام بدی.

ولی من اینجا فهمیدم ذهن و منطق من بیشترش با نجواهای شیطان پر میشه و خواسته هایی که از دلم بر میاد همشون از سمت خداونده.یعنی عملا بیرون ما به این دعوت میشدیم که از شیطان پیروی کن نه خدا .

میخوام یک تعهدی بدم به خودم در اینجا و اونم اینه که هر شب حداقل به مدت نیم ساعت قرآن خوندن رو شروع کنم.

قرآنی که قبلا من هر جا میدیدمش یا صداشو میشنیدم ازش فراری بودم چون مدام به چشم و گوشم میومد که من شما رو عذاب میدم یا عذاب الیم و سختی در راهه و بترس که من خدای تو هستم.الان فرق داره ولی از همون ابتدای راهم تصمیم گرفته بودم که راهیی رو انتخاب کنم که خدا باهام باشه چون قبلن هم یک چشمه از معجزاتشو دیده بودم.الان دلم میخواد قرآن بخونم و خودمم بفهمم و به دانسته هام عمل کنم نه اینکه کس دیگه ای بهم دیکته کندشون.

خدایا شکرت به خاطر اینهمه آگاهی در مورد خودت و قوانین ثابت خلقتت

خدایا شکرت به خاطر وجود این فضا پر از حس ناب و خالص

خدایا شکرت خدایا شکرت خدایاا شکرت

رد پای یازدهمین روز سفر نامه ی من