آنچه از سفر به لاس وگاس آموختم - صفحه 32

به نام خدا💖

روز دوازدهم

هیچ کس جز خودم نمیتونه حالم رو خوب کنه وقتی به احساس شادی میرسم که با خودم و خدای خودم در صلح باشم

همین الان که دارم فایل رو گوش میدم رفتار نامناسبی از مادرم دیدم که ناراحت شدم ولی فوری گفتم من از هیچ کس حتی مادرم نباید توقع داشته باشم شادی من درونیه و برای اینکه کنترل ذهنم رو از دست ندم و وارد بحث با مادرم نشم هدفون گذاشتم و شروع به نوشتن کامنت امروزم کردم

“ایمانی که عمل نیاورد حرف مفت است”

با قدم های کوچک و ایده های کوچک شروع میکنم و با طی کردن مسیر تکاملم کنترل ذهنم یه کار اسون و راحت میشه

امروز با تعهدی که به خودم داده بودم تا هیچ اتفاق بدی رو تعریف نکنم با وجود عفونتی که در بدنم احساس کردم به کسی چیزی نگفتم و واسه خودم این چالش رو ایجاد کردم که قانون در همه مسایل جواب میده پس میتونم بدون دکتر رفتن سلامتی به دست بیارم و با ایجاد باورهای درست که بدنم نیاز به هیچ دارویی نداره و هر چیزی که برای درمان این عفونت لازم باشه خودش تولید میکنه،خداروشکر الان خیلی بهترم و نمیگم ۱۰۰%خوب شدم ولی اگه این اتفاق در زمان قبل اشنایی با قانون واسم اتفاق میفتاد حتما و بدون یه لحظه تردید درمان خودم رو با رفتن به دکتر و خوردن دارو میدیدم و هر لحظه حالم بدتر میشد و اذیت میشدم ولی الان خوبم فقط صبح که حالم کمی بد بود و به خودم گفتم باید بی توجه باشم و به سلامتی فکر کنم و شکرگزاری بقیه قسمت های بدنم باشم که سالم هستن.خدایا شکرت😍

میخوام توقع ام رو از بقیه به حداقل برسونم اینطوری ارامشم بیشتر میشه و بهتر درک میکنم که ارامش و شادی درونیه و به عوامل بیرونی وابسته نیست

خدایا شکرت که امروز هم تونستم گامی کوچک در اجرا کردن دانسته هایم بردارم

خدایا شکرت که سفرپربرکتی را نصیبم کردی

خدایا میخوام هر لحظه عشق تورو در قلبم بیشتر و بیشتر حس کنم و به این اگاهی برسم که تو بهترین ها رو برایم در نظر گرفتی

عاشقتم خداجونم،عاشقتم صدیقه جونم که داری هر روز بهتر از دیروز میشی😍😍