آنچه از سفر به لاس وگاس آموختم - صفحه 38

🎈دوازدهمین برگ از سفرنامه من

به نام یگانه آگاهی دهنده جهان؛ سلام به تمام دوستان عزیزم:)

شانس. کلمه پرتکرار این روزها… به شخصه از زمان های کودکی‌ام یاد ندارم که حتی یکبار به این کلمه باور داشته باشم! حتی معنای دقیق آن را نمی‌دانستم! اما همیشه از دهان دیگران می‌شنیدم، تا اینکه رفته رفته اینگونه آن را یافتم که هر زمان دیگران اتفاق خوب و خوشحال کننده‌ای را تجربه می‌کردند از آن به عنوان شانس یاد می‌کردند. قبولی در رشته خوب، شانس. حقوق و شغل پر درآمد، شانس. نمره های بسیار خوب در مدرسه، شانس. داشتن بسیاری از وسایل و امکانات، شانس و… حتی آن زمان هم برایم این تعریف بی معنی و مسخره می‌آمد! بااینکه قانون را نمی دانستم اما به هیچ عنوان نمی پذیرفتم که اتفاقات مسرور کننده در زندگی شخصی شانس باشد. “حتما تلاش و ارادهٔ آن فرد بود، حتما خواستهٔ خود و لطف خداوند بود.” اما شانس، به هیچ عنوان❌

از همان سنین گویی که کسی درونم می‌گفت فقط انسان های ضعیف، ناتوان و بی ایمان هستند که از این کلمه در مکالمات‌شان استفاده می‌کنند و با خودم عهد بستم که هیچ‌گاه در دسته آنان قرار نگیرم.

و حالا که به لطف خداوند و استاد عزیزم این قوانین را درک کردم، می‌فهمم که واقعا همینطور بوده. افرادی که به قدرت و توانایی هایی که خداوند درون آنان قرار داده باور ندارند، هستند که دنباله چنین کلمه‌ای را گرفته و به دنبال امتحان کردن شانس‌شان می‌روند… همانانی که دنبال یک شبه رسیدن به همه جا هستند.

دریغ از این آگاهی که قوانین چیز دیگری است. رسیدن به بهترین ها یک شبه ایجاد نشده اما از یک جایی شروع شده. همه افرادی که بهترین های خود هستند، مسیر تکامل شان را طی کردند، از لحاظ فرکانسی به مدارهای بالاتری رفتند و روی باورهای خودشان در جنبه های مشخص زندگی شان کار کردند. با هربار پیشرفت به احساس خوب بیشتری رسیدند، سپاسگزار تر شدند، خودشان و مسیرشان را تحسین کردند، و به احساس بهتر بیشتری رسیدند که برآورد تمام این اعمال، رسیدن به بهترین جایگاه های زندگی شان شده.

اگر واقعا به دنبال تجربهٔ زیبایی های پایدار و ماندگار هستیم، تنها راه آن طی کردن مسیر تکامل مان و کار کردن روی باورها و ذهن مان است برای رسیدن به احساس سپاسگزاری و حال خوب بیشتر. آن هم با تکیه بر عوامل درونی، استفاده از قوانین جهان و تبعیت از آنها برای خلق تمام بهترین های پایدار هر روز زندگی‌مان…

رد پای روز دوازدهم از روزشمار تحول زندگی‌ام👣