درس‌هایی از انیمیشن گربه چکمه پوش

بنام خداوند بخشنده مهربان

سلام به استاد جانها و مهربانوی سایت

سلام به دوستان جان .

استاد عزیزم ممنونم ازت که با هر اتفاقی که براتون میفته میای و برای ما از توحید میگی .

حتی وقتی برای دل خودت فیلم دیدی ولی توش یه چیزهایی یاد گرفتی با عشق میای وقت میزاری و به ما هم یاد میدی آنچه خودت یاد گرفتی.

حتی از توی انیمیشن هم توحید رو بیرون میکشی و به ما گوشزد میکنی که راهی که باید بری اینه نه هیچ راه دیگه ای .راه توحید ،خداپرستی،شکرگزاری،توجه به نکات مثبت .

استاد این روزا هرچی بیشتر فایل گوش میدم هرچقدر بیشتر عمیق میشم تو گفته هاتون میبینم تو تمام فایلها فقط دارین از همینا میگین .

نمیدونم چرا اینقدر گوش من سنگین بوده که خوب نشنیده و ذهنم هنوز که هنوزه مقاومت داره در برابر این گونه عمل کردن .

استاد وقتی این فایل رو گوش دادم تمام مدت انگشتم به سمت خودم بود که اره من همینم دقیقا این رفتاریه که من دارم .

من اصلا شکرگزار نعمتهام نیستم .هر روز میام و دفتر سیاه میکنم برای شکرگزاری ولی فهمیدم که این ادعاها رو جهان نمی‌فهمه .

جهان با فرکانس من کار داره وقتی شکرگزار وجود همسرم نیستم ،وقتی شکرگزار وجود بچه هام نیستم و با کوچکترین اشتباهشون بزرگترین دعوا رو میکنم چطور خودم رو شکرگزار می‌دونم .

دومین ایرادی که تو خودم کشف کردم البته یه مدتی هست به این رسیدم اینه که خودمو علامه دهر میدونم .یه حس برتری نسبت به بقیه پیدا کردم که آره دیگه من میفهمم و شما هیچ .

اینو یه بار همسرم تو یه بحثی بهم گفت که فکر میکنی علامه دهری و فقط خودت حالیته .

اولش خیلی مقاومت داشتم ولی وقتی خوب به رفتارم توجه کردم دیدم راس میگه .

از وقتی اومدم توی این سایت دچار یه خودبزرگ بینی کاذب شدم که آره من خیلی شکرگزارم.من اصلا تلویزیون نمیبینم .من اصلا تو شبکه های اجتماعی نیستم و همش توی ذهنم این مدل آدمها رو قضاوت میکردم ولی هرچی خودم رو واکاوی کردم هرچی روی رفتار و نتایج آدمهای دیگه دقیق شدم دیدم نه بابا اتفاقا اونی که تو در و دیواره منم.

همین همسرم که یه مدتی اینقدر فککککر میکردم که ازش فاصله گرفتم چون مدارم تغییر کرده بشدددت رفتارهاش و عملکردش و نتایجش از من بهتره پس من به چی خودم مینازیدم .

استاد یه مدتی بود که فکر میکردم با همسرم هم مدار نیستم و دارم شرایط رو تحمل میکنم هر روز تو فکر این بودم که ازش جدا بشم ولی یه صدایی ته ذهنم می‌گفت آروم باش و به نکات مثبتش فکر کن و این حرف شما که میگفتین شما لازم نیست کاری بکنی جهان خودش آدمهای منفی رو از زندگیت دور می‌کنه هم خیلی کمکم کرد که عجولانه تصمیم نگیرم .و الان میبینم من از همسرم باید کلی درس یاد بگیرم .امیدوارم بتونم این شخصیت خودبرتر بینی رو اصلاحش کنم .

و اما سپاسگزاری .

استاد این سپاسگزار بودن واقعا عالیه .حالا هرچقدر که احساست قشنگتر باشه و سپاسگزاریت دلی باشه زندگیت در همه جهات زیباتر میشه.

این دیگه چیزی نیست که بخوای ردش کنی همه ما تجربه اش کردیم و نتیجه شو هم دیدیم .

استاد اینقدر نتایج کوچیک و بزرگ توی زندگی من اتفاق افتاده اونم بخاطر همین سپاسگزاری های سطحی (تازه فهمیدم که سپاسگزاری هام بیشتر زبونی بوده )(چند تا ایموجی زدن دست توی پیشونی)

که اصلا قابل شمارش نیست .

استاد یه موضوع جالبی که توی این فیلم بود این بود که اونا همشون نعمتی که میخواستن رو داشتن و کم کم توی مسیر چشم هاشون اون نعمتها رو دید بجز اون جادوگر زشت قصه که وقتی داشت از زندگیش برای وجدانش تعریف میکرد همه چیزهای خوب رو داشت همه نعمت‌هایی که آدم‌ها بصورت مادی نیاز دارن ولی این آدم هنوز هم چشمش دنبال یه چیز دیگه بود یه چیز بهتر

و قسمت قشنگش اینجا بود که همه اونا وقتی به نعمتهاشون آگاه شدن نجات پیدا کردن جز این جادوگر که اینقدر نعمتهاشو ندید و بخاطرشون سپاسگزار نبود که در نهایت توی اون آتش طمع و هوسش فرو رفت و از بین رفت .

این قسمت ماجرا واقعا قشنگ بود و به من باز تذکر داد که اگه هواست به نعمت‌هایی که داری نباشه ،اگه شکرگزارشون نباشی ،اگر نعمت هاتو نبینی و همش دنبال یه چیز بهتر باشی بالاخره هیچ لذتی نمی‌بری و در نهایت هم تو در آتش امیالت میسوزی و فرو میری تا قعر جهنم .

و نکته آخری که از این فایل فهمیدم دکمه هدایت و دکمه عقل بود .

استاد می‌دونی کلا به من از بچگی یاد دادن کسی که به حرف عقلش گوش بده آدم زرنگیه .به حرف قلبتون گوش نکنین که احساساتیه و شما رو از راه به در می‌کنه .

و این دقیقا نقطه مقابل آموزشهای شماست .

گوش دادن به قلب .

استاد من چند شب پیش ماشین رو برداشتم که با دخترام بریم تو شهر دور بزنیم .میخواستم نشان رو روشن کنم ولی گفتم ولش کن بذار ببینم چقدر شهر رو بلدم اگر جایی گم شدم اون موقع نشان رو روشن میکنم .

مشهد هم که میدونین استاد خیلی بزرگه .

خلاصه ما راه افتادیم و یه مسیر خیلی طولانی رو رفتیم و من تمام مدت از روی تابلوها و حسم مسیر رو درست رفتم .

تا اینکه وقتی داشتم برمیگشتم به خودم گفتم آفرین بهت چقدر رانندگیت خوب شده ،چقدر تو شب خوب تونستی مسیر رو پیدا کنی بدون جی پی اس.

و چند بار خودمو تشویق کردم که آره من بودم که رفتم

خدا و هدایت هاشو ندید گرفتم .

استاد دقیقا وقتی رسیدم به جایی که من مثل کف دستم بلدش بودم .فقط یک پیچ رو اشتباه پیچیدم و نگم براتون که چققققدر اشتباه رفتم .

شاید مسیر ده دقیقه ای رو بیشتر از چهل دقیقه داشتم دور میزدم

تازه وسط راه دیدم گم شدم نشان رو روشن کردم ولی حتی با نشان هم شرایط یه جوری پیش رفت که اشتباه رفتم و یه مسیر خیلی طولانی رو مجبور شدم برم .

وقتی رسیدم خونه به خودم گفتم ببین این اتفاق میفته برات وقتی که بگی خودم کردم .من کردم بدون هیچ کمکی.

اینجوری میشه که تو حتی با مسیریاب هم اشتباه میری وقتی روی خودت حساب باز کنی نه روی خدای خودت .

وقتی اعتبار کارهاتو بدی به خودت .

مگه من چی دارم که اینقدر منم منم میکنم

منی که حتی آب دهنم رو نمتونم قورت بدم منی که اگه آب دهنم اشتباهی بره تو قسمتی که نباید بره تا دم مرگ پیش میرم پس به چی خودم مینازم.

چرا در برابر قدرت الله مغرور میشم .

خدایا من به هر خیری،به هر نگاهی،به هرلطفی از طرف تو نیازمندم هدایتم کن الله مهربانم .

استاد خوبم ،مریم جان نازنینم بی نهایت ازتون ممنونم برای ضبط این فایل سراسر آگاهی .

من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق .

خدایا ممنونم که بهم گفتی و من نوشتم حرفهایی که چند روزه تو ذهنم می‌چرخه و اینجا تونستم بنویسم تا شاید هدایت بشم به بهتر عمل کردن .