درس‌هایی از انیمیشن گربه چکمه پوش - صفحه 31

سلام به استاد عزیزم خانم شایسته و دوستان موفق و پر تلاش در این سایت الهی

خداروشکر میکنم که زنده هستم ، نفس میکشم ، مینویسم و در میان شما عزیزان هستم .

داشتم یکسری از کارهای عقب افتادمو انجام‌ میدادم و همینطور به فایل گربه ی چکمه پوش گوش میکردم یهو یه سری آگاهی به ذهنم رسید که خواستم بنویسم با اینکه وقت تنگه و باید سریع تر دفترمو آماده کنم اما دلم نیومد از این آگاهی ها بگذرم .

خانم شایسته در مورد تواضع صحبت کردن و من واقعا لذت بردم ، اگر قرار باشه کسی بین همه ما مغرور بشه و‌منم منم کنه به نظرم استاده نه ما با وجود اینکه استاد در بین همه ما متواضع ترین آدمه .

من خیلی وقتا مغرور هستم و واقعا هم ضربه های شدیدی از این ضعف شخصیتی خوردم ، مهم نیست چی تو زندگیت داری اما این ویژگی میتونه به سراغت بیاد و دودمانتو به باد بده .

من تو زندگیم نتایج زیادی گرفتم و گاهی هم مغرور شدم که نه من باعثش شدم ، درسته خدا و کائنات و آموزش های استاد و … بودن ولی مممنننن اگه نبودم …

من کی هستم ، من رو کی آفرید ، قبل از من مگه منی وجود داشت ، چه تلاشی کردم که الان وجود دارم ، خدای من باعث شده که من وجود داشته باشم و هر عملی که انجام میدم ، هر فکری که به ذهنم میرسه همه کاره خداست ، همه هدایت خداست ، همش از خداست ، وقتی یه همچین تفکری داشته باشم دیگه ترسی ندارم از نتایج عملکردم چرا که میدونم خداوند وعده حق رو داده ، وعده اجابت خواسته ها ، ادعونی استجب لکم .

ایده ای به ذهنم میرسه ، تمام وجودم پر از ترس و تنش میشه که نه ، این نمیتونه کارساز باشه و میخوام مقاومت کنم یا حتی در شرایط سخت میخوام کاری رو انجام بدم و به زور خودم رو وادار میکنم همه اینا دلیلش کنترل خود و منم منم کردن هاست ، همش دلیلش همون باور هایی هست که خدایی نیست ، از منبع پاک نیست ، از زیبایی نیست .

عملی که بعد از احساس خوب بیاد از خداست گرچه همه چیز از اونه ، که استاد اشاره میکنه که خداوند تو قرآن میگه من میتونم مکارترین باشم ، میتونم ظالم ترین باشم ، درواقع میتونم اونی باشم که تو میبینی ، تو باور داری .

وقتی که من همه چیز رو از خودش ببینم به قول خانم شایسته این زرنگیه و بار های روی دوشم سبک میشه ، وقتی که خودم رو بهش بسپرم و برم تو بغل خدا اون منو به راحتی و آسانی به هر جایی که بخوام میبره .

ممنون از اینکه راه درست رو به من یاد دادی استاد و من هر بار این تغییر رو دارم در وجودم حس میکنم .

یه روز که کامنت نمیزارم احساس میکنم دارم از مسیر خارج میشم ، مثال همون ماشینی که تو جاده ای و خوابت میبره و آرام آرام به سمت کنار جاده میل میکنی و میری روی دست انداز های کنار جاده و ماشین میلزره دقیقا همین حس بهم دست میده .

من گاهی فکر میکنم علاقم به کامنت نوشتن به خاطره تایید طلبی هست و چون میخوام روی این ضعف شخصیتی کار کنم گاهی با اکراه این‌ کارو میکنم .

اما میخوام‌ دلی باشه و بنویسم حتی اگر به خاطر تایید طلبی باشه ، اتفاقا تایید طلبی در این مورد خوبه چون باعث رشدم میشه ، من تو این مدت که تو سایت کامنت میزارم خیلی از لحاظ روحی بهتر شدم ، خیلی قوی تر شدم ، با اعتماد به نفس تر شدم ، خالق تر شدم .

چه اشکالی داره یکی از آیتم های انگیزاننده ی من همین بحث تایید طلبی باشه ، این ویژگی بالاخره یکی از خصوصیات انسانیه منه و من دوست دارم کسی منو تایید کنه کی از شما بهتر استاد ، کی از دوستانم در این سایت بهتر ، البته باید تعادل داشته باشم و این باعث نشه من از خودم فاصله بگیرم .

حتی تو بیزینسم همین ویژگی تایید طلبی باعث میشه با همه وجود کارمو انجام بدم و آخره وقت با ذوق و حس مهم بودن برم به آقای مهندس بگم ببین این کار هارو انجام دادم ، ببین از بین همکارای دیگه من بهتر عمل کردم ، به نظرم تا جایی که تایید طلبی به من آسیب نزنه و حتی گاهی هم باعث رشدم بشه خیلی ام خوبه .

اگر بتونم مثل اون سگه تو انیمیشن گربه چکمه پوش احمقانه مثبت فکر کنم میتونم از هر چیزی استفاده کنم برای شادی ، لذت و پیشرفت .

خدایاشکرت