درسهایی که از المپیک ریو آموختم

87مین گام روزشمارزندگی من به نام ویادخداوسلام به خدای مدام متحرک.

سلام به استادومریم جون وهمکلاسیهای عزیزم.

چون خداخالقِ،منم خالق به دنیاآورده.همین که درلحظه زندگی کنم کل کاروانجام دادم،امروزبه این نتیجه رسیدم که مثلامیگن سرنماز که هستی بایدبفهمی چی میخونی!؟امروزمتوجه شدم که درلحظه بودن ولذت بردن ازنمازیعنی حواست جمع کلمه هایی که میگی باشه چون کلام زنده س وهمه چیزخداس پس زبان من داره انرژی خداروبه انرژی سپاس ودرخواست به صراط مستقیم وحساب کردن روی خدا،وپرستش خدا،تبدیل میکنه!ومن باکلماتم انرژی راازصورتی به صورتی تبدیل میکنم. خدایاتوچقدرآسونی ولی من پیچیدش کردم!

امروزبراپیاده روی رفتم تومسیربه بعضی‌ها سلام،روزبخیر،خداقوت میگفتم.بابعضیهاهمون پیام بازرگانی روانجام میدادم،بعددیدم هردوتاعمل من احساسم روخوب میکنه.رفتم ماست بستنی سلام وخداقوت کردم وکناربستنی فروشی یک سالن و جایگاه بزرگترساختن ولی افتتاح نشده به خانم صندوق دار تبریک گفتم:وخانم صندوق دارخیلی،خیلی، خیلی مودب وخوش رفتاربودگفت: روزعیدپدرافتاحییه داریم تشریف بیارین وبه بقیه اطلاع رسانی کنین. وچندتافروشگاهای موتورسیکلت رفتم پیام بازرگانی وچندتاشغلهای دیگه رفتم انرژی مثبت دادم وآمدم .تومسیرم دفترآژانس مسافرتی رودیدم شلوغ بودباخودم گفتم برم بپرسم براحج عمره اینقدشلوغه!؟واردشدم دیدم یکی ازهمشهریهامون نشسته بودسلام کردم پرسیدم؟چه خبره شلوغه!؟خندیدگفت: فکرکردی شُله میدن!؟گفتم: نه! میدونم برامکه س ولی چراشلوغه؟!گفت براواجب اومدیم انتخاب کاروان کنیم اونقدخوشحال شدم محکم بغلم کردمش براش دعای خیرکردم وچندنفردیگه کنارش بودن به اونها هم تبریک گفتم:بااحساس بیشتری به مسیرم ادامه دادم تاخونه به بیشترمغازه دارهاسلام ودعای برکت براشون میکردم سریع برمیگشتم.بعدباخودم گفتم: پدرخدابیامرزم الان حدود30سال هست ساکن بهشته .یادمه ازبچگی که پدرم چی توروستاازکل فامیل ودروهمسایه خبرمیگرفت،یامیومدشهرتاجایی که امکان داشت باپای پیاده خانه دوست،آشنا،فامیل خودش،فامیل مادرم ووووووووووازهمه خبرمیگرفت! مثلادرحدیک چای خوردن یاهیچی میل نداشت فقط احوالپرسی میکردبرمیگشت وناهاربه پُست هرکی میخوردخیلی راحت بدون هیچ تعارف سرسفره مینشست براش فرقی نداشت چه نسبتی داره؟خیلی خوشحال تاشب برمیگشت روستا به قول خودش میگفت :امروزرفتم شهرفلانی،فلانی،فلانی ووووووووویکی ،یکی میشمردسلامتون رسوندن خدارحمتشون کنه مادرم دعواش میکردمنوخواهرم طرف مادرم بودیم میگفتیم: خجالت نمیکشی میگن برایک لقمه نون ویک استکان چای اومده!بچه بودیم حرف مادرم روتائیدمیکردیم!خخخخخخ پدرم میگفت: نه! باباجان صله ی رحم به جابیاری عمرت وزندگیت پربرکت میشه وهمیشه سالمی.دقیقاهمینجوری شد.پدرمن یک نوجون15 ساله بوده که شناسنامه به روستاآوردن ودراین سن شناسنامه دارشده وحدودادرسن120سالگی بهشتی شدالبته تاریخ شناسنامش این بود+15سال قبل شناسنامه والان30ساله که بهشتی شده ردپای پرخیرش به نیکی ،نیکی ،نیکی، یادمیشه ازدوست وآشنافامیل پدری ومادریمون همه به نیکی یادش میکنن وازمادرم هم به نیکی یادمیکنن ازبس که کارخیرانجام میدادوقَدَربود.بعدگفتم عه پدرمادرمن چقدرعزت نفس داشتن واعتمادبه نفس بالایی داشتن که من عقلم نمیکشیده !حالاکه استادمیگن وچندروزه تمرین میکنم میبینم این رفتاروگفتاروکردار،راپدرمادرمن بدون وجوداستادوسایت وتمرین به صورت خودکار،روتین زندگیشون بوده ومنهم ازبچگی آموختم واجراداشتم بدون آگاهی بااین خدابوده حالااین ردپاروگذاشتم اول وآخربرای خودم باشه وبعدهم برادوستانی که این تمرین براشون سخته فکرکنن که والدینشون هم این کارهاروبه صورت روتین زندگیشون انجام می دادن اصلاخجالت نداره انجام بدین عزیزان هرچی فکرمیکنم که استادمیفرماین قبلااینهاهمشوتجربه داشتم ولی قدرشونمیدونستم چون آگاه نبودم که اینهارمززندگی هدفمندانه وموفقِ .پدرومادرم خوب زندگی کردن ودنیاروبرای دیگران زیبا کردن پدرم اصلا مریضی نمیشدچون قبل ازسیرشدن غذادست ازسفره می‌کشید نمازاول وقت بادقت میخوند،قرآن باقرائت میخوند،صبح زودبیدارمیشد، ازغیبت پرهیزمیکرد،زبان خدا،همان زبان سکوت راداشت ،ازهرنوع لهوولعب اعراض میکرد،کینه کدورت ازهیچکس نداشت ،وباسوادِباکلاس بود.هیچ مدرسه ای هم نرفته بودسوادقرآنی داشت.وخیلی گتاب می‌خواند .برای هررفتارش میگفت: حضرت رسول این شخصیت روداشتن.خدایاهمان رفتاروگفتاروکردارنیک پدرم راادامه دهم نون خودم وخانوادم توروغنه!توفیقم بده خداجون.پدرم درسن 135سالگی برای آب مرواریدچشمش رفت بیمارستان آمپول بیهوشی تزریق کردن قلبش جواب نداده وصبح همان روزعمل توبخش راه میفته میگه بلندشین نمازصبحتونوبخونین که میخوان ببرنتون کشتارگاه! والامردم میگفتن یکی ازخانهای همشهریمون هم براعمل چشم همون روزعمل داشته نمازصبح روخونده ونمازظهروعصرتوآ ی سی یو بودتاغروب آفتاب هم بارسفرابدی رابست وهیچ نمازوروزه ی قرض هم نداشت وازلحاظ پولی هم به هیچکس بدهی نداشت فقط یک عالمه برگه های رسیدداشت که به مسجدوهیات کمک کرده ومادرم تازنده بودراهشوبراکمک هیئت ومسجدوبه دیگران ادامه داد.پدرم پیرِجوان بودسنش زیادبودولی سالم بود قلبی ،روحی ،روانی، احساسات ،روابط عمومی خیلی بالا،دوستی باخودش ،باخدا،اطرافیان وطبیعت داشت!که میشه گفت :ثروتمندِشادبودکه اصلاهیچ زحمتی رودوش بچه هاش نداشت! همینجورکه ازخداخواست باعزت واحترام رفت وباعزت واحترام یادش میکنند .عه،عه،عه چه گوهرناب واستادبزرگی داشتم ولی کروکورولال بودم!!!!!!

آب درخانه وماتشنه لبان میگردیم/ یاردرخانه وماگردجهان میگردیم/یاددواستادبزرگم پدرومادرم گرامی باد. دیگه خیلی هنگ کردم وگریه اَمونم نمیده برام آه منونده وآه!عاشق همتونم که کامنتم روخوندین.