درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1

سلام و درود به استاد عزیزم و مریم عزیزم..خدارو شکر برای وجود بابرکتتون

درمورد فایل فوق العادتون تجربه خودم رو عنوان میکنم..از کودکی علاقه بسیار زیادی به خلبانی و پرواز داشتم و هیچ وقت پیگیرش نبودم و دنبالشو نمیگرفتم و همیشه احساس میکردم باید استعداد و لیاقت و توانایی خاصی داشته باشم تا بتونم پرواز رویاد بگیرم و البته اون زمان رشته دانشگاهی داشت که من نمیتونستم شرکت کنم..همیشه از سختی و دروس سنگینی که داشت و زبان انگلیسی واهمه داشتم و کنار میکشیدم تا الان که 45 سال دارم و خدارو شکر آموزش این رشته به صورت خصوصی برای هواپیماهای سبک دایر شده آموزش داده میشه و من بالاخره پا روی ترسم گذاشتم و رفتم دنبال علاقم و ثبت نام اموزش خلبانی رو انجام دادم ..جلسه اول حتی باورم نمیشد بتونم اونجا باشم افرادی که اومده بودن برای اموزش همه تحصیلات بالایی داشتن ..یکی پزشک ..یکی مترجمی زبان..یکی بورسیه المان داشت و هر کدام تقریبا زبان انگلیسی خوب داشتن..وقتی اساتید پرواز واژه های مخصوص رو بکار میبردن و دروس رو عنوان میکردن برام خیلی سخت بود ..چون هیچ گونه اشنایی در موردش نداشتم و رشته تحصیلیم رواشناسی بودو حدود 10سال از درسو دانشگاهم گذشته بود،اولش خیلی نگران بودم و با خودم گفتم ایا میتونم از پسش بر بیام!.همه افرادی که اینجان یا درحال تحصیلن یا تحصیلاتشون از من بالاتره مفاهیم رو بهتر متوجه میشن..کلی کلنجار داشتم با خودم….ولی با تمام وجود تلاش کردم و تمام تمرکزم رو روی نکات مثبت خودم گذاشتم که تا حالا از پس خیلی مسائل بر اومدم و خیلی جاها کارهای سخت رو انجام دادم..بالاخره شروع کردمو حتی با کوچکترین رشد یا یادگیری که داشتم کلی ذوق میکردم و تمام pdfجزوات رو پیرینت میگرفتم و صدای استادها رو ضبط میکردم و بارها گوش میدادم و مینوشتم و هر بار یهترو بهتر یاد میگرفتم..ولی ی وقتایی که انرژیم می اومد پایین یا خیلی سخت میشد یهو میترسیدم و تصمیم میگرفتم دبگه نرم و جالبه همش منفیها جلوم میومد و بعد که دوباره ذهنم رو مثبت میکردم شرایط تغییر میکرد..مثلازمانی که با نا امیدی و نگرانی صدای ضبط شده استاد رو گوش میکردم خیلی از نکات بنظرم سخت و غیر قابل فهم بودو حتی گریم میگرفت..ولی به محض اینکه افکارمو اروم میکردم و با انرژی مثبت دوباره همون قسمت رو گوش میدادم خیلی کامل و واضح متوجه میشدم..و این برام عجیب بود که چطور الان متوجه شدم ولی قبلش نه… ..هر وقت انرژیم پایین اومد و خواست نا امیدم کنه ..دوباره ذهنم رو نغییر دادم و تمرکز کردم روی نکات مثبتم به خودم بلند بلند صحبت میکردم که تو میتونی و بسیار باهوشی و پر تلاش ..بعد دوباره انرژی میگرفتم..اگر درسی رو یاد نمیگرفتم با شجاعت پرسیدم و مطمن بودم بالاخره یادمیگیرم.الان که دارم مینویسم اواخر کلاسهای تئوریم هست و نزدیک به کلاسهای عملی پرواز هستم و مدام از جانب اساتیدم تشویق میشم و اونها هم بارها بابت تلاشم تحسینم میکنن..و جالب اینجاست که اون دوستانی که هم دوره من هستن خیلی کمتر فعالیت داشتن ..در صورتیکه روز اول من خودم رو در جایگاه پایینتر میدیدم و فکر میکرم باید تو لول و جایگاه خاصی باشم که بتونم متوجه مطالب این کلاس بشم ولی الان با استمرار و تلاش دارم خوب عمل میکنم و خیلی خوشحالم..که تونستم تو این زمینه ذهنم رو متمرکز کنم روی موفقیت و قدم به قدم جلو برم..و حتی روی احساس لیاقت و ترسهام کار کنم و خودمو لایق بدونم ..الان من اون آدم روز اول توی اون کلاس نیستم ..خودم رو ابراز میکنم و به تواناییهام ایمان دارم..واقعا دیدم اگر استعداد نباشه ولی تلاش و پیگیری و استمرار باشه موفقیت همراهشه..استاد عزیزم و مریم عزیزم اینقدر این فایل برای من آگاهیهای زیادی داشت که دوست داشتم من باب تشکر تجربه خودم رو برای شما و همه دوستان عزیزم بنویسم..خوشحالم که پیگیر علاقم شدم و حسرتش رو برای خودم نزاشتم و اجازه ندادم افکار و ذهنیت منفی و ترسهامنو عقب بکشه..ی جورایی به خودم افتخار کردم واین باعث شده برای هر چیزی که فکر میکنم خیلی سخت و نشدنیه مقاومتم بشکنه و اینو فهمیدم توجه به مثبتها ..اتفاقات مثبت رو زیادتر میکنه و منفی هم همینطور..ترسها جلوی قدم برداشتن رو میگیره و تورو عقب نگه میداره..الان حس میکنم هرکار بظاهر محال یا سختی رو با تلاش و انگیزه وذهن مثبت و استمرار میشه انجام داد و از پسش براومد..آرزوی بهترزنها برای شما عزیزان