live | رعایت قانون تکامل = هموار شدن مسیر رشد - صفحه 32

سلام به استاد عزیزم، مریم جان و دوستان هم فرکانسی

من در کامنت ها خیلی در خصوص ترسم از صحبت در جمع از ارایه دادن توی کلاس صحبت کردم،

من یادمه دوست داشتم وارد حوزه تدریس در دانشگاه بشم ولی اصلا نمیتونستم تصور کنم که جلوی دانشجوها روی سن من بتونم تدریس کنم و صحبت کنم، واقعا من این واقعیت رو به پوست و گوشت و استخوانم لمس کردن که احساس ترس از صحبت در جمع از احساس ترس از مرگ بیشتره و کشنده تره،

توی دوره احساس لیاقت تعریف کردم که چطوری شد که بالاخره من تونستم به ترسم غلبه کنم و در دوران تحصیلاتم یک بار برایا اولین بار ارایه در کلاس رو تجربه کنم با اینکه به شدت میترسیدم درحالی که در کلاس تعدادمون به دلیل تخصصی بودن درس خیلی کم بود مثلا 4 الی 5 نفر بودیم ولی باز من میترسیدم، ولی باهمون ترس و اضطراب و لرزش دست و بدن و صدا، رفتم ارایه دادم و چقدر بعد از ارایه، استادم ازم تعریف کرد و گفت تو لحنت خیلی خوبه نحوه ی بیانت عالیه، تو می تونی بعد از تموم کردن ارشد شروع کنی به تدریس و این حرف ها،

در حالی که من فقط تمرکزم روی این بود که استرسم مشخص نباشه نمیدونستم چطوری دارم ارایه رو میدم

هر چند که اعتقاد دارم اون روز خداوند بود که از زبان استادم با من صحبت کرد و به من انگیزه داد که آرام آرام شروع کنم برای مقابله باترسم

من همون موقع ها که متوجه این ترسم شده بودم، یه حس و یک صدایی به من میگفت مسیر پیشرفت و موفقیت تو از حل این موضوع نشات می گیره دقیقا نمیدونستم چی میگه، چه پیشرفتی؟ چه مسیری؟ ولی برای حل این مشکل انقدر ذوق و شوق داشتم که شروع کردم به جستجو برای مدیریت این مسیله ای که باهاش مواجهه شده بودم (به قول مولانا که میگه، برد این کو کو مرا در کوی تو) در نهایت بعد از گشتن من توسط یکی از استادانم به سایت شما هدایت شدم. شروع کردم به کار کردن هر چند که اون اوایل زیاد جدی نمیگرفتم و رفته رفته دیدم جدی تر شدم

گذشت وگذشت وگذشت و زمانی رسید که من دیگه مصمم شده بودم که باید از یک جایی تدریس رو شروع کنم هر چند که ترس هم داشتم،

مراحل تکاملی که خداوند برای من در نظر گرفته بود به این شکل طی شد و الته که در حال طی شدن هم هست:

من شروع کردم به تدریس خصوصی در یک آموزشگاهی برای 3 نفر

بعد، از یکی از دانشگاه ها قبول شدم که برم تدریس کنم، چون زمان اپیدمی بود کلاس ها به صورت غیرحضوری بود من تدریس رو به صورت غیرحضوری شروع کردم، (خداوند دید که من برای تدریس حضوری شاید الان آماده نیستم هدایتم کرد به تدریس غیرحضوری که با فضا آشنا بشم)

بعد از اپیدمی که با فضای تدریس در دانشگاه آشنا شده بودم، در کلاس های حضوری یکم اون استرسه کم شده بود و خوب باز با تعداد زیاد دانشجوها مشکل داشتم.

اینجا باز خداوند گفت اوکی من برات حلش میکنم، یادمه اوایل تدریس حضوریم تعداد دانشجوها توی کلاس کمتر بودن و من راحت تر میتونستم ارتباط برقرارکنم و کلاس رو مدیریت کنم.

به همین شکل تکاملی پیش رفت تعداد هر ترم و هر سال بیشتر شد و الان جوریه که توی کلاس ها دیگه جا برای دانشجو نیست از بیرون صندلی اضافه میارن و من چقدر راحتم توی کلاس، چقدر تدریسم عالی شده (این رو به کرات از طرف دانشجوها و آموزش شنیدم)

خدا رو شکر میکنم که مسیر تکاملی عالی برام در نظر گرفت طبق شرایط خودم که بتونم توی این مسیر پخته تر بشم

و میدونم که هنوز هم جا داره که بهتر بشم و بهبود پیدا کنم.

میدونم هنوز هم اون ترسا هست اگر روی خودم کار نکنم باز سرباز میکنه ولی توکلم به خداست که خودش من رو در مسیر درست حفظ کنه و پیش بره و هدایتم کنه که همواره روی خودم کار کنم و آگاهانه قدم بردارم

اصلا تا به حال به این مسیر توجه نکرده بود الان که داشتم به حرف های استاد گوش میدادم مثل یه فیلم مسیر تکاملیم جلوی چشمام اومد و یه حسی گفت مکتوب کن که یادت نره که از کجا به کجا رسیدی

انقدر آرام و به صورت طبیعی اتفاق میفته که اگر مقایسه صورت نگیره آدم نمیدونه اینقدر تغییر کرده

شیدای خجالتی و کم رو و گوشه گیر الان شده شیدایی که دوست داره توی جمع ها باشه دوست داره تبادل نظر کنه، از خودش تعریف کنه (نتیجه ی دوره عزت نفس و دوره احساس لیاقت)، شیدایی که خیلی از درون آرام شده خودش رو دوست داره با خودش در صلحه، درونش پر از آرامشه،

خدا رو صد هزار مرتبه شکر که همیشه همراهه همیشه کنارمه.

استاد جان ازتون سپاسگزارم به خاطر این آگاهی هایی که در اختیارمون میزارید.

از مریم جان عزیزم سپاسگزارم که این دوره رو شروع کردند و با گوش دادن به این فایل مسیر تکاملیم برام مرور شد.