live | چگونه با قانون آفرینش، خواسته هایم را خلق کنم - صفحه 10

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استادعزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

روزپنجاه وهشتم،روزشمار توانایی تشخیص اصل از فرع…

همین اول فایل تا پلی شد،من جواب سوالمو گرفتم یعنی متوجه شدم که اونچه که فکر میکنم درسته، اینکه همین یکی دو دقیقه اول فایل شما استادقشنگم اومدید از کلمه ((تمرکز)) استفاده کردید وگفتید ما تمرکزمون بیشتر روی سایت هست بیشتر از 10 ساله!!!

واگه وقتی اضافه بیارم میرم سراغ اینستا و یوتیوب و…

استاد جانم قبلنا…یعنی قبل آشنایی باشما انقدر این جمله رو تو کتابها خونده بودم واز مردم ورادیو تلوزیون وبزرگان و….شنیده بودم که باید تمرکزت فقط روی هدفت باشه تا بهش برسی..

درست برسی…آسون برسی..دلچسب برسی..

ولی خب در حد یه جمله کوتاه بود برام…

ولی از وقتی با شما هم مسیر شدم بارها وبارها از شما توفایلهای دانلودی، توی 12 قدم شنیدم که گفتید، بچه ها اگه میخوای به هدفتون برسید، اگه میخواین اونطور که میخواین پیش بره همه چی، باااااید تمرکزتون فقط وفقط روی همون موضوع باشه، خصوصا توی کسب وکار…

من اینو از شما به گوش دل وجان هر دو گرفتم و آویزه گوشم هست، چون الان مدتهاست که این جمله کوتاه برای من فقط یه حرف قشنگ نیست، بلکه واقعییت صد درصدی زندگی من شده و من بر اساس اون دارم زندگیمو پیش میبرم…

چون متوجه شدم که سالهای سال با پرداختن به حاشیه ها وتمرکز گذاشتن بر اونچه که اصل نیسا، ذهن وفکرم هزار پاره بوده، اصلا برای اینکه تمرکزم روی خودم وروابط با خداوند و اهداف وخواسته هام نبوده، من زندگیم اونقدر داغون بوده…

آش شعله قلمکاری بود برا خودش…

بدون برنامه ریزی، بدون هدف، بدون انگیزه، بدون امید…

میدونی استاد جان، همه اش از کجا آب میخورد؟

از اونجا که منم مثل خیلی از آدمها زندگی رو جبری مطلق می دیدم، خودم رو محکوم میدونستم به ادامه دادن توز سرنوشتی که از قبل مشخص شده..

مثلا اینکه الان در کنار کی باشم و توچه شرایطی باشم و اوضاع عاطفی ومالی وخانوادگی واجتماعی و کاری من تو چه شرایط ومدقعییتی باشه رو همرووو کلا جزئی از تقدیر ویرنوشت از پیش تعیین شده خودم میدونستم، خب طبیعی بود که وقتی خودم رو بی اختیار و همه چیز وهمه کس رو دخیل وصاحب اختیار در زندگیم میدونستم وصد البته خدای جبار و عذاب دهنده رو، خب معلوم بود که نه تنها نمی تونستم برای اهدافم قدمی بردارم بلکه کلا اصلا هدفی هم نداشتم، به زعم خودم اصلا هدفی هم نمی تونستم که داشته باشم…

خب طبیعی بود که بگم همه که قرار نیست معروف ومشهور وپولدار وخوشبخت و سلامت وشاد وسعادتمند باشند…

اونا که میدیدم که بودند فقط همونا بودند ومن جزء اون دسته از بنده های خدا بودم که مقدر شده بود بدبخت و فلک زده و فقیر و….زندگی کنم و همینطوری هم از دنیا برم!!!!

من موقعه ای تونستم هدفمند زندگی کنم که اول اومدم خداوند وقوانین جهان،هستی رو از زبان شما وعملکرد شما شناختم وبعدش تونستم کم کم با اون خدای که شما بهم معرفی کردید ارتباط بگیرم، بعد کم کم خودم رو شناختم و این شناخت نسبی از خداوند وقوانینش و خودم در کنار هم، باعث شد من باور کنم که من برای هدفی خلق شدم،واختیار کامل برای خلق زندگیم هم بهم داده شده…

خب اولش که اینجوری نبود، هی خدا رو امتحان میکردم، مثلا میگفتم بذار امروز اینکارو انجام بدم این مسیر انتخاب کنم ببینم خدا جلوی منو میگیره؟ راهمو می بنده به عنوان اینکه مثلا توی تقدیر وبه صلاح من نبوده یا نه اجازه میده که انجامش بدم؟!!!

خب قبلنا که بر اساس باورهای اشتباه وغلط تصمیمات اشتباهی هم میگرفتم ونتیجه هاهم بدون شک افتضاح میشد..

اما از یه جایی گفتم اوکی سیدحسین عباسمنش میگه اختیار دار کامل هستی توی زندگیت، خب بیام امتحان کنم…

مثلا امروز فقط بخندم وشاد باشم…

امروز تصمیم بگیرم برم یه جایی و حتما سنگ هم از آسمون بارید برم ، ونگم صبر اومد نرم، تاکسی گیرنیومد نرم ، بارون باید نرم، اینا یعنی خدا نمیخواد وصلاح نیست…

خلاصه اومدم بهونه هارو از خودم گرفتم وآزادانه یه سری انتخاب به دلخواه خودم داشتم که همشون رو عملی میکردم واتفاقا بازتابهای عالی هم به همراه داشت اونجا بود که کم کم متوجه شدم، آقااااا

اصلا خداوند به اینکه تو میخوای چیکار کنی کاری نداره جلوتو نمیگیره، اصلا خدا آزادت گذاشته که خودت انتخاب کنی، واتفاقا هم خیر وهم شرت رو هم بهت الهام کرده وتو ذاتا میدونی که خوبی چیه وبدی چیه…

اصلا درک اینکه تو اومدی تواین جهان که ارزش خلق کنی، خالق باشی، کاری کنی جهان جای بهتری برای زندگی کردن خودت ودیگران باشه، اینکه اگه در مسیر اهدافت قرار بگیری وباهر موفقییت باعث گسترش جهان میشی، اینا همه کنار هم باعث میشه هدفمند زندگی کنی وکلی انگیزه داشته باشی برای رسیدن به آرزوها وخواسته هات که با رسیدن بهشون کلی آدم دیگه هم از نتایج خوبش بهرمند میشند…

از اون موقعه ها که داشت ایمان واعتمادم شکل میگرفت ،تا همین روزا که انقدر باهاش صمیمی و نزدیکم که کلی باهاش شوخی میکنم وحتی یه وقتی یه شیطونی ریزی میکنم ومیگم خداجون میدونم درکم میکنی خودت منو آفریدی، حال دلمو میفهمی، میدونم که به دل نمیگیری و هنوز همونطور عاشقونه دوستم داری و دستمو باز میذاری برای انتخابهام…..

اینو باتمام وجودم درک میکنم،که اگه قراره من هدفمند زندگی کنم و در راستای اهدافم قدمهای مثبت بردارم جهان همواره هدایتم میکنه به آسانی وراحتی…در چه صورتی؟ در صورتیکه من واقعا تمرکزم روی مسیرم،باشه، مسیر صراط مستقیم نه چپ ونه راست…

وقتی کسب وکاریو راه انداختم تمرکزم به کسب وکارم باشه تا بتونم همیشه بهبودش بدم، نه اینکه باز چشمهام،وگوشهام،و دلم هزار تا راه بره …

برا خودم تواین مدتی که کسب وکار خودم رو راه انداختم زیاد پیش اومده ، هروقت تمرکز صد درصدیم فقط به کارم وبهبودشرایط کاریم بود اوضاع بی وقفه ، بر وفق مرادم پیش میرفت واما هروقت ذهنم وگوشهام وچشمهام ودلم میرفت سراغ حاشیه وهر چیزی غیر از کارم وهدفم وخواسته ام، انگاری داشتم درجا میزدم اصلا انگاری کار پیش نمیرفت وهیچی سرجاش نبود…

خدارو صدهزار مرتبه شکر، امروز حداقل به لطف الله مهربان وبه لطف آموزه های شما استاد عزیزم، تفاوت بین درجا زدن وپیشرفت کردن رو میدونیم، حداقل سریع متوجه میشیم کجای کارمون میلنگه و سریع مچ خودمون رو میگیریم وقتی اوضاع توقف داره یا خوب پیش نمیره، دنبال دلیلش در خودمون میگردیم نه در دنیای بیرون…

واقعا این اصل این باور قدرتمندی که شما بهمون دادید اینکه اون بیرون هرکسی سرجای خودشه وهمه چیز تحت مراقبت خداوند هست واگر مشکلی هست از درون ما نشات میگیره، همین خودش نصف بیشتر مشکلات درونی وروحی و روانی و فکری مارو حل کرده….

چقدر دنبال این بودیم دیگران وجهان وخداوند رو مقصر کنیم برای اینکه دلیلی داشته باشیم برای بدبختیمون…

وحالا مراقبیم که تمرکزمون روی خودمون باشه چون یقین داریم جز خودمون هیچکس وهیچ چیز مسئول زندگیمون نیست…

پس باید خود بی نقص وحداقل خود هوشیار وآگاهمون رو که در مسیر تکامل هست، رو رشد بدیم…

الهی هزاران بار شکر الله مهربان رو به خاطر آموزه های ناب وزندگی ساز شما استاد عزیزم