live | "توحید" و فعال کردن قدرت خلق درونی

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام به استاد عباس منش عزیز

خدا رو شکر می کنم که امروز به دیدن این فایل هدایت شدم . خدا رو شکر می کنم که در مدار شنیدن این فایل قرار گرفتم و ان شاءالله در مدار عمل به آگاهی های این فایل هم قرار بگیرم.

موضوع بلایای طبیعی که تا حدود چهارده پانزده سال پیش من هم فکر می کردم که این ها در اثر گناهان زیاد ما انسان هاست.تا اینکه یه فایلی از پدر یکی از دوستام دیدم که چند ماه بعد از زلزله بم سخرانی کرده بود و مسائلی رو مطرح کرده بود که کلاً ذهنیت من نسبت به این مسئله عوض شد.

این که فکر کنیم خدا نشسته و یه سری اتفاقات رو برای ما رقم میزنه حالا چه بد چه خوب ! منم تا همین چند سال پیش اینطوری فکر می کردم با اینکه یه حسی درونم آلارم میداد که اینطور نیست اما من قبول نمی کردم . خوب یادم نیست اما به نظرم لابد این طرز تفکر راه حل خوبیه برای عدم پذیرش مسئولیت و لابد به این دلیل که نمیخواستم مسئولیت با خودم باشه به اون آلارم درونی خودم محل نمیدادم.

نگاه استاد به این مسئله:

بلایای طبیعی همه جای دنیا هست ، حتی شدیدتر هم ممکنه باشه. بلایا ی طبیعی باعث شده انسان هر بار به فکر ساختن بناهای بهتری باشه . پیشرفت هایی بعد از این بلاها رخ داده. در کل هر مسئله ای که در جهان رخ دهد باعث پیشرفت جهان می شود. اکتشافات و اختراع ها در واقع پاسخ به مسائلی هستند که برای انسان ها پیش آمده.

این تفکر که کسی دیگر مسئول دیگر زندگی ماست کاملاً اشتباه است .فقط ما مسئول زندگی خودمان هستیم. اینکه ما بنشینیم و منتظر باشیم که مسئولی بیاید و زندگی ما را درست کند بی مصرف ترین و راحت طلبانه نرین شکل زندگی است. این تفکر که شخص خودش بچه دارد و هنوز به فکر اینست و توقع دارد که پدرش باید حامی او باشد همیشه مشکل خواهد داشت! این نگاه ها که کسی باید به من کمک کند تا زندگی بهتری داشته باشیم را باید بریزیم دور. وام گرفتن و قرض کردن و حتی قرض دادن هم ریشه های قدرتمندی در افکار منفی دارند. بعضی ها منتظرن ارث بهشان برسد و یا اتفاق شگفت انگیزی باعث تغییر زندگی شان شود. فقط ما می توانیم زندگی خودمان را تغییر دهیم.بهانه ها را بذاریم کنار.به جای اینکه بخواهیم کاری کنیم که مردم را جذب کنیم تا کارمان راه بیافتد باید به فکر این باشیم که چطور افکارمان را تغییر دهیم تا شرایطمان بهتر شود و باید بدانیم که این خود ما هستیم که زندگی خودمان را رقم می زنیم. اگر ایرادی هست در خود ماست ، در نگاه ماست ، ایراد در باورهای ماست بدون اینکه هیچ ربطی به محل زندگی ما داشته باشد. ما باید مسئولیت صد در صد زندگیمان را خودمان بپذیریم. هر اتفاقی که در زندگی شما میافتد به خاطر افکار خودمان است. در همین شرایط بد خیلی ها اوضاع برایشان بهتر می شود. زمانی که یک اتفاق یکسان برای دو گروه نتایج متفاوتی رقم میزند باید به این فکر کنیم! فکر کنیم که نکنه داستان چیز دیگه ایه. این ما هستیم که داریم شرایط رو میسازیم.وقتی ما افکارمان را عوض می کنیم نتایج عوض می شود حتی اگر همان بیزینس و شغل باشد. همه چیز عوض می شود. سلامتی ، روابط ، ثروت و چیزهای دیگه همه تغییر می کنند . فکر سمی دیگری که خیلی رواج دارد این که کسی که از دستش بر میاید باید کمک کند حالا یا پول و ثروتی دارد یا اعتبار دارد و یا قدرت دارد. اینکه ما کمک کردن این افراد را وظیفه بدانیم سم است! این دو قرون دوزار و یا استفاده از اعتبار و نام و قدرت کسی جلوی میلیون ها ثروت و اعتباری که می توانست وجود داشته باشد را می گیرد. وقتی شما اعتبار را به خداوند بدهی و خودت را مسئول بدانی همه چیز سهل و آسان می شود. البته اگر تفکر به صورت بنیادین تغییر کند. وقتی نگاه ایراد داشته باشد حتی سرمایه ای مثل نفت باعث بدبختی می شود.استاد اینکه در یک سری کشور ها نصف درآمد مردم برای مالیات می رود و دوباره به شکل گسترش امکانات رفاهی همان مردم به خودشان برمی گردد به خاطر نگاه مسئولانه ی خود آن مردم است. مردمی که خودشان را مسئول ندانند حتی اگر به آنها تضمین بدهی که این مالیات به شکل امکانات به خودت برمی گردد باز هم نمی توانند بپذیرند و باز هم می گویند مگه ما باید پول این چیزا رو بدیم؟!

تا دقیقه ی 23 این فایل رو گوش کردم و چقدر برام خوب بود. نکات مهمی باز برام مرور شد. استاد من یادم میاد روزایی رو که تو دلم دیگران رو سرزنش می کردم که باعث شدن من به فلان موفقیت نرسم ، باعث شدن خرید فلان خونه برام اتفاق نیافتاد ، فلان مسئله باعث شد از کسب درآمد بیافتم و و و . اما خوب یادمه که همون موقع یه ندایی درونم می گفت که نقش خودت چی بود؟ اما من نه جوابی داشتم و نه میخواستم که جوابی بدم و نقشی برای خودم پیدا کنم! اینا رو الان می فهمم که سال ها گذشته و من وقتی از بالای گود اون روزای خودم رو می بینم می فهمم که من نمی خواستم که مسئول باشم. اینکه از کِی خواستم بپذیرم واقعاً یادم نیست اما مهم اینه یه روزی و یه جایی تصمیم گرفتم به ندای درونم جواب بدم. وای خدای من ! اگر به صُمّ و بُکم بودن عامدانه ی خودم ادامه میدادم ……..! خدایا هزاران هزار مرتبه تو را شکرگزارم که هدایتم کردی و نه تنها هدایت که یاری ام کردی و برنامه ریزم بودی ! این مدت سه سال کار تدریس آنلاینم تضادهایی داشتم البته زیاد نبوده و چند وقت یه بار برام مسئله ای پیش اومده . اما بدون استثنا در همه ی موارد بعد از اون تضاد یا کار من ساده تر و راحت تر شده و یا حرفه ای تر و پر بازده تر. و حتی مواردی داشتم که قبل از اینکه من به تضاد بخورم خدا هدایتم کرده و من کاری رو انجام دادم و بعد از مدتی به مسئله ای برخوردم که دقیقاً عمل به اون هدایت ها باعث حل سریع و راحت مسئله ی من شد.

ان شاءالله بقیه ی فایل رو هم گوش می کنم و براش کامنت می نویسم. خود این هم هدایت الله بود که بخشی رو بنویسم و در کامنت یا کامنت های دیگه بخش های بعدی رو بنویسم . چون وقتم کم بود و همیشه می گفتم که من فرصت نوشتن کامنت ندارم. وقتی شما در اولین فایل ذهنیت قدرتمند کننده در برابر ذهنیت محدود کننده به انگیزه بخشی کامنت های ما اشاره کردین من به خودم اومدم و گفتم من باید این مسئله رو حل کنم و پاش می ایستم. تا هم برای استاد عززززیزم از راه دور انگیزه بخش باشم و هم خودم پیشرفت کنم. دوستتون دارم استاد عزیزم و براتون بهترین ها رو آرزو دارم.

اللّهم ثبّت اقدامنا…..